Η ζέστη του πολέμου - Ο Steinmeier και η χαμένη ευκαιρία

Toυ Όσκαρ Λαφονταίν 

Εδώ και μήνες γινόμαστε μάρτυρες της δυτικής κοινότητας "αξιών " πολέμου στην πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης.

«Βρισκόμαστε εν μέσω του κινδύνου μιας στρατιωτικής σύγκρουσης, ενός πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη. Η Ρωσία είναι υπεύθυνη για αυτό. "Έτσι ο παλιός και νέος ομοσπονδιακός Πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ εντάχθηκαν στους μήνες μονομερών ομολογιών και ψεμάτων στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ρωσικά στρατεύματα στα σύνορα των ΗΠΑ στον Καναδά ή το Μεξικό, είναι αμερικανικά στρατεύματα στην Ευρώπη. Οι ρωσικοί πύραυλοι δεν τοποθετούνται στο Μεξικό, τον Καναδά ή την Κούβα, αλλά οι βάσεις πυραύλων των ΗΠΑ βρίσκονται στην Πολωνία και τη Ρουμανία. Δεν είναι η Ρωσία που έχει το μεγαλύτερο εμπόλεμο κράτος στον κόσμο με διαφορά (61,7 δισεκατομμύρια το 2020) αλλά οι ΗΠΑ ξοδεύουν 778 δισεκατομμύρια για αναβάθμιση και πολέμους. Δεν ήταν η Ρωσία που χρηματοδότησε ένα πραξικόπημα στο Μεξικό ή τον Καναδά, αλλά, σύμφωνα με τη σημερινή υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δαπανήσει πέντε δισεκατομμύρια δολάρια για να αποσταθεροποιήσουν την Ουκρανία.

Ο ειρηνιστής και σοσιαλιστής Jean Jaurès, που δολοφονήθηκε από έναν εθνικιστή πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, γνώριζε: «Ο καπιταλισμός κουβαλάει τον πόλεμο μέσα του όπως το σύννεφο κουβαλάει τη βροχή. «Ο Πάπας Φραγκίσκος το είπε επίσης: «Αυτή η οικονομία σκοτώνει. ""

Αντί να τσακώνεται για το αν ο Μπάιντεν, ο Πούτιν ή ο Xi Jinping χαράζουν την πιο επικίνδυνη, πολεμική εξωτερική πολιτική, πρέπει να αναγνωρίσει κανείς ότι η οικονομική τάξη των κρατών απαντά μάλλον στο ερώτημα πώς πηγαίνει στον πόλεμο. Έχουμε ολιγαρχικό καπιταλισμό στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, και ένα μείγμα κρατικής οικονομίας, καπιταλισμού και κομματικής δικτατορίας στην Κίνα. Ηνωμένες Πολιτείες, Ρωσία και Κίνα ανταγωνίζονται μεταξύ τους και αποτελούν αυτοκρατορικές δυνάμεις που θέλουν να εξασφαλίσουν αγορές πρώτων υλών και πωλήσεων σε άλλες χώρες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μακράν η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη, διατηρώντας 800 στρατιωτικούς σταθμούς παγκοσμίως, κυκλώνοντας την Κίνα και τη Ρωσία και διεξάγοντας πολέμους βομβών, πολέμους με drone και οικονομικούς πολέμους με εκατομμύρια θανάτους. Η Ρωσία θέλει να αποτρέψει την είσοδο άλλων χωρών με τις οποίες έχει σύνορα στο ΝΑΤΟ, και επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της στον κόσμο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων στρατιωτικών μέσων.

Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία, η Κίνα βασίζεται στην οικονομική της δύναμη και επιδιώκει να επεκτείνει την πρόσβασή της σε πρώτες ύλες και λιανικές αγορές, ειδικά στην Ασία και την Αφρική.

Όταν οι αυτοκρατορικές δυνάμεις παλεύουν μεταξύ τους για ζώνες επιρροής, πρώτες ύλες και αγορές λιανικής, ο κανόνας του "Μην κάνεις αυτό που θέλεις να σου κάνουν, μην το κάνεις σε κανέναν άλλον" μπορεί να ανακουφίσει τις συγκρούσεις και να συμβάλει στην ειρηνική συνεργασία. Για τη σύγκρουση στην Ουκρανία, αυτό σημαίνει: Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν ρωσικά ή κινεζικά στρατεύματα να σταθμεύσουν στα σύνορά τους ή να δημιουργηθούν βάσεις πυραύλων αυτών των χωρών, η Ρωσία δικαίως απαιτεί τις ίδιες εγγυήσεις από το ΝΑΤΟ, άν οι ΗΠΑ Steinmeier είχαν μοναδική ευκαιρία σήμερα. Θα έπρεπε να είχε επισημάνει ότι ειρήνη μπορεί να υπάρξει μόνο εάν αυτός ο κανόνας γίνει η βάση της εξωτερικής πολιτικής των πιο ισχυρών κρατών. Γερμανία και Ευρώπη δεν πρέπει να εμπλακούν στη σύγκρουση των ανταγωνιστικών αυτοκρατορικών δυνάμεων. Πρέπει να εφαρμόσουν μια πολιτική διαμεσολάβησης και εξισορρόπησης. Αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία και η Ευρώπη θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ ήταν το «πιο μοιραίο λάθος της αμερικανικής πολιτικής στη μετα-Ψυχρό Πόλεμη εποχή» (George Kennan). Για να αποτραπεί ένας πόλεμος στην Ευρώπη, είναι καιρός να επιστρέψουμε στην ανατολή και τις πολιτικές χαλάρωσης του Willy Brandt.