ΙΧ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟ- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ....

Ποιός θυμάται τις Νομαρχιακές εκλογές του 2002, όταν η κ. Φώφη Γενηματά εμφανιζόταν με ένα ΙΧ μικρού κυβισμού, αντιπαρατιθέμενη με αυτό το τρόπο στον εποχούμενο τζιπ και υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιάννη Τζανετάκο; Υποθέτω πολύ λίγοι.

Λίγοι επίσης πρέπει να θυμούνται ότι αργότερα η κυβέρνηση του κ. Σημίτη κατάργησε το φορολογικό «τεκμήριο» για τα τζιπ πολυτελείας, παρά τις διαμαρτυρίες των εισαγωγέων μικρών οχημάτων – μεταξύ των οποίων και του κ. Κυριακόπουλου σε ολοσέλιδη καταχώρηση στην «Καθημερινή» . Οι δρόμοι του Κολωνακίου ταχύτατα γέμισαν από επιδειξιομανείς με γιαλιστερά τζιπ ικανά να αναρριχηθούν μέχρι τα υψίπεδα του Καϊμακτσαλάν, όμως αυτό δεν ήταν το «χειροτερότερο» . Το χειροτερότερο έμελλε να έλθει στις αρχές του 2009, όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ και η κυβέρνηση προιμοδότησε την αγορά οχημάτων υψηλού κυβισμού, ενώ πρόσφατα (22.7.2009) τα «μέτρα απόσυρσης» των ΙΧ ανέλαβαν να «ανα-νεώσουν» τον αυτοκινητιστικό μας στόλο , διεκδικώντας από αυτή την άποψη και τη σύμφωνη γνώμη όλων των πολιτικών δυνάμεων .

Το περίεργο είναι ότι όλα αυτά διαδραματίζονται ενώ το εμπορικό «ισοζύγιο» γίνεται όλο και περισσότερο ελλειμματικό, ενώ η χώρα θα έπρεπε να προπονηθεί και «εθισθεί» στη συνετή διαχείριση των υλικών μέσων, ενώ η επαναχρησιμοποίηση, ποιοτική συντήρηση και μακροημέρευση των «διαρκών αγαθών» θα έπρεπε να ανακηρυχθεί σε εθνικό κανόνα. Όμως σε αντίθεση με όλα αυτά, τα μέτρα αντικειμενικά μειώνουν τον κύκλο εργασιών της εγχώριας επισκευαστικής βιομηχανίας(συνεργεία κλπ), αποδυναμώνουν θεσμίσεις όπως αυτήν του περιοδικού ελέγχου των οχημάτων, επιδεινώνουν τη διεθνή οικονομική θέση της χώρας, ενώ επίσης προιμοδοτούν τη λογική της σπατάλης, της φανταχτερής ανακαίνισης των πραγμάτων και του σνομπισμού. Η «λύση» του κ. Σουφλιά δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει.

Όπως στην περίπτωση των κλιματιστικών, όπου το ΥΠΕΧΩΔΕ προχώρησε στην απόσυρση αποφεύγοντας μια «σχετική απεξάρτηση» από αυτά μέσω της ποιοτικής διαχείρισης των υπαρκτών κλιματιστικών και με την αντιμετώπιση των θερμοκρασιακών αιχμών με βιοκλιματικές ρυθμίσεις - έτσι και στην περίπτωση των ΙΧ προκρίθηκε η «λύση» της απόσυρσης, που καταλήγει προς όφελος των μεγαλοεισαγωγέων και των αυτοκινητοβιομηχανιών. Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, το ΥΠΕΧΩΔΕ με τις τελευταίες ρυθμίσεις προωθεί και έναν αθηναϊκό δακτύλιο «διαπερατό» στους εύπορους οικολογιζόμενους με σχετικώς καθαρά ΙΧ : Κάνοντας σαν να μην έχει καταλάβει τη στενότητα χρήσεων στο χώρο του κέντρου και τις δυσλειτουργίες που συνεπάγεται η «συνεύρεση» οχημάτων και ανθρώπων...

Τι μπορεί να πει κανείς απέναντι σε όλα αυτά ; Θα έλεγα, κυρίως και προπάντων, να θυμηθούμε τον σκληρό πυρήνα της οικολογικής οικονομίας ! Να αναλογιστούμε τη προβληματική που αναπτυσσόταν εδώ και αρκετά χρόνια από τη Greenpeace, από τους «Φίλους της Γης», από το Ινστιτούτο Worldwatsch , από την «Ελληνική Εταιρεία», από μελετητές όπως ο Δήμος Τσαντίλης, ο Γιάννης Παλαιοκρασάς και πολλοί άλλοι , σχετικά με την ανάγκη περιορισμού των «εισροών» παρθένων φυσικών υλών και των «εκροών» αποβλήτων. Να επαν-επιβεβαιώσουμε το ότι κάποια μεμονωμένα , «ψιλικαντζίδικα», οικολογικοφανή μέτρα περιορισμένης εμβέλειας, δεν λειτουργούν προς την κατεύθυνση της οικολογικοποίησης. Ότι η «οικολογική οικονομία» είναι πρωτίστως μια οικονομία επαναχρησιμοποίησης, ανακαίνισης, μακροημέρευσης προϊόντων και υλών. Δηλαδή μια Οικονομία χαμηλών εισροών και εκροών...

ΥΓ.

Ο εικονιζόμενος κύριος είναι Ιταλός, κατασκευαστής και κάτοχος ξύλινου (!) ΙΧ, με το οποίο μπορεί να κινείται μέχρι και στη θάλασσα της Βενετίας ! Να μια ωραία λύση : Το υβριδικό πλοιο-αυτοκίνητο, ανάλογο με το "αυτοκινητοπλάνο" (κράμα αυτοκινήτου και αεροπλάνου...) , για το οποίο έγραψε πρόσφατα εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας...