ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΚΡΙΤΙΚΗ…..

Αυτή η υπόθεση της Ανεξάρτητης Κρητικής Πολιτείας και της σχετικής σημαίας, είναι από εκείνες τις υποθέσεις της «πλάκας», που όμως έχουν την αξιοσημείωτη ιδιότητα να μπορούν υπό ειδικές συνθήκες να μετεξελιχθούν σε γάγγραινες - ….Ο υποφαινόμενος είχε προβεί σε σχετικό μπουγέλωμα της υπόθεσης πριν λίγα χρόνια, από τις στήλες του δικτυακού τόπου ECOCRETE, όμως το πρόβλημα επανέκαμψε και μάλιστα υπό σοβαρότερη μορφή και από αυτήν της ανεξαρτησίας της Κέρκυρας, που επίσης τέθηκε στο κοντινό παρελθόν…
Κάποιοι από τους παλιότερους πρέπει να θυμούνται τη σειρά κινηματογραφικών έργων με τον Πήτερ Σέλλερς και θέμα το «Ποντίκι» - μια μικρή φανταστική Πολιτεία, σαν το Λιχτενστάϊν ή την Ανδόρα – που ανακατευόταν σε διάφορες περιπέτειες, όπως «Το Ποντίκι στο φεγγάρι», «Το ποντίκι που βρυχάται» κλπ. Τότε πολλοί γελούσαμε ανέμελα, μια που πιστεύαμε ότι η ιστορία είχε καταδικάσει αμετάκλητα τα αυτονομιστικά και αποσχιστικά εγχειρήματα : Γιατί η ιστορία «ως γνωστόν» δεν πήγαινε πίσω, η δε φορά των πραγμάτων ήταν από τους μικρότερους προς τους μεγαλύτερους πολιτειακούς σχηματισμούς….
Στα τέλη της δεκαετίας του 80 ο όρος «Σερβία» ή «Μαυροβούνιο» φαινόταν καθαρά γεωγραφικός, εξωτικός, χωρίς ειδικό πολιτικό βάρος. Και τότε, μέσα στις συνθήκες της αποσταθεροποίησης που ακολούθησαν την διάλυση της ΕΣΣΔ, ήλθαν στην επιφάνεια τα πιο απίθανα αιτήματα, ξεκίνησε αιματηρός εμφύλιος πόλεμος και «σχάση κρατών» στη Γιουγκοσλαβία, εμφανίστηκε το αίτημα της Λέγκας του Βορρά για ανεξαρτητοποίηση του Ιταλικού Βορρά από το Νότο και τη δημιουργία της Παδανίας…Το γέλιο μας πάγωσε και υποχρεωτικά πλέον προσφύγαμε σε μια ευρύτερη – χωρικά και χρονικά – ιστορική οπτική, «επιθεωρώντας» τις ενοποιητικές ή φυγόκεντρες διαδικασίες, τις αναδύσεις και καταβυθίσεις κρατικών σχηματισμών, τις μεγεθύνσεις κάποιων και τους ακρωτηριασμούς άλλων….
Το άμεσο και ορατό υπόβαθρο των αποσχιστικών κινημάτων είναι προφανώς ο τοπικισμός, όμως ο ίδιος με τη σειρά του τροφοδοτείται από ιδιαιτερότητες και πολιτιστικές διαφοροποιήσεις - κάποτε μάλιστα και από διακριτές εθνικές ταυτότητες. Μεταπολεμικά στο Νότιο Τυρόλο έκαναν βομβιστικές επιθέσεις εναντίον της «Ιταλικής κατοχής», στην Αλσατία οι τοίχοι της δεκαετίας του 90 απαιτούσαν ελευθερία από την Γαλλία, στην Κορσική πολεμούσαν με τα πιο σκληρά μέσα για τον ίδιο σκοπό και στη Σκωτία έφτασαν μέχρι το «παρά πέντε» της πλήρους αποχώρησης από το Ηνωμένο Βασίλειο. Στην Ισπανία η αντιπαλότητα για την υπόθεση των Βάσκων ήταν ιδιαίτερα αιματηρή, ενώ στον Καναδά το Κεμπέκ μόλις και μετά βίας συστεγαζόταν στο ίδιο κρατικό σχήμα με τους Αγγλόφωνους…..

Ο τοπικισμός δεν είναι μια απλή «ιδιαιτερότητα», έχει σάρκα και οστά, έχει οικονομικό υπόβαθρο. Ο τοπικισμός μπορεί να είναι αγώνας για την ανάδειξη του δίκαιου χαρακτήρα κάποιων τοπικών διεκδικήσεων, όπως επίσης μπορεί να είναι σκέτος εγωϊσμός και κανονικό «πούλημα» μιας ευρύτερης συλλογικότητας. Ο τοπικισμός επίσης μπορεί να είναι μικρόνους, με χαμηλό IQ, στο βαθμό που νομίζει ότι έχει μέλλον έξω από τα πλαίσια μιας χώρας, που ήδη θαλασσοδέρνει σε βαθιά νερά….
Με αυτά τα ελάχιστα ενώπιον ενός μεγάλου θέματος, θέλω να καταλήξω στην ανάγκη προβληματισμών για την υπόθεση της «Κρητικής Πολιτείας» αλλά και για κάθε δύναμη φυγόκεντρη από τον ελληνικό εθνικό σχηματισμό. Στη δύσκολη εποχή του Μνημονίου που αντίστοιχα κάνει εύκολη τη δουλειά των προβοκατόρων, χρειάζεται να σφυρηλατήσουμε την ενότητα Ελλαδιτών, οικουμενικού Ελληνισμού και φιλελλήνων…