ΠΑΣΧΑ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟ, ΜΕΤΑΔΝΤ

Αυτή η ημέρα ήταν μια ημέρα suvla pride – κατά πως λένε, gay pride* ! Ήταν η ημέρα θριάμβου του χειροποίητου (manual)σουβλίσματος, με κάτι αφετηριακές διαδικασίες να ξεκινούν πρωϊ-πρωϊ, με τα κάρβουνα να σιγοψήνουν , τους σουβλοκράτορες να είναι αναψοκοκκινισμένοι, με τις σιελογόνες οσμές να κυριαρχούν. Όσοι κράτησαν τη σούβλα ανά χείρας στις διαφορετικές ταχύτητες – στην αρχή με τη «πρώτη», αργή ταχύτητα, και μετά με την επιτάχυνση ως την τελική φάση, με τα κοψίδια να αποσπώνται του κυρίου σώματος του σουβλιζόμενου ζώου - έζησαν εκείνη την υπέροχη εμπειρία του κορεσμού δια της οσμής : Αισθάνονταν χορτασμένοι σάμπως οι οσμές να είχαν διαπεράσει το δέρμα τους και να είχαν μετουσιωθεί, κατά ένα μαγικό τρόπο, σε κανονική τροφή…

Στα αθηναϊκά περίχωρα υπήρχε χρόνος και χώρος γι αυτό το προ-μεταμοντέρνο(!) Πάσχα : Ο χρόνος των αργιών καταναλωνόταν στον αστικό χώρο, οι λειτουργίες της Ανάστασης μαζεύαν κάτι χιλιάδες, οι δρόμοι έσφυζαν από ζωή, οι πασχαλιάτικες έξοδοι ήταν περιορισμένες, ο εκδρομισμός και ο τουρισμός σχεδόν ανύπαρκτοι. Κι ακόμη υπήρχε χώρος, σε εσωτερικές αυλές και ανοιχτά οικόπεδα, για πρόχειρα τραπεζώματα, για παράπλευρες σούβλες με κοκορέτσια, για ποτά και νταβαντούρι πάσης φύσεως.

Μετά έγινε ό,τι έγινε. Ο χρόνος αλώθηκε από τη φυγή στην περιφέρεια, από τα ταξίδια και τις μεγάλες εξόδους….Ο χώρος υπερδομήθηκε, οι αυλές εντάχθηκαν στο σύστημα της αντιπαροχής, τα άδεια οικόπεδα έγιναν θέματα νοσταλγίας. Η εκμηχάνιση εκτόπισε τους περιστασιακούς ψήστες, όπως η μουσική υψηλής πιστότητας εκτόπισε το προσωπικό τραγούδι. Τελευταίο και σημαντικότερο όλων : Η καθημερινή κρεοφαγία αποδυνάμωσε την ιδιαιτερότητα του πασχαλινού φαγητού. Το πολυήμερο, κάποτε και τριήμερης διάρκειας τσιμπούσι, «παρέδωσε το πνεύμα» σε ψυχραιμότερες, αντιχοληστερινικές στάσεις ζωής…

Και τώρα ; Τώρα με το ΔΝΤ, δεν αποκλείεται να υπάρξουν και κάποιοι συμπολίτες μας, που σαν το Βέγγο σε ένα ελληνικό φιλμ με «υπόθεση» επί γερμανικής κατοχής, θα τη βγάλουν τρώγοντας ψωμί και εισπνέοντας βαθιά τις οσμές κάποιου κοντινού οβελία…Το σίγουρο όμως είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα αναπολήσει το παρελθόν και θα μελαγχολήσει αναλογιζόμενη το Πάσχα του 2012….

Αυτές τις ημέρες πολλοί θα επιθυμήσουν τον Πάγκαλο στη σούβλα – θέλω να πω, στο ρόλο του ψήστη, προς αποφυγή παρεξηγήσεων από κάποιους κακοήθεις ….Όχι για άλλο λόγο, αλλά έτσι, για να χορτάσει κι αυτός μια φορά στη ζωή του μόνο με τις μυρωδιές….

*Ημέρα ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας