ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ

Νομίζω ότι τον αδικούν κατάφωρα, όταν τον βάζουν να δίνει "ελαφρές" πληροφορίες για ανθρώπους της λογοτεχνίας που έγιναν με το έργο τους «διασημότητες» του προηγούμενου αιώνα - για τον Ελύτη, για τον Σεφέρη, για τον Εγγονόπουλο, για τον Εμπειρίκο, αλλά και για ξένους όπως ο Έλιοτ ή ο Μπρετόν : Γιατί ο τρόπος του δεν είναι κουτσομπολίστικος και δεν θυμίζει κάτι «κριτικούς» της λογοτεχνίας που μας μεταδίδουν ψιλοπληροφορίες της δεκάρας για να καταλάβουμε- δήθεν- το έργο του «κρινόμενου» δια μέσου της κατανόησης της προσωπικότητάς του…..Γιατί ο Νάνος Βαλαωρίτης πήρε στα σοβαρά τους δημιουργούς με τους οποίους γνωρίστηκε με αποτέλεσμα οι προσεγγίσεις στην προσωπικότητα και στο έργο τους να είναι διεισδυτικές, ουσιαστικές, ικανές να εντάσσουν τα άτομα μέσα στα πεδία των αναγκών και των συγκρούσεων της αντίστοιχης εποχής…

Ο Νάνος Βαλαωρίτης δίνει στον πάσα ένα θάρρος μέσα από τον συνδυασμό της οξύνοιας και της κορακοζώητης προσωπικότητάς του. Δεν είναι «εικόνα» ή υποψήφιο εικόνισμα όπως κάποιοι μεγαλοσχήμονες της ηλικίας του , αλλά παλλόμενη ύπαρξη, με αστείρευτο κριτικό πνεύμα. Τον ακούω στις 6.11.2010 στο κανάλι Blue Sky,στην εκπομπή «Προσωπικά δεδομένα», με έναν άξιο συνομιλητή που μου διαφεύγει το όνομά του, και εντυπωσιάζομαι πραγματικά για την βαθύτητα και το εύρος των σχολίων του. Αξιοσημείωτη είναι η οικειότητά του με το έργο της Ρέϊτσελ Κάρσον – της βιολόγου που ξεκίνησε τη δεκαετία του 50 αλλά σε μας έγινε γνωστή κυρίως μέσα από τη «Σιωπηλή Άνοιξη» του 1962, με τις σημαντικές οικολογικές προσεγγίσεις και τις αναφορές στις βλαβερές συνέπειες του εντομοκτόνου DDT.Στην ίδια συζήτηση στο Blue Sky, ο Νάνος Βαλαωρίτης δεν θα παραλείψει να κάνει και κάποια «ελαφρά» σχόλια (υποθέτω λόγω της επικείμενης εκλογικής μάχης…) για τους «Οικολόγους Πράσινους» - χωρίς να χαλαλίσει γι αυτή την υπόθεση και πολλές κουβέντες. Έτσι κι αλλιώς δεν άξιζε τον κόπο, λαμβανομένου υπόψη ότι η Παράταξη που ανέβασε εκλογικά το 2004 με την προσωπικότητά του, τον αγνόησε παντελώς ή δεν κατάλαβε τίποτε όταν πήρε αυτό τον Μάϊο το «Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας» …

Στον πολιτιστικό «Μαραθώνιο» που έγινε στις 31.10.2010 στο Μουσείο της Ακρόπολης, ο ποιητής και ζωγράφος και κριτικός της λογοτεχνίας και στοχαστής, θάμπωσε το κοινό με το «απίστευτο χιούμορ και τη διαύγειά του» - κατά πως έγραψε η Μαργαρίτα Πουρνάρα στην «Καθημερινή»(7.11.2010).Και ήταν επόμενο : Γιατί σύμφωνα με τη γραφή μιας άλλης γυναίκας(Μαρία Μοίρα, «Αυγή» 26.10.2010) που παρουσίασε την τελευταία του Ποιητική συλλογή, «το θερμοκήπιο του Νάνου Βαλαωρίτη έχει απ’ όλα : εύοσμα και χαρίεντα καλλιεργημένα άνθη αλλά κυρίως αυθύπαρκτα, σκανδαλιάρικα και ανυπότακτα ζιζάνια».

Ένας τεχνίτης του λόγου και άνθρωπος «ολικής αλέσεως», θα έλεγα εγώ….