ΤΑ ΓΚΑΛΟΠ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ *

*Αρχαίο γνωμικό: «Οι καιροί ου μενετοι» («Οι καιροί δεν μένουν»), ή σε ελεύθερη απόδοση, «ο χρόνος περνά». Στ’ αγγλικά : “The times they are a changing”, Bob Dylan.Τα γκάλοπ περνάνε κι αυτά , αφού προηγουμένως κάνουν τη δουλειά τους , παρασύροντας μεγάλα κομμάτια της κομφορμιστικής κοινής γνώμης. Μετά δε την απομάκρυνση εκ των εκλογών, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.....

Στην Ελλάδα και όχι μόνο, οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου υπήρξαν αναντίρρητα οι πιο χαβαλέ εκλογές όλων των εποχών.Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ψήφισε ηλιοθεραπεία και κράτησε αποστάσεις από τον ευρωπαϊκό σχηματισμό, πεισμένο βαθύτερα για την αδυναμία του να επηρεάσει τις εξελίξεις . Το μήνυμα ήταν σαφές , απευθυνόταν στους αγοραίους πολιτικούς, στους ευρωχαμαιλέοντες υποστηρικτές του αξιώματος «ο πελάτης έχει πάντα δίκηο», στους διεκπεραιωτές των αμερικανικών επιλογών. Το μήνυμα αφορούσε γενικά την «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσσούσα ΕΕ» , που θα έπρεπε να μπει στο σύνολό της σε σκέψεις, τόσο σχετικά με τη διεθνή της θέση ως «παραδουλεύτρας» των ΗΠΑ όσο και σχετικά με τις διαδικασίες της αστόχαστης διεύρυνσης και διείσδυσης πληθυσμών, που απειλούν με συγκρουσιακές καταστάσεις και διάλυση τον ευρωπαϊκό σχηματισμό..

Η ΝΔ έχασε τις εκλογές αλλά τις έχασε τόσο όσο της χρειαζόταν για να εμφανίζει την ήττα της ως «εκτός πρωταθλήματος», σε ένα μάλλον «φιλικό αγώνα».... ! Η νίκη του Γ.Παπανδρέου αποδείχθηκε «Πασόκειος» και άσχετη με ένα ποιοτικό ιδεολογικοπολιτικό άλμα , πλην της γραμμής της «πράσινης ανάπτυξης», η οποία συνδυάσθηκε με την εισδοχή ενός νεαρού περιβαλλοντιστή στην Ευρωβουλή – του Κρίτωνα Αρσένη. Το ΚΚΕ «θάφτηκε» κατ’ εξακολούθηση από τα προεκλογικά γκάλοπ και από πολλούς «ανεξάρτητους» αναλυτές, οι οποίοι «τοις κείνων (χ)ρήμασι πειθόμενοι» φλέρταραν με την ιδέα ενός ΚΚ της τάξεως του 5 και 6%. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα εμφανιζόταν ανεβασμένος στα γκάλοπ «γιατί έτσι τους άρεσε», ενώ την ίδια υπερπροβολή απολάμβαναν τα πολλά υποσχόμενα παιδιά του πολιτικού συστήματος – οι «Οικολόγοι Πράσινοι» (ΟΠ) .Τελικά τα πράγματα με τις εκλογές ήλθαν άνω – κάτω, ο ΣΥΡΙΖΑ πλήρωσε τη συστράτευσή του με τη ψευτοεξέγερση του Δεκέμβρη 2008 και τους βανδαλιστές, το ΚΚΕ παρά τις προβλέψεις (ή προσδοκίες...)αναδείχθηκε τρίτο κόμμα, το ΛΑΟΣ αποδείχθηκε μη αντιμετωπίσιμο με τη μέθοδο των αντιρατσιστικών ξορκίων, οι δε ΟΠ , προοιωνιζόμενοι ως βολικοί εταίροι της εξουσίας σε αντίθεση με τους απείθαρχους παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, έπιασαν ένα ποσοστό συμπάθειας όχι ευκαταφρόνητο αλλά πολύ χαμηλότερο αυτού που ήθελαν οι Μπερλουσκόνι της Ελλήνικής πολιτικής.

Η ουσία αλλά και η διαδικασία των εκλογών της 7 Ιούνη έπασχαν από σημαντικά ελλείμματα δημοκρατίας, διαφάνειας, ευθύτητας, ποιότητας πολιτικού λόγου. Τα μεγάλα «υπαρξιακά» θέματα της Ευρώπης και της Ελλάδας πέρασαν μάλλον ασχολίαστα, το (αποικιοκρατικό) σχέδιο Ανάν ως μοντέλο σημειακής «επίλυσης» ελληνοτουρκικών διαφορών ελάχιστα σχολιάσθηκε, η εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ αντιμετωπίσθηκε με αβλαβείς γενικότητες και με τον γνωστό σε όλους - πλην αδήλωτο - φόβο της όξυνσης των σχέσεων με τον επικίνδυνο γείτονα....Στη μικροκλίμακα της ελληνικής πολιτικής και σε μια εποχή περιβαλλοντικών προτάσεων από όλα τα κόμματα – όπου ακόμη και το ΚΚΕ αυτοπροσδιορίστηκε ως οικολογικό ! - οι ΟΠ βρέθηκαν σε πολλά περιβαλλοντικά θέματα να παραβιάζουν ανοικτές πόρτες, ενώ παράλληλα «στριμώχθηκαν» για τη συμπεριφορά τους στα εθνικά θέματα . Οι ΟΠ έδειξαν ελάχιστη παρρησία απόψεων και διασύρθησαν σε διάφορα βήματα, όμως είχαν προλάβει – με τη βοήθεια δύο συγκροτημάτων του τύπου – να πολιτογραφηθούν ως εκφραστές ενός συγκεκριμένου κοινωνικού "κεφαλαίου", που είχε σωρευθεί με το έργο αναρίθμητων ακτιβιστών της οικολογίας. Επρόκειτο για μια καθαρή πολιτική υπεξαίρεση , που δύσκολα θα επαναληφθεί στο μέλλον....