ΦΗΜΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ

 

του Άντη Ροδίτη

Στον "Φιλελεύθερο" τής 29ης Αυγούστου 1964, δημοσιεύθηκε η είδηση ότι η Αίγυπτος θα καθιστούσε την Κύπρο «απόρθητον φρούριον»!

Τρία χρόνια αργότερα, στον διάσημο πόλεμο των έξι ημερών, η ισραηλινή αεροπορία διέλυσε σε τρεις ώρες την αιγυπτιακή και προκάλεσε ανεπανόρθωτες καταστροφές στις χερσαίες δυνάμεις τής Αιγύπτου και των άλλων συμμάχων της, που ήταν και της Κύπρου σύμμαχοι, δηλαδή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου σύμμαχοι.

Οι στόχοι τής συμμαχίας της Κύπρου με τον αραβικό και εν γένει τον «αδέσμευτο» κόσμο, που τον στήριζε και τον εξόπλιζε η Σοβιετική Ένωση, ήταν να νικήσουμε την Αμερική και όλη τη Δύση και να βάλουμε… τάξη στον κόσμο! Μια σοβιετική τάξη, ίσως! Γι’ αυτό και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος στηριζόταν σταθερά από το ΑΚΕΛ, την ΕΔΕΚ (μετά το 76 και από το ΔΗ.ΚΟ.) αλλά και άλλους όσοι είχαν προσωπικά, κομματικά και οικονομικά συμφέροντα να τον στηρίζουν.

Την ίδια εποχή, Αύγουστο 1964, οι ΗΠΑ μάχονταν με πάθος να ενώσουν την Κύπρο με την Ελλάδα, από φόβο μήπως μετατραπεί σε «Κούβα» τής Μεσογείου, αρχικά δίνοντας με ενοίκιο 4,5% έδαφος στην Τουρκία για μόνο 50 χρόνια κι ύστερα αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να ενωθεί όλη η Κύπρος με την Ελλάδα χωρίς όρους και χωρίς εδαφικά ανταλλάγματα στην Τουρκία.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, όμως, και οι οπαδοί του επέμεναν απτόητοι ότι δεν ήταν η Ένωση το πιο σημαντικό αλλά το πώς να βάλουν τάξη στον κόσμο μαζί με τους Άραβες και τους Σοβιετικούς ή, όπως το έθεσε γενικότερα, ως έπαινο βέβαια και όχι ως κατηγορία, ένας διανοούμενος και ποιητής οπαδός του, υπουργός Παιδείας και κυβερνητικός Εκπρόσωπος αργότερα τού Σπύρου Κυπριανού, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος «πεθυμούσε για την Κύπρο πιο πολλά απ’ όσα έπρεπε»!

(Δείτε τη σχετική ομιλία στο "Κουράγιο Πηνελόπη", σ. 390-395).

Επιστρέφοντας από επίσημη επίσκεψη στην Αίγυπτο, στις 31 Αυγούστου 1964, το αεροπλάνο τού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου συνοδεύτηκε από σοβιετικά «μιγκ» τής αιγυπτιακής πολεμικής αεροπορίας, τα ίδια που τρία χρόνια αργότερα θα γίνονταν λιώμα από τα αμερικανικά «φάντομ» τής ισραηλινής αεροπορίας, πριν καν απογειωθούν. Οι Εβραίοι τότε ούτε καν σαν τουρίστες τολμούσαν να πατήσουν στην Κύπρο. Εκείνοι ήταν με τη λάθος πλευρά της Ιστορίας κι εμείς με τη σωστή!

Σήμερα, μετά το 74, όσο και να στρίβουμε το τιμόνι, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι έχει κολλήσει! Το κρατά γερά ο Μακάριος και οι οπαδοί του, σε σημείο που μερικοί-μερικοί διερωτούνται τι στο διάολο χρειάζονται τα ντιμπέιτς. Και γιατί δεν πάμε πίσω στις γιαουρτοσυνθήκες του 1968, με 96,26% σε προεδρικές, εκεί που μας περιμένει ξανά η... σωστή πλευρά της Ιστορίας!