“Timeo Danaos dona ferendes” («Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας») : Ήταν τα λόγια του Λαοκόοντα προς τους συμπατριώτες του Τρώες, σχετικά με το «δώρο» (τον Δούρειο Ίππο) που είχαν αφήσει οι Έλληνες , μετά την υποτιθέμενη αποχώρησή τους από την Τροία....Τελικά οι Έλληνες κατάφεραν να ξεγελάσουν τους Τρώες και να τους πάρουν την Τροία, όμως ταυτόχρονα κατάφεραν να αφήσουν στην ιστορία μια «συνταγή απάτης», χρησιμοποιήσιμη και από άλλα επεκτατικά εγχειρήματα.....
Όλος αυτός ο ερχομός του Ερντογκάν, των επιχειρηματιών και των Υπουργών, δεν είναι βέβαια μια επίσκεψη για την επαναδιαπραγμάτευση κάποιων βασικών ελληνοτουρκικών θεμάτων. Η επαναδιαπραγμάτευση θα απαιτούσε όχι μόνο χρόνο, αλλά και ένα αυτοκριτικό πνεύμα από τη πλευρά της Τουρκίας, όπως επίσης υιοθεσία της έννοιας του «Κράτους Δικαίου» στις εσωτερικές και εξωτερικές της υποθέσεις. Ο ερχομός του Ερντογκάν είναι μια μεγάλη «συνάντηση εργασίας» με οικονομικά θέματα, όμως ανεξάρτητα από την έκβασή της θα προσπορίσει στην τουρκική πλευρά «παράπλευρες ωφέλειες»: Και τέτοιες ωφέλειες είναι η βελτίωση της εικόνας της Τουρκίας που έχει τραυματισθεί από την επανεπικαιροποίηση της Αρμενικής Γενοκτονίας, η υποβάθμιση του Κυπριακού από πρόβλημα διεθνούς νομιμότητας σε διμερές πρόβλημα, η δια της σιγής παραγραφή των τουρκικών «παραβατικών» δράσεων στη Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο, στην Τένεδο, στο Αιγαίο, ή η υποχώρηση στην πρόταξη του casus belli για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων κλπ.
Η Τουρκία διάλεξε την καταλληλότερη στιγμή για την προώθηση των μισο-ομολογημένων ή μισο- ανομολόγητων σκοπών της, που είναι ασύμβατοι με την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και προσιδιάζουν στα αυτοκρατορικά της όνειρα . Από μια άποψη, ήταν απολύτως δικαιολογημένη η υπόδειξη του Αντώνη Σαμαρά από του βήματος της Βουλής (5.5.2010) προς τη Κυβέρνηση , να μην διαπραγματευθεί βασικά εθνικά ζητήματα με την τουρκική κομπανία σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα.. Και από την άλλη πλευρά ήταν αφελής, με το να παραγνωρίζει τους πολιτικούς «συνειρμούς» που δημιουργεί αυτή και μόνο η γιγαντιαίων διαστάσεων επαφή , με μια χώρα καταγγελλόμενη για τις συστηματικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της και για τη συγκρουσιακή σχέση με τους γείτονες.
Υπενθυμίζω την ανάρτηση της 29.4.2010 σε αυτό τον ιστότοπο, υπο τον τίτλο «ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ , ΠΑΛΑΙΟ-ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΣ :
« Το "αυτοκρατορικό όνειρο" της Τουρκίας δεν είναι "εθνικιστική επινόηση", δεν είναι ένα φαντασιόπληκτο σενάριο μυρμηγγομαχίας μέσα σε μια παγκόσμια κοινωνία δεινοσαύρων, δεν είναι απλή προέκταση της μέχρι τώρα ιστορίας ή πιθανολόγηση μιας οριακής τιμής των σημερινών καταστάσεων . Ο Νεο-οθωμανισμός εκφράζει τη δυναμική μιας ακμάζουσας κοινωνίας με σημαντική πρωτογενή και βιομηχανική παραγωγή, με διεθνή πολιτικά ερείσματα, σχετική ανεξαρτησία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μεγάλη εγχώρια αγορά και μικρή "χρονική απόσταση" από την παρελθούσα αυτοκρατορική φυσιογνωμία της Τουρκίας - ...Ο Νεο-οθωμανισμός μπορεί να ευδοκιμεί μέσα σε ένα βαλκανικό περίγυρο ασθενικών και στερούμενων φαντασίας χωρών, δίπλα σε μια Ευρώπη μικρής συνοχής και αλληλεγγύης, σε ένα κόσμο που εξελίσσεται προς μια πολυπολική δομή...»
Όλος αυτός ο ερχομός του Ερντογκάν, των επιχειρηματιών και των Υπουργών, δεν είναι βέβαια μια επίσκεψη για την επαναδιαπραγμάτευση κάποιων βασικών ελληνοτουρκικών θεμάτων. Η επαναδιαπραγμάτευση θα απαιτούσε όχι μόνο χρόνο, αλλά και ένα αυτοκριτικό πνεύμα από τη πλευρά της Τουρκίας, όπως επίσης υιοθεσία της έννοιας του «Κράτους Δικαίου» στις εσωτερικές και εξωτερικές της υποθέσεις. Ο ερχομός του Ερντογκάν είναι μια μεγάλη «συνάντηση εργασίας» με οικονομικά θέματα, όμως ανεξάρτητα από την έκβασή της θα προσπορίσει στην τουρκική πλευρά «παράπλευρες ωφέλειες»: Και τέτοιες ωφέλειες είναι η βελτίωση της εικόνας της Τουρκίας που έχει τραυματισθεί από την επανεπικαιροποίηση της Αρμενικής Γενοκτονίας, η υποβάθμιση του Κυπριακού από πρόβλημα διεθνούς νομιμότητας σε διμερές πρόβλημα, η δια της σιγής παραγραφή των τουρκικών «παραβατικών» δράσεων στη Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο, στην Τένεδο, στο Αιγαίο, ή η υποχώρηση στην πρόταξη του casus belli για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων κλπ.
Η Τουρκία διάλεξε την καταλληλότερη στιγμή για την προώθηση των μισο-ομολογημένων ή μισο- ανομολόγητων σκοπών της, που είναι ασύμβατοι με την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και προσιδιάζουν στα αυτοκρατορικά της όνειρα . Από μια άποψη, ήταν απολύτως δικαιολογημένη η υπόδειξη του Αντώνη Σαμαρά από του βήματος της Βουλής (5.5.2010) προς τη Κυβέρνηση , να μην διαπραγματευθεί βασικά εθνικά ζητήματα με την τουρκική κομπανία σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για την Ελλάδα.. Και από την άλλη πλευρά ήταν αφελής, με το να παραγνωρίζει τους πολιτικούς «συνειρμούς» που δημιουργεί αυτή και μόνο η γιγαντιαίων διαστάσεων επαφή , με μια χώρα καταγγελλόμενη για τις συστηματικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό της και για τη συγκρουσιακή σχέση με τους γείτονες.
Υπενθυμίζω την ανάρτηση της 29.4.2010 σε αυτό τον ιστότοπο, υπο τον τίτλο «ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟΣ , ΠΑΛΑΙΟ-ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΣ :
« Το "αυτοκρατορικό όνειρο" της Τουρκίας δεν είναι "εθνικιστική επινόηση", δεν είναι ένα φαντασιόπληκτο σενάριο μυρμηγγομαχίας μέσα σε μια παγκόσμια κοινωνία δεινοσαύρων, δεν είναι απλή προέκταση της μέχρι τώρα ιστορίας ή πιθανολόγηση μιας οριακής τιμής των σημερινών καταστάσεων . Ο Νεο-οθωμανισμός εκφράζει τη δυναμική μιας ακμάζουσας κοινωνίας με σημαντική πρωτογενή και βιομηχανική παραγωγή, με διεθνή πολιτικά ερείσματα, σχετική ανεξαρτησία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μεγάλη εγχώρια αγορά και μικρή "χρονική απόσταση" από την παρελθούσα αυτοκρατορική φυσιογνωμία της Τουρκίας - ...Ο Νεο-οθωμανισμός μπορεί να ευδοκιμεί μέσα σε ένα βαλκανικό περίγυρο ασθενικών και στερούμενων φαντασίας χωρών, δίπλα σε μια Ευρώπη μικρής συνοχής και αλληλεγγύης, σε ένα κόσμο που εξελίσσεται προς μια πολυπολική δομή...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου