Ημέρα της Νίκης: τα χαμένα μαθήματα

 

May 7, 2023 by Άρθρο του Πρέσβη της Ρωσίας στην Ελλάδα Αντρέι Μάσλοβ στην "Καθημερινή της Κυριακής"

Τη νύχτα της 8ης Μαΐου 1945 (ξημερώματα της 9ης Μαΐου) στο προάστιο Κάρλχορστ του Βερολίνου η αντιπροσωπεία της γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης παρουσία εκπροσώπων των τεσσάρων χωρών του αντιχιτλερικού συνασπισμού υπέγραψε Πράξη Συνθηκολόγησης άνευ όρων. Στη Σοβιετική Ενωση χαιρέτισαν αυτό το γεγονός με μεγάλη συγκίνηση: ο μεγάλος πατριωτικός πόλεμος, ο πιο τρομερός που βίωσαν οι λαοί της χώρας μας τον 20ό αιώνα, έλαβε τέλος, αφήνοντας πίσω τις 1.418 ημέρες σκληρής αναμέτρησης, όταν οι παππούδες και οι προπαππούδες μας πολεμούσαν για την επιβίωση με έναν ισχυρό και αδίστακτο εχθρό, τις ναζιστικές ορδές του Γ΄ Ράιχ και τους δορυφόρους του από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η εισβολή των Γερμανών ήταν ένα από τα επεισόδια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως παγκόσμια μάχη του ελεύθερου κόσμου κατά της «καφέ πανούκλας». Δεν ξεχνάμε πως σ’ αυτόν τον πόλεμο πολεμούσαμε μαζί με άλλους λαούς και μας κάνουν υπερήφανους οι λαμπρές σελίδες της διεθνούς στρατιωτικής αδελφοσύνης.

Η ΕΣΣΔ ήταν αυτή που σήκωσε στους ώμους της το κύριο βάρος του πολέμου κατά των ναζιστών. Οι πρόγονοί μας άντεξαν το βασικό χτύπημα της ναζιστικής σφύρας (από το 1941 μέχρι το 1945 το Γ΄ Ράιχ είχε στο ανατολικό μέτωπο 70% με 90% του στρατού ξηράς του), υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους, απελευθέρωσαν την Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη από τους κατακτητές.

Οι μάχες της Μόσχας, του Στάλινγκραντ, του Κουρσκ, όπου συγκρούστηκαν οι στρατιωτικές δυνάμεις εκατομμυρίων ατόμων, έσπασαν τη ράχη των φασιστικών ορδών. Ομως το τίμημα της νίκης ήταν τεράστιο: 27 εκατομμύρια Σοβιετικοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους, τα δύο τρίτα από αυτούς – ο άμαχος πληθυσμός. Πίσω από τους στεγνούς αριθμούς κρύβεται η απέραντη θάλασσα από ανθρώπινες τραγωδίες: δολοφονημένοι στο Ζαξενχάουζεν, το Μαουτχάουζεν, το Σομπίμπουρ και άλλα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου, θύματα λιμού κάτοικοι του αποκλεισμένου Λένινγκραντ, Λευκορώσοι αγρότες που εκτελέστηκαν από τους κατακτητές ή κάηκαν ζωντανοί, παιδιά που βασανίστηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σάλασπιλς στη Λετονία, σφαγμένοι από τους «Αϊνζατσγκρουπεν» (Τάγματα Θανάτου), και τους δωσίλογούς τους, Εβραίοι του Λβιβ και του Κάουνας... Από όλους εκείνους που δεν ήταν γραφτό να ζήσουν ώς την ήττα του φασισμού, κάθε δεύτερος ήταν πολίτης της Σοβιετικής Ενωσης.

Δεν χρειάζεται να εξηγούμε γιατί στη Ρωσία τιμούν με τόση ευλάβεια τη μνήμη εκείνου του πολέμου. Επί χρόνια η χώρα μας προειδοποιούσε την παγκόσμια κοινότητα για τον κίνδυνο αναβίωσης του ναζισμού. Φωνάζαμε ότι είναι απαράδεκτο να λησμονούμε και να παραποιούμε την ιστορία της πιο φρικτής σφαγής στην ιστορία της ανθρωπότητας, κάτι που θα οδηγούσε ασυζητητί στην επανάληψη της τραγωδίας. Και όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε σήμερα, αυτή η νοσηρή πρόβλεψη, δυστυχώς, παίρνει σάρκα και οστά.

Στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή χώρα, Ουκρανία, την εξουσία σφετερίστηκε ένα καθεστώς, η νεοναζιστική ουσία του οποίου δεν εκδηλώνεται μόνο με την απροκάλυπτη χρήση των ναζιστικών συμβόλων και την ανάδειξη μισανθρωπικής ιδεολογίας ως κυρίαρχης, εθνικής, αλλά και με πράξεις που αντιγράφουν τις πρακτικές του χιτλερικού ολοκληρωτισμού. Καταργήθηκε η ελευθερία του λόγου, διώκονται και δολοφονούνται δημοσιογράφοι, πολιτικοί και απλοί πολίτες που τόλμησαν να έχουν εναλλακτική γνώμη, από την εκπαίδευση και την κοινωνική ζωή εκτοπίζεται η ρωσική γλώσσα, καταστρέφεται η πολιτιστική κληρονομιά που έχει σχέση με τις κοινές σελίδες της ιστορίας της Ρωσίας και της Ουκρανίας, διώκεται η Κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Οι κάτοικοι της Ουκρανίας που θεωρούν τους εαυτούς τους Ρώσους κηρύχθηκαν εκτός νόμου. Τα εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπράξει από το 2014 οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας και τα εθνικά τάγματα, απαρτιζόμενα από δεξιούς ριζοσπάστες και ποινικούς, πήραν πρωτοφανείς διαστάσεις.

Οι ένοπλες ουκρανικές μονάδες εξαπολύουν τακτικές επιθέσεις με πυραύλους και πυροβολικό κατά του άμαχου πληθυσμού και των πολιτικών υποδομών στο Ντονμπάς, στην Προαζοφική, στις περιοχές Μπέλγκοροντ, Μπριάνσκ και Κουρσκ. Οι Ουκρανοί στρατιώτες και οι ξένοι μισθοφόροι δημοσιεύουν ξεδιάντροπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διάφορα βίντεο με ομαδικά βασανιστήρια και εκτελέσεις αιχμαλώτων Ρώσων στρατιωτών και απλών πολιτών, για τους οποίους υπήρχαν υποψίες ότι «συνεργάζονται με το Κρεμλίνο».

Εν τω μεταξύ, η κλίκα του Β. Ζελένσκι χρήζει αμέριστης υποστήριξης της Δύσης. Οι σχηματισμοί του καθεστώτος του Κιέβου λαμβάνουν άφθονη χρηματοδότηση και εξοπλισμούς, χρησιμοποιούν τα δεδομένα των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών, εκπαιδεύονται από δυτικούς ειδικούς.

Οι Ουκρανοί νεοναζί περιβάλλονται από ένα ρομαντικό φωτοστέφανο «αγωνιστών για την ελευθερία και τη δημοκρατία», τους εκθειάζουν τα ΜΜΕ, τους καλούν να μιλήσουν από τα βήματα των Κοινοβουλίων. Παράλληλα, στον λεγόμενο «πολιτισμένο κόσμο», ειδικότερα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, γίνονται διακρίσεις εις βάρος Ρώσων πολιτών και ρωσόφωνου πληθυσμού, σε πλήρη εξέλιξη είναι η καμπάνια «κατάργησης» της ρωσικής κουλτούρας και του καθετί που έχει σχέση με τη χώρα μας.

Η βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ δεν είναι ανιδιοτελής: η μοίρα της Ουκρανίας και των κατοίκων της δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους χορηγούς του καθεστώτος του Ζελένσκι. Ο μύχιος σκοπός τους είναι να αποδυναμώσουν σε μέγιστο δυνατό βαθμό τη Ρωσία με τα χέρια του καθεστώτος του Κιέβου, να την «πλήξουν στρατηγικά». Ανοιχτά εκφράζονται σκέψεις για την ανάγκη να στερηθεί η χώρα μας τον ηγετικό της ρόλο στην παγκόσμια σκηνή, ακούγονται προτροπές για διαμελισμό της.

Η Ευρώπη που τόσο υπέφερε από τον Χίτλερ, σαν να γύρισε οκτώ δεκαετίες πίσω: οι φασίστες βρίσκονται στο ζενίθ της δόξας τους, οι διακρίσεις και οι μαζικές δολοφονίες λόγω εθνοτικής καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας εμπεδώνονται ως νόρμα, και τις στέπες της Ουκρανίας αλωνίζουν οι μαχητές και τα τεθωρακισμένα με τα σύμβολα των μονάδων των SS, απαγορευμένων με την απόφαση του στρατοδικείου της Νυρεμβέργης.

Κάθε χρόνο με πρωτοβουλία της Ρωσίας η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εγκρίνει ψήφισμα για την «Καταπολέμηση της εξύμνησης του ναζισμού». Κατά την ψηφοφορία τον περασμένο Δεκέμβριο το καταψήφισαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμπεριλαμβανομένης, δυστυχώς, και της Ελλάδας. Ωστόσο, η πλειοψηφία –120 χώρες– ενέκρινε το ψήφισμα, κάτι που αποδεικνύει περίτρανα πού στην πραγματικότητα βρίσκεται «η σωστή πλευρά της ιστορίας».

Η Ημέρα της Νίκης είναι μια κοινή γιορτή για τη Ρωσία και την Ελλάδα. Ο φίλος ελληνικός λαός, με τον οποίο μας συνδέουν οι πολυαίωνοι πολιτιστικοί και ιστορικοί δεσμοί, είχε βιώσει σε όλο της το μέγεθος τη φρίκη του φασισμού. Υποκλινόμαστε μπροστά στο θάρρος των Ελλήνων στρατιωτών που μόνοι τους αντιστάθηκαν στις υπερέχουσες δυνάμεις του Αξονα το 1940-1941. Υποκλινόμαστε μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες που έχασαν τη ζωή τους στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής. Με συγκίνηση θυμόμαστε τον Μανώλη Γλέζο και άλλους μαχητές του αντιφασιστικού κινήματος, πλάι στους οποίους πολεμούσαν και οι Σοβιετικοί στρατιώτες-αντάρτες. Είμαστε ευγνώμονες στις δημοτικές αρχές και στους ευαισθητοποιημένους πολίτες για τον σεβασμό που δείχνουν απέναντι στα πολυάριθμα μνημεία των μαχητών του Κόκκινου Στρατού, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της Ελλάδας.

Οπως και 80 χρόνια πριν η χώρα μας, στο πλαίσιο της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, μάχεται κατά του ναζισμού. Οπως και τότε, ο αντίπαλος έχει στη διάθεσή του απεριόριστους πόρους όλης της ευρωπαϊκής ηπείρου. Αλλά, όπως και τότε, η έκβαση αυτής της μάχης είναι αδιαμφισβήτητη: ο εχθρός θα κατατροπωθεί, η νίκη θα είναι δική μας.