ΕΚΑΤΟΝΤΑΧΡΟΝΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ REICH

Η μεγαλοστομία των φίλαθλων κύκλων είναι αναμφίβολα διασκεδαστική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ανάξια για βαθύτερες σκέψεις. Με βάση τη δική μου εμπειρία , αξεπέραστος μένει ο τίτλος μιας θεσσαλονικιώτικης εφημερίδας, στη δεκαετία του 70, που δήλωνε - με πηχιαίες διαστάσεις : Ο ΠΑΟΚ ΒΑΔΙΖΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΩΝ !

Πρόσφατα, σε επιστολή με θέμα την εγκατάσταση του γηπέδου του Παναθηναϊκού στην περιοχή του Βοτανικού, ο κ. Ανδρέας Βγενόπουλος αναφέρθηκε σε κάποια άλλα « ιστορικά πεπρωμένα» λέγοντας ότι ο «Παναθηναϊκός είναι αιώνιος και διαχρονικός», σε αντίθεση με τους ερχόμενους και παρερχόμενους Υπουργούς.... Για να καταλήξει ο δυναμικός επιχειρηματίας :
«....μακριά από προπαγάνδες, επικοινωνιακά παιχνίδια και πολλαπλά εγκαίνια, ο Παναθηναϊκός ενιαίος και αδιαίρετος, στην πράξη και όχι στα λόγια, οφείλει, το συντομότερο δυνατόν, να δημιουργήσει τη βάση που θα τον διατηρήσει σαν έναν από τους κορυφαίους Ευρωπαϊκούς συλλόγους και στην επόμενη εκατονταετία» (Οι υπογραμμίσεις δικές μου)

Ο υποφαινόμενος βρήκε την ιδέα του εκατονταετούς «Παναθηναϊκού Reich» (=καθεστώτος) ΚΑΙ μικρή ΚΑΙ μεγάλη - κοντολογίς μικρομέγαλη : Μικρή όσον αφορά διάφορα ιστορικα οράματα για πολιτικές «τάξεις πραγμάτων» προοριζόμενες να ζήσουν χίλια χρόνια, αλλά μεγάλη όσον αφορά το μέγεθος των οραματιζομένων - στην προκειμένη περίπτωση , ενός αθλητικού σωματείου.... Και αναρωτήθηκε ,για το κατά πόσο αξίζει να γίνεται μια ομάδα αφετηρία τέτοιων φαντασιώσεων, ισχύος πολλών μεγατόνων..Κατά πόσο η κατανάλωση τέτοιας ενέργειας και τέτοιου πάθους διαταράσσει την ισορροπία ζωής- παιχνιδιού, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να υποκαθιστά και όχι να τροφοδοτεί τη ζωή με φαντασία και ρώμη. Με αποτέλεσμα το παιχνίδι να πιστώνεται με θριάμβους ή να χρεώνεται με καταστροφές , στη θέση της "πραγματικής πραγματικότητας"- σύμφωνα με έναν όρο του Καστοριάδη....

Θα ήταν όμως άδικο να διασκεδάσουμε ή να προβληματιστούμε , χωρίς να εκθέσουμε και κάποιες απόψεις του κ. Βγενόπουλου σχετικά με την αποσυνδεση του γηπέδου του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό από την υπόθεση του εμπορικού κέντρου. Ο κ.Βγενόπουλος πυροβολεί τους προπαγανδιστές της αναγκαστικής συνεύρεσης γηπέδου και εμπορικού κέντρου , ορθώς. Ορθότερα όμως θα έκανε αν πυροβολούσε και την γενικότερη ιδέα της συνεύρεσης γηπέδου και ιστορικού Ελαιώνα .

Εννοώ δηλαδή ότι ο κ. Βγενόπουλος και οι φίλοι του, εάν τους έλειπε μια «μεγάλη ιδέα», θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβάλουν στην τρισμέγιστη ιδέα ενός άλλου Ελαιώνα, ενός πολυλειτουργικού Πάρκου Αναψυχής, Πολιτισμού και Ιστορικής Μνήμης, διαστάσεων ανάλογων με την Βουλώνη των Παρισίων. Κι ακόμη , ένα σωματείο όπως ο Παναθηναϊκός, με έμβλημα το τριφύλλι - σύμβολο της περιοχής των Αμπελοκήπων που ήταν πάλαι ποτέ ό,τι έλεγε το όνομά της (Αμπέλια + κήποι) - θα μπορούσε να σεβαστεί τις ρίζες του και να διαλέξει έναν άλλο χώρο για γηπεδικές , αθλητικές , ενδεχομένως δε και εμπορικές χρήσεις. Χωρίς να θυσιάσει το δυνάμει πράσινο και τον πολιτισμό , που αρμόζει σε μια πρωτεύουσα...