ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ»

Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου είχε προ καιρού μιλήσει για τον «Τιτανικό» της ελληνικής οικονομίας, στα πλαίσια μιας πολιτικής «χορήγησης τρόμου» με στόχο την απόσβεση του προεκλογικού ΠΑΣΟΚικού «μόττο» : ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.......

Στη συνέχεια βέβαια η «δοσολογία» τρόμου απεδείχθη υπερβολική (overdose) , πρώτα τοξική και μετά δηλητηριώδης , με αποτέλεσμα την παράλυση των οικονομικών δραστηριοτήτων,τις φυγές κεφαλαίων προς το εξωτερικό, των εργαζομένων προς τη σύνταξη κλπ. . Το πράγμα έκτοτε επέβαλε τη χρήση πολιτικών σιγαστήρων στην ομιλητικότητα του "κινήματος", η ζημιά όμως είχε γίνει. Και η συντεταγμένη υποχώρηση σε μια οικονομία μικρότερης κλίμακας και αυτοφορολογούμενη για την εξόφληση του χρέους, είχε μετατραπεί σε άτακτη υποχώρηση.

Ο «παθητικός ευρωπαϊσμός» της κυβέρνησης απεμπόλησε τις δυνατότητες δανεισμού από άλλες χώρες όπως η Κίνα, ακυρώνοντας έτσι τη προοπτική μιας γιγάντιας εθνικής χαράς, από το «τρίψιμο στη μούρη της Μέρκελ» των οφειλομένων χρημάτων. Αν εξαιρέσει κανείς την τόλμη του Παπανδρέου να βάλει στο στόμα του λέξεις και φράσεις όπως «πατρίδα», «το έθνος μας» κλπ. σε αριθμό ίσως ανάλογο με αυτόν της υπόλοιπης πολιτικής ζωής του, η κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε άτολμα, ανίκανη να αντιμετωπίσει δραστικά τα ευρωκαθάρματα κάθε είδους και να συνεγείρει τις ευρωπαϊκές δημοκρατικές δυνάμεις σε ένα κίνημα αλληλεγγύης στη χώρα μας .

Υπήρχε όμως και κάτι χειρότερο, σε σχέση με όλα αυτά : Η κυβέρνηση – όπως ακριβώς και η μείζων αντιπολίτευση – απεδείχθη ανίκανη να «διαβάσει» την γενικευμένη ανάγκη του λαού μας για τη σκιαγράφηση ενός διεξόδου . Από αμηχανία, σύγχυση ή πανικό, καθηλώθηκε σε ένα τέλμα «ταμειακών σκέψεων» και απέφυγε να αναφερθεί σε μια οποιαδήποτε ελπίδα αλλαγής των πραγμάτων : Σε μια δυνατότητα επανεκκίνησης της παραγωγής της χώρας,ανάτασης της γεωργικής παραγωγής και της υπαίθρου, εξωστραφούς ανάπτυξης του τομέα των ποιοτικών προϊόντων – ή ο,τιδήποτε άλλο ανάλογο. Και με αυτό το τρόπο μετέτρεψε σε ερειπιώνα πρόσφατα ιδεολογήματα που η ίδια εισήγαγε στην πολιτική πιάτσα, όπως το ιδεολόγημα της Δανίας του Νότου ή της Πράσινης ανάπτυξης. Ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την περιρρέουσα απόγνωση.....

Παρ΄όλα αυτά η κυβέρνηση είχε μια ασαφή συνείδηση για το ότι έπρεπε να κάνει κάτι, όπως ο χαβαλές ήρωας του καβαφικού ποιήματος *("Aπό την σχολήν του περιωνύμου φιλοσόφου"). Και προς τούτο διάλεξε το «χειροτερότερο» όλων, δηλαδή την αδιαφάνεια, την εξαπάτηση του ελληνικού κοινοβουλίου, τη χρησιμοποίηση διαδικασιών «εξπρές» για τη λήψη αποφάσεων. Έτσι κατά τη πρόσφατη συζήτηση του νομοσχεδίου για την περικοπή των επιδομάτων Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας των συνταξιούχων κάτω των 60 ετών, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου κατέθεσε αιφνιδίως μια νέα τροποποίηση στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 6.5.2010, με την οποία του δίνεται το δικαίωμα να εκπροσωπεί το ελληνικό Δημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή , με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ προκειμένου να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του μηχανισμού στήριξης.....

Η τροπολογία προκάλεσε τις αντιδράσεις όλης της αντιπολίτευσης , με κύριο επιχείρημα την αμφίβολη συνταγματικότητα της συγκεκριμένης διάταξης. Αντίδραση επίσης προκάλεσε και η συμπεριφορά του προεδρεύοντος Γρηγόρη Νιώτη, που έθεσε σε ψηφοφορία τη διακοπή της συνεδρίασης ενώ εκκρεμούσαν ομιλίες και άλλων βουλευτών !

Με συμπεριφορές όπως αυτή, ή όπως η προ δεκαημέρου πρόσκληση των πολιτικών αρχηγών σε σύσκεψη ενώ είχαν παρθεί οι βασικές αποφάσεις του σχεδίου "σταθεροποίησης", η Κυβέρνηση έδειξε ότι αδυνατεί να δημιουργήσει ένα πνεύμα μίνιμουμ συναίνεσης. Ότι αδυνατεί να σταθεί στο ύψος μιας κρίσης εθνικών διαστάσεων, αντιμετωπίζοντας κριτικά τον εαυτό της, το πολιτικό σύστημα της τελευταίας τριακονταετίας, τον υπαρκτό «Ευρωπαϊσμό» της κακιάς ώρας αλλά και τη σαρκοβόρα επίθεση του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου......