|
του Δημήτρη Οικονόμου
Έχει τύχει και σε μένα! Πριν δυο χρόνια, γυρίζοντας
από τις καλοκαιρινές μας διακοπές, να γυρίσω το κλειδί στη πόρτα,
αλλά αυτή να μην ανοίγει. Τελικά καταφέραμε να μπούμε σπίτι και
καταλάβαμε ότι το διαμέρισμα είχε παραβιαστεί από το παράθυρο του
μπάνιου και οι ληστές είχαν βάλει τον σύρτη στη κεντρική πόρτα για
να δράσουν ανενόχλητοι. Την επόμενη μέρα πήγαμε στο αστυνομικό
τμήμα της περιοχής να δηλώσουμε το συμβάν και να κάνουμε μήνυση.
Στην κουβέντα που είχα με τον αξιωματικό της αστυνομίας μου είπε
ότι έχουν αυξηθεί οι ληστείες και ενώ η αστυνομία έχει μια
καταγραφή των συμμοριών και τον τρόπων λειτουργίας τους, δεν έχει
τις δυνάμεις να περιορίσει την έξαρση της εγκληματικότητας.
Λίγους μήνες αργότερα, στο διάλειμμα μιας
τηλεοπτικής συζήτησης στην οποία συμμετείχα, έπιασα κουβέντα με ένα
φίλο μου δημοσιογράφο που συμμετείχε στο πάνελ και μου είπε ότι την
προηγούμενη μέρα είχαν ανοίξει το αυτοκίνητο του στην Καλλιδρομίου
στα Εξάρχεια, λίγο πιο πάνω από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής.
Θυμήθηκα τότε, μετά τα δυο αυτά, κοντινά σε χρονική
περίοδο, περιστατικά μια προεκλογική μου συνάντηση στα Σεπόλια. Με
τους φίλους από τη γειτονιά που είχαν συγκεντρωθεί να μου λένε ότι
η γειτονιά τους είχε το μεγαλύτερο αναλογικά ποσοστό εγκλημάτων στη
χώρα και ότι το βασικό τους θέμα ήταν η στέρηση του δικαιώματος
στην ασφάλεια που βίωναν. Και συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά δεν
είναι σπάνια στιγμιότυπα, αλλά η πραγματικότητα που ζούμε στην
Αθήνα.Οι εικόνες δράσης του οργανωμένου εγκλήματος που βλέπουμε όλο
και πιο συχνά στις τηλεοράσεις μας.
Η πραγματικότητα αυτή πρέπει να αντιστραφεί. Όσο πιο
γρήγορα γίνεται. Αν καθημερινότητα μας είναι να φοβόμαστε να πάμε
για ψώνια, να βιαζόμαστε να γυρίσουμε με τα παιδιά μας από τις
παιδικές χαρές πριν σουρουπώσει, να έχει γίνει κανονικότητα το
εμπόριο ναρκωτικών, οι βανδαλισμοί, οι μικροκλοπές, οι
παρενοχλήσεις απαίτηση μας είναι να αλλάξει! Δικαιούμαστε
περισσότερα φώτα στους δρόμους και τις πλατείες και λιγότερα ασφαλισμένα
παράθυρα και συναγερμούς στα σπίτια μας. Έχουμε στο μυαλό μας μια
«κανονικότητα» εντελώς διαφορετική.
Έχουμε στο μυαλό μας ότι κάθε πολίτης, πλούσιος ή
φτωχός, σε όποια γειτονιά και να μένει, έχει δικαίωμα να
απολαμβάνει και ελευθερία κίνησης και ασφάλεια. Και τα δυο αυτά
αγαθά δεν μπορεί να είναι προνόμια όσων μένουν σε ακριβές συνοικίες
ή προστατεύονται από ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης ή (ακόμα
περισσότερο) μπορούν να πληρώνουν προσωπικούς τους σωματοφύλακες.
Ούτε πιστεύουμε ότι η ελευθερία περιορίζει την ασφάλεια και το
αντίστροφο. Αντιθέτως πιστεύουμε ότι τα δικαιώματα μας στην
ελευθερία και την ασφάλεια και η ανεμπόδιστη άσκησή τους είναι
συμπληρωματικά αγαθά σε μια Δημοκρατία.
Αυτά ακριβώς τα δυο δημοκρατικά αγαθά, η ασφάλεια
και η ελευθερία είναι πια πρωταρχικής σημασίας για τους κατοίκους
της πόλης μας. Και θεωρώ ότι η αποδεδειγμένη αδυναμία εγγύησης
τους, έγινε (και αυτή) αντικείμενο κομματικής αντιπαράθεσης.
Βούτυρο στο ψωμί, όλα αυτά, στην ακροδεξιά. Η θυσία δημοκρατικών
αγαθών στον βωμό μικρών αντιπαραθέσεων δεν μπορεί πια να είναι
ανεκτή. Ήρθε η ώρα για αλλαγή πορείας!
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου