Έχουν απομείνει δικασταί εις στα Αθήνας;

 Του δημοσιογράφου Γιώργου Χαρβαλιά*

Νομίζω ότι και ο τελευταίος Έλληνας αντιλαμβάνεται πως ο αποκλεισμός του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη, με φωτογραφική διάταξη «μαϊμού» που καταργεί βασικές πρόνοιες του Συντάγματος, δεν έχει καμία σχέση με δημοκρατικές ευαισθησίες για το «αυγό του φιδιού» και άλλα τέτοια χιλιοειπωμένα στερεότυπα.

Φαίνεται ακόμη και στις πειραγμένες δημοσκοπήσεις όπου το ένα τρίτο και πλέον των ερωτώμενων αντιτίθεται στην συγκεκριμένη διάταξη, ενώ κάποιοι την επικροτούν μόνο και μόνο επειδή απεχθάνονται το πρώην πρωτοπαλίκαρο της Χρυσής Αυγής.

Αλλά κι αυτοί οι τελευταίοι ξέρουν ότι πρόκειται περί αντισυνταγματικού εξαμβλώματος που μοναδικό στόχο έχει να εξυπηρετήσει την πρεμούρα επανεκλογής του Κ. Μητσοτάκη με κάθε μέσο, τρόπο και κόστος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βέβαια έχει αποδείξει ότι είναι αδίστακτος. Στην αγωνία του να ξαναπάρει την εξουσία, δεκάρα δε δίνει για τους θεσμούς και τη διαφύλαξη του πολιτεύματος. Έφτασε μέχρι και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ να παρακολουθεί για να διαπιστώσει αν «κάνει ταμείο» μόνος του και μετά ισχυριζόταν ότι δεν ήξερε. Έφταιγαν τα… ρυπαρά κέντρα.

Το πρόβλημα είναι ότι σ’ αυτό το συνταγματικό πραξικόπημα επιχειρεί να «εργαλειοποιήσει» ανώτατους δικαστικούς. Και αυτοί, προκειμένου να τον ικανοποιήσουν καλούνται όχι μόνο να ξεχάσουν την δικονομική… προπαίδεια, αλλά και να καταπατήσουν τον όρκο τους, που τους επιβάλλει «να απέχουν από κάθε ενέργεια η οποία αντίκειται στην ιδιότητα και το ήθος του υποψήφιου δικαστικού λειτουργού».

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά και δεν σηκώνουν δεύτερη ερμηνεία: Με την ισχύουσα πλέον φωτογραφική ρύθμιση που θέτει εκτός νόμου – γιατί περί αυτού πρόκειται και το ομολογούν οι πάντες – το κόμμα Κασιδιάρη, περνάει ο έλεγχος ενός κρίσιμου τομέα της πολιτειακής μας ζωής, και συγκεκριμένα εκείνος της εκλογής των μελών του Κοινοβουλίου, στην αρμοδιότητα των δικαστηρίων! Αρχικά στο Α’ τμήμα και εν συνεχεία στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

Πέραν του ότι αυτό είναι εντελώς πρωτόγνωρο στην μεταπολιτευτική ιστορία και δημιουργεί τεράστια συνταγματικά κωλύματα σύμφωνα με την συντριπτική πλειονότητα των συνταγματολόγων (εκτός των γνωστών και μη εξαιρετέων αυλοκολάκων της εκάστοτε εξουσίας που «πήγαν απέναντι» και ξέχασαν την… προπαίδεια με κυβερνητική καθοδήγηση) προκύπτουν σοβαρά αντικειμενικά προβλήματα.

Γιατί χωρίς καμία αμφιβολία – αυτό όλοι οι συνταγματολόγοι το ομολογούν – οι σχετικές αποφάσεις του Αρείου Πάγου δεν είναι δικαστικές! Είναι κατ’ ουσίαν διοικητικές αποφάσεις. Οι οποίες κρίνονται ως προς την συνταγματικότητα τους μετά τις εκλογές από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Το τελευταίο δύσκολα θα μπορούσε να ανατρέψει αποφάσεις του Αρείου Πάγου, αφού αυτό, κατά βάση, θα ακύρωνε το αποτέλεσμα των εκλογών.

Γεγονός που γνωρίζει καλά ο αδίστακτος κύριος Μητσοτάκης γι’ αυτό και προχώρησε στην επίμαχη ρύθμιση. Για να μην μπορεί να ελεγχθεί δικαστικά.

Με άλλα λόγια η κυβέρνηση εισήγαγε και ψήφισε μία διάταξη επιδιώκοντας να εκβιάσει ένα είδος «δικαστικής ασυλίας» ως προς τον έλεγχο της συνταγματικότητας της. Ο Άρειος Πάγος (Α’ Τμήμα και Ολομέλεια), καλείται να αποφασίσει ποιός υπονομεύει το πολίτευμα μέσα σε ένα ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο που δεν υπερβαίνει τις τρείς μέρες, λόγων των προθεσμιών του εκλογικού νόμου!

Η κυβέρνηση δηλαδή σκοπίμως επιχειρεί να φέρει τους ανώτατους δικαστές «προ τετελεσμένων», ώστε να βρεθούν μπροστά σε ένα τεράστιο πολιτικό και πολιτειακό δίλημμα. Τους καλεί να επωμιστούν ένα πελώριο ηθικό βάρος, το οποίο στην πραγματικότητα είναι αδύνατο να σηκώσουν.

Κυρίως όμως οι δικαστές καλούνται να αποφασίσουν με πρωτοφανώς συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να μπορούν να αξιολογήσουν τα δεδομένα στο πλαίσιο μίας εγγυημένης, από δικονομικής πλευράς, ακροαματικής διαδικασίας. Χωρίς να μπορούν να εισέλθουν στο βάθος της υπόθεσης θα πρέπει να στηριχθούν στις αποφάσεις της ΕΛΑΣ και της ΕΥΠ, της ίδιας που παρακολουθούσε το άπαν σύμπαν. Βάλαμε δηλαδή τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα!

Επιπλέον η ρύθμιση αυτή, παρά τη φωτογραφική στόχευση, είναι τόσο γενική, ώστε με μία στοιχειωδώς διασταλτική ερμηνεία κανένα κόμμα στο μέλλον δε θα μείνει στο «απυρόβλητο». Ακόμη και η ΝΔ αν κάποια στιγμή υπάρξουν καταδίκες για μέλη της από κάποιο Ειδικό Δικαστήριο (σημ. μεταξύ μας, με όσα γίνονται, απίθανο το βλέπετε;).

Η σχετική διάταξη επομένως έχει πολιτικά αυτό-υπονομευθεί εν τη γενέσει της, αφού ενώ υπήρχε τόσος χρόνος να θωρακισθούν οι δημοκρατικές ευαισθησίες έρχεται μέσα στην προεκλογική περίοδο για τους λόγους που αναφέραμε.

Επιπλέον ψηφίστηκε ως τροπολογία, σε άσχετο νομοσχέδιο, κάτι καταφανώς αντίθετο με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Και κυρίως ψηφίσθηκε από μία οριακή και εφήμερη πλειοψηφία με την συντριπτική πλειονότητα των συνταγματολόγων απέναντι.

Το ερώτημα είναι θα υπάρξουν δικαστές να υπηρετήσουν τέτοιο εξόφθαλμα αντισυνταγματικό «κόλπο»; Ή θα βρεθούν λειτουργοί της δικαιοσύνης να μας εκπλήξουν ευχάριστα σε αντίθεση με εκείνους που νομιμοποίησαν τα «κόλπα» των funds; Για να δούμε αν πραγματικά έχουν απομείνει «δικασταί εις τας Αθήνας».

*Το άρθρο δημοσιέυτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία και αναδημοσιεύτηκε απο την ιστοσελίδα "Ελληνική Αντίσταση"

ς οι αντιδράσεις