του Σάββα Ιακωβίδη
Όσα εξελίσσονται στην Ευρώπη, μετά και τις ιταλικές εκλογές, απλώνουν βούτυρο στο ψωμί και ρίχνουν άφθονο νερό στον μύλο δεξιών και ακροδεξιών φασιστικών και ναζιστικών κομμάτων. Η Μελόνι δεν θα παρεκκλίνει από τις ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις της. Θα προκαλεί, όμως, τις Βρυξέλλες ότι υπάρχει και μια άλλη κατάσταση, που εκκολάφθηκε με την ανοχή κοντόφθαλμων Ευρωπαίων ηγετών
Ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, είχε προειδοποιήσει παλαιότερα όπως και τον περ. Αύγουστο (24/8/2022): «Αυτό που ζούμε είναι μάλλον της τάξης μιας μεγάλης ανατροπής ή μιας μεγάλης αναστάτωσης». Αφού επισήμανε πως τέλειωσε η περίοδος της αφθονίας και της ανεμελιάς και ότι η δημαγωγία και ο λαϊκισμός καλπάζουν σε ευρωπαϊκές δημοκρατίες, αναφέρθηκε «στην άνοδο ανελεύθερων καθεστώτων» και «στην ενίσχυση των αυταρχικών καθεστώτων». Σαν τέτοια εμφανώς εννοούσε τη Ρωσία, την Κίνα, την Τουρκία, το Ιράν, ακόμα και κράτη-μέλη της ΕΕ, όπως την Ουγγαρία και την Πολωνία.
Το «αβγό του φιδιού» εκκολάπτεται εδώ και χρόνια στην Ευρώπη και στον κόσμο. Γιατί, λοιπόν, ευρωπαϊκές καγκελαρίες και ειδικά οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών εκπλήττονται από τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία; Η έκπληξή τους είναι φαρισαϊκή και υποκριτική, επειδή επιχειρεί να συγκαλύψει διαχρονικές αδυναμίες και ανεπάρκειες της ηγεσίας της Ένωσης, ενώ επιβεβαιώνει ξανά το δραματικό έλλειμμα δημοκρατίας σε ευρωπαϊκές χώρες. Μετά την Ουγγαρία και τη Σουηδία, τώρα η Ιταλία στέλνει μερικά ηχηρά μηνύματα προς τις Βρυξέλλες που δεν φαίνονται να ακούν ή να καταλαβαίνουν.
Η Τζιόρτζια Μελόνι, ηγέτιδα των «Αδελφών Ιταλών», είναι η νέα Πρωθυπουργός της Ιταλίας με τη συνεργασία των κομμάτων του Μπερλουσκόνι (Φόρτσα Ιτάλια) και του Σαλβίνι (Λέγκα). Η ίδια συστήνεται ως εξής: «Είμαι η Τζόρτζια. Είμαι γυναίκα, μητέρα, Ιταλίδα, Χριστιανή». Με απλά λόγια η πολιτική της συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια. Προεκλογικά τάχθηκε έντονα κατά των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, που επιχειρούν, έλεγε, να μας καταστήσουν καταναλωτές χωρίς ταυτότητα, χωρίς πατρίδα, χωρίς θρησκεία, να είμαστε ένας αριθμός στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη οικονομία και όχι κριτικοί πολίτες.
Μετά την εκλογή της, η Μελόνι, για να καθησυχάσει αντιδράσεις στην Ιταλία και στο εξωτερικό, δήλωσε: «Η Ιταλία μάς διάλεξε και εμείς δεν θα την εξαπατήσουμε. Θα κυβερνήσουμε για όλους τους Ιταλούς, με στόχο να ενώσουμε αυτόν τον λαό και να δώσουμε έμφαση σε όσα τον ενώνουν και όχι σε όσα τον διχάζουν. Θα δουλέψουμε με στόχο οι Ιταλοί να γίνουν και πάλι υπερήφανοι που είναι Ιταλοί». Η Μελόνι έχει τρεις λόγους για να καθησυχάζει εντός και εκτός Ιταλίας.
Ο πρώτος είναι ότι ο προκάτοχός της, Μάριο Ντράγκι, είχε κληθεί να διαχειριστεί μια δύσκολη οικονομική κατάσταση. Πέτυχε τη χορήγηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα 190 δισεκατομμυρίων ευρώ με αντάλλαγμα βαθιές οικονομικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ανέρχεται στο 150% του ΑΕΠ, ο πληθωρισμός είναι πάνω από 9%, οι λογαριασμοί του φυσικού αερίου και του ηλεκτρικού ρεύματος γονατίζουν εκατομμύρια Ιταλούς. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η Μελόνι καλείται να ιππεύσει και να τιθασεύσει το οικονομικό και κοινωνικό χάος και να προτείνει λύσεις. Αυτές δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς τα δισεκατομμύρια των Βρυξελλών. Ο τρίτος λόγος είναι να καταφέρει να επιβιώσει πολιτικά αρκετά ώστε να κάνει τους Ιταλούς ξανά υπερήφανους, επειδή, συνήθως, οι ιταλικές κυβερνήσεις δεν… μακροημερεύουν.
Γιατί η δεξιά και η ακροδεξιά επιβάλλονται και κυβερνούν ήδη στη Σουηδία, στην Ουγγαρία, στην Ιταλία ενώ ενισχύονται στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Πολωνία; Ο «εφιάλτης των Βρυξελλών», επισήμανε ένας αναλυτής, είναι η Μελόνι να συνεργαστεί με τους ευρωσκεπτικιστές ηγέτες της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, πράγμα που, αν συμβεί, θα προκαλέσει σοβαρούς πονοκεφάλους στην Ένωση. Θα φανεί πολύ σύντομα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση όφειλε εδώ και χρόνια να αντλήσει μερικά πικρά μαθήματα, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη ότι ο ναζισμός και ο φασισμός την αιματοκύλισαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Κώφευσε σε υποδείξεις του Προέδρου Μακρόν ότι «αν η Ευρώπη δεν αναδειχθεί και επιβληθεί ως δύναμη στον κόσμο, θα εξαφανιστεί» (συνέντευξη στον Economist, 7/11/2019):
Πρώτον, το μεταναστευτικό. Οι ανοικτές πόρτες μετά το 2015 πλημμύρισαν τη Γηραιά Ήπειρο με εκατομμύρια μετανάστες, κυρίως μουσουλμάνους. Αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ αυτών η Ελλάδα και η Κύπρος, βρίσκονται υπό την δαμόκλειο σπάθη της μουσουλμανοποίησης - ισλαμοποίησης. Ευρωπαίοι αναλυτές προεκτιμούν σύντομα «μουσουλμανικές Βρυξέλλες», μιλούν για πολυπολιτισμική αυτοκτονία ευρωπαϊκών χωρών και για μουσουλμανοποίηση της Ευρώπης μέχρι το 2050.
Δεύτερον, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και οι ευρωπαϊκές κυρώσεις. Αντί να πλήξουν καίρια τη Ρωσία και να την γονατίσουν, τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ υφίστανται δυσβάστακτες οικονομικές, ενεργειακές, κοινωνικές, μεταναστευτικές επιπτώσεις. Ποια χώρα, χωρίς σχεδόν καμία παρενέργεια, επωφελείται πολιτικά, οικονομικά, ενεργειακά, αμυντικά από την εξάρθρωση της Ευρώπης; Οι Ηνωμένες Πολιτείες!
Τρίτον, ο επικείμενος χειμώνας θα είναι η αρχή κοινωνικών, οικονομικών, ενεργειακών, εργατικών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων των Ευρωπαίων πολιτών εξαιτίας της εκτίναξης του κόστους ζωής, του πληθωρισμού, των λογαριασμών φυσικού αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος, της ανεργίας, της φτωχοποίησης.
Τέταρτον, ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία επιβεβαιώνει κατά τραγικό τρόπο πόσο ανίσχυρη και ανεπαρκής είναι η ηγεσία μιας Ευρώπης, που δεν κατάφερε να ανεξαρτητοποιηθεί από την αμερικανική ηγεμονία και, τώρα, από την οικονομική, ενεργειακή, αμυντική εξάρτηση των ΗΠΑ. Όταν ο Πρόεδρος Μακρόν πρότεινε τη «στρατιωτική και τεχνολογική κυριαρχία των Ευρωπαίων», τη «στρατηγική αξιοπιστία» ώστε η Ευρώπη να καταστεί μια «κυρίαρχη δύναμη σταθερότητας», συνάντησε την παγερή αδιαφορία εταίρων του. Τώρα η Ένωση είναι βαθύτερα υποχείρια των ΗΠΑ.
Πέμπτον, ο ασταμάτητος πόλεμος του δολαρίου εναντίον του ευρώ προφανώς δεν διδάσκει τίποτε στους Ευρωπαίους.
Έκτον, η ριζοσπαστικοποίηση του πολιτικού Ισλάμ, η ασταμάτητη εισβολή μουσουλμάνων στην Ευρώπη και η ανέγερση δεκάδων χιλιάδων τζαμιών, συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή και τον χειρότερο εφιάλτη για τις θεμελιώδεις ανθρώπινες αρχές και αξίες της Ένωσης. Οι ηγέτες της μόλις τώρα αφυπνίζονται…
Έβδομον, είτε αρέσει είτε όχι στους Ευρωπαίους, η Ρωσία δεν πρόκειται να… μετακινηθεί γεωγραφικά ούτε να την εξαφανίσουν. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα συνεχιστεί επ’ άπειρον. Κάποια στιγμή οι Δυτικοί θα συνομιλήσουν με τη Μόσχα. Μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και στον κόσμο δεν μπορεί να δημιουργηθεί χωρίς τη Ρωσία. Η προσπάθεια απομόνωσή της, την σπρώχνει στις κινεζικές αγκάλες, ο άλλος δυτικός εφιάλτης. Οι ΗΠΑ κερδίζουν και κυριαρχούν αναλώμασι υψηλού, οδυνηρού κόστους των Ευρωπαίων.
Όσα εξελίσσονται στην Ευρώπη, μετά και τις ιταλικές εκλογές, απλώνουν βούτυρο στο ψωμί και ρίχνουν άφθονο νερό στον μύλο δεξιών και ακροδεξιών φασιστικών και ναζιστικών κομμάτων. Η Μελόνι δεν θα παρεκκλίνει από τις ευρωπαϊκές και ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις της. Θα προκαλεί, όμως, τις Βρυξέλλες ότι υπάρχει και μια άλλη κατάσταση, που εκκολάφθηκε με την ανοχή κοντόφθαλμων Ευρωπαίων ηγετών.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ 2.10.22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου