του Άντη Ροδίτη
Ο ΨΙΘΥΡΟΣ υπήρξε η
ανώτερη βαθμίδα της πολιτικής "σκέψης" και τακτικής που καθιέρωσε το
ακελικομακαριακό καθεστώς με την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η
πάροδος των χρόνων δεν άλλαξε τίποτε. Δια του ψιθύρου αντιμετωπίστηκε η
παρασπονδία, η επιορκία και η αντικατάσταση του σκοπού του Αγώνα από μια
αρχιερατική μονοκρατορία, στηριγμένη πρωτίστως στο... κομμουνιστικό κόμμα
Κύπρου.
Μέχρι σήμερα όχι μόνο
οι οπαδοί τού τότε καθεστώτος αλλά και οι ίδιοι οι σημερινοί ερευνητές που
έφεραν στο φως το έγγραφο ΚΜΤΠ/ΑΤΠ, 68264 αρνούνται να σχολιάσουν το
περιεχόμενό του. Το ίδιο πράττουν και οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί, οι
παντογνώστες διεθνολόγοι, οι διανοούμενοι και οι λογοτέχνες. Ιδιαίτερα οι
τελευταίοι που έχουν την πρώτη ευθύνη λόγω της υποτίθεται εκφραστικής τους
ικανότητας, το μόνο που κάνουν είναι να περιορίζονται σε μεταξύ τους ευχές,
συχαρίκια, αλληλολιβανίσματα και διανομές "διπλωμάτων"... αξίας!
Το... ισχυρότερο "επιχείρημα" σήμερα εναντίον όποιου τολμά να αγγίξει την ιστορική αλήθεια είναι ο ψίθυρος ότι ο πάσχει από... εμμονές!
Η επιμονή και η υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας "συντρίβεται" μ' αυτόν τον τρόπο κι εξαποστέλλεται στα τάρταρα.Μ' αυτό το
πολιτισμικό υπόβαθρο, την αποστροφή προς την ιστορική αλήθεια, αναζητούμε
σήμερα "Πρόεδρο" χωρίς καλά-καλά να ξέρουμε πού θέλουμε να μας
οδηγήσει αυτός ο νέος "ηγέτης", ο οποίος θα συνεχίσει να καταθέτει
στέφανους δάφνης στους ανδριάντες των επίορκων και να εκφωνεί λόγους αιωνίας
δόξας στους πρωταγωνιστές της κατεδάφισης των ονείρων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου