Η αποξένωση των μεν δεν σημαίνει οικειότητα για τους δε…

Εύχομαι να είναι ψέμα. Όμως έχει ξανασυμβεί αλλού και συγκεκριμένα στο Λονδίνο, σε κάποια χριστουγεννιάτικη περίοδο, όταν η Δημοτική Αρχή και κάποιοι μεγαλοπαράγοντες της αγοράς αποφάσισαν να «ρίξουν» τους εορταστικούς τόνους, για να μην ενοχλούνται οι άλλες θρησκευτικές ομάδες…. Όπως έχει συμβεί – δράττομαι της ευκαιρίας να το πω – και μια άλλη κατάσταση, πάλι στο Λονδίνο, όταν σε κάποιες γειτονιές θρησκευομένων Μουσουλμάνων, αιτήθηκε η απόσυρση διαφημίσεων γυναικείων μαγιό, γιατί πρόσβαλαν τα «χρηστά ήθη» της συγκεκριμένης συλλογικότητας…

Όσον αφορά τα δικά μας : Διαβάζω και ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ακόμη ότι ο κ. Καμίνης έδωσε εντολή στον ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9 84» να μην καλύψει καμία Λειτουργία της Μεγάλης Εβδομάδας, με επιχείρημα ότι ενοχλούνται 1.500.000 Μουσουλμάνοι που ζουν στην Ελλάδα ! Πρόκειται για ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, που ήδη προκαλεί επιθετικά σχόλια εναντίον του Δημάρχου.Ένας μάλιστα σχολιαστής (Γ.Μιχελάκης) σημειώνει:
«η απόφαση αυτή ελήφθη για να μην προσβληθούν οι Μουσουλμάνοι, που διαβιούν στη χώρα….
Πρώτα απ' όλα, ποιος τους είπε ότι ενοχλήθηκαν οι Μουσουλμάνοι;
Πήγε κάποια αντιπροσωπεία Μουσουλμάνων και ζήτησε κάτι τέτοιο;
Από πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως! Από την απόφαση που παίρνει η διοίκηση του σταθμού είναι βέβαιο ότι προκαλούνται όλοι οι κάτοικοι της Αττικής. Είναι μια πρωτοφανής απόφαση, που δείχνει ότι ο δρόμος που ακολουθεί η διοίκηση του σταθμού είναι ολισθηρός. Την οποία οφείλει, σήμερα κιόλας, να αναθεωρήσει…»

Οι πόλεις χρειάζονται «σταθερές», για να υπογραμμίζουν τη συνέχεια της ζωής – θα πω με τα λόγια του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΤΟΥΡΟΥ. Και η γιορταστική και τελετουργική περίοδος της «Μεγάλης Εβδομάδας» μας προσδίδει μια τέτοια αίσθηση, ενάντια σε αυτό που ο Αλεξάντερ Μίτσιρλιχ ονάμαζε «αποκαρδιωτική προσωρινότητα». Με το σκεπτικό αυτό, υποστηρίζω ότι οι τέτοιες πρακτικές , όπως αυτή που καταγγέλλεται, αποξενώνουν τους Έλληνες, θρησκευόμενους ή μη πολίτες, από την πόλη και την χώρα τους, χωρίς αντίθετα να προσφέρουν οικειότητα σε καμιά απολύτως «ξενοφερμένη» θρησκευτική ομάδα. Ότι οι τέτοιες πρακτικές , ως πρακτικές άνωθεν άμβλυνσης και κουρέματος των κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων, παράγουν κοινωνικό μίσος και ενισχύουν τον προοδευτικό κομφορμισμό. Και ότι αντίθετα θα ήταν πολύ «εξοικειωτικό» και φιλικό προς τους αλλόθρησκους- μη χριστιανούς ορθόδοξους πολίτες - η παροχή της δυνατότητας να γιορτάζουν ανεμπόδιστα και «στη διαπασών» τις δικές τους γιορτές, όποτε αυτές γίνονται, χειμώνα ή καλοκαίρι.

Σε ιδεολογικό επίπεδο, η συνύπαρξη των θρησκευτικών αντιλήψεων δεν φαίνεται ανέφικτη.Αντίθετα είναι αναμφίβολα συγκρουσιακή η συνύπαρξη διαφορετικών συστημάτων ζωής, όπως δείχνει μεταξύ πολλών άλλων περιπτώσεων και η περίπτωση του Λονδίνου, που προανέφερα. Εδώ πραγματικά δεν «σηκώνει» διαπραγμάτευση, δεν σηκώνει απεμπόληση ή άμβλυνση των ελευθεριακών αξιών, που είναι κατάκτηση πολύχρονων αγώνων στις «δυτικές» κοινωνίες. Εδώ δεν μπορούμε να μιλάμε ως τρίτοι, ως σκηνοθέτες ρόλων σε ένα προβληματικό αστικό θέατρο : Εδώ είμαστε ή δεν είμαστε, με την ελευθερία ή τη χειραγώγηση….