Καταστροφική κυβέρνηση, ανύπαρκτη αντιπολίτευση

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 

Με όλα τα μεγάλα θέματα, η ασυναρτησία, η αναισθησία και η ιδιοτέλεια είναι σήμερα τα πλέον ορατά χαρακτηριστικά της ελληνικής πολιτικής τάξης και ιδιαίτερα της κυβερνώσας Δεξιάς που ουδέποτε στην ιστορία της υπήρξε, ηθικά και διανοητικά, χειρότερη και πιο αναίσθητη από όσο εμφανίζεται σήμερα. Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το 1989-91, επέτρεψε στον καπιταλισμό να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο και ήταν ένα αποτρόπαιο πρόσωπο, μου ‘λεγε τις προάλλες ένας βετεράνος συντηρητικός πολιτικός. Κατ’ αναλογίαν, το ίδιο συνέβη με την ελληνική Δεξιά. Η βαριά ήττα και ο τρόπος της ήττας της ελληνικής Αριστεράς το ’15 και μετά, οδήγησε τη Δεξιά να δείξει το αληθινό της πρόσωπο χωρίς συστολές και είναι όντως αποτρόπαιο.

Το πιο δυσάρεστο όμως είναι ότι δεν μας φτάνει που έχουμε μια κυβέρνηση και μια κυβερνώσα παράταξη που εργάζεται συστηματικά εναντίον του ελληνικού λαού, έχουμε επίσης και μια ανάπηρη έως ανύπαρκτη αντιπολίτευση, όπως έχουμε και ένα σύστημα δήθεν «ενημέρωσης», κατευθυνόμενης παραπληροφόρησης στην πραγματικότητα, που δεν είχε όμοιό του μετά το 1974. Δεν διαθέτουμε δηλαδή σχεδόν καμία από τις «ασφαλιστικές δικλείδες», τους «μηχανισμούς ανάδρασης» που κάπως επιτρέπουν σε μια κοινωνία να αποφεύγει τουλάχιστο τις μεγάλες και προφανείς καταστροφές, αλλά και στον ελληνικό λαό να μπορεί να ασκεί μια έστω και περιορισμένη επιρροή σε ό,τι συμβαίνει στη χώρα του.

Συζητάει όλη η Ελλάδα την έκθεση Λύτρα – Τσιόδρα. Ο Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι δεν τη γνώριζε. Εκτός από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, έχουμε τώρα και τα ακραία ψέματα. Αλλά και αλήθεια να ήταν, τι θα σήμαινε αυτό;  Ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας, τρομάρα του, δεν έχει τη στοιχειώδη πληροφόρηση που απαιτείται, και μάλιστα από τον ίδιο τον δικό του σύμβουλο, για το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας σήμερα!

Βέβαια, για όποιον διατηρεί πέντε δράμια μυαλό στο κεφάλι του, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Η έκθεση είναι ασφαλώς χρήσιμη γιατί, μεταξύ άλλων, υπολογίζει την πιθανότητα να πεθάνει ένας ασθενής που δεν βρίσκει ΜΕΘ και μας πληροφορεί ότι, κατά πάσα πιθανότητα, το ΕΣΥ της επαρχίας λειτουργεί χειρότερα από της Αθήνας. Στην πραγματικότητα όμως και σε ό,τι αφορά στον πυρήνα του ζητήματος, η έκθεση δεν έχει καμία σημασία. Και ένα παιδί ηλικίας πέντε χρόνων και μέσου διανοητικού επιπέδου καταλαβαίνει ότι ένας ασθενής έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να επιβιώσει αν τον βάλουν σε εντατική. Διότι αν δεν είχε, δεν θα φτιάχναμε εντατικές. Τόσο απλά. (Ακόμα πιο σοβαρό είναι, αν αληθεύει, αυτό που άκουσα τον κ. Γεροτζιάφα να λέει κάπου, ότι δηλαδή από τη μελέτη φαίνεται ότι, ενώ οι ξένοι έριξαν τη θνητότητα εντός ΜΕΘ στο ήμισυ μετά τον πρώτο μήνα της πανδημίας, στην Ελλάδα δεν το καταφέραμε αυτό).

Καλώς επομένως εγκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση για μια εγκληματική πολιτική που έχει στοιχίσει πιθανώς τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας, πολύ περισσότερων από τους εκατό που κατηγορήθηκε κατά κόρον από τη ΝΔ ότι προκάλεσε στο Μάτι. Και σε αντίθεση μάλιστα με το Μάτι, όπου όντως εξελίχθηκε ένα καιρικό φαινόμενο με πολύ μεγάλη ταχύτητα, εδώ η πανδημία υπάρχει εδώ και δύο χρόνια.

Όλοι ξέρουμε τι έχει συμβεί. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι μόνο ιδεολογικά προσανατολισμένη στον νεοφιλελευθερισμό, ένα σύστημα εντελώς ακατάλληλο για να αντιμετωπίσει φυσικές καταστροφές και μείζονες οικονομικές και εθνικές απειλές. Σιγά μην είναι ιδεολογικό το θέμα.

Είναι προσανατολισμένη με απόλυτο φανατισμό σε ένα και μόνο ένα πράγμα: τη διόγκωση των κερδών των φίλων και συγγενών της, της εγχώριας μεταπρατικής, παρασιτικής και «δημοσιοβίωτης» ολιγαρχίας και των ξένων λεηλατητών, όπως των Γερμανών της Fraport ή της αμερικανικής CVC. Το απέδειξε η ίδια θεσμοθετώντας ουσιαστικά το αφορολόγητο στις μεταβιβάσεις ακίνητης περιουσίας των υπερπλούσιων Ελλήνων. Η κυβέρνηση αυτή θέλει να στηρίξει τους φίλους της, τους ιδιώτες κλινικάρχες, τους μεγαλογιατρούς και το μεγάλο ιατρικό κατεστημένο. Γι’ αυτό και δεν έλαβε επείγοντα μέτρα άμεσης και πολύ γενναίας στήριξης του ΕΣΥ, που ο ανεκδιήγητος κ. Σκρέκας δήλωσε ότι το θέλει βαλκανικού επιπέδου! Κάποτε μας δούλευαν ότι θα γίνουμε Ευρώπη, τώρα μας λένε να μη ζητάμε τίποτα διότι είμαστε Βαλκάνιοι!

Και εν πάση περιπτώσει, ας αναγνωρίσουμε ότι δεν αντελήφθη εγκαίρως την ανάγκη στήριξης ενός ΕΣΥ που εγκατελείφθη στην τύχη του πριν από 25 χρόνια και που καρατομείται δημοσιονομικά επί μία δεκαετία. Ακόμα και τώρα, με την εμπειρία των δύο χρόνων πανδημίας, γιατί δεν παίρνει μια γενναία πρωτοβουλία άμεσης ενίσχυσης και της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και των περιφερειακών νοσοκομείων και του όλου συστήματος υγείας. Γιατί, τη στιγμή που θρηνούμε περισσότερους νεκρούς από τον ελληνοιταλικό πόλεμο, δεν επιτάσσει το σύνολο της ιδιωτικής και στρατιωτικής ιατρικής για να αντιμετωπίσουμε την απειλή.

Με 100 νεκρούς την ημέρα η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη παρουσίασε έναν προϋπολογισμό που περικόπτει για ακόμα μια χρονιά, αν είναι δυνατόν, τις δαπάνες υγείας!

Έστω και χρησιμοποιώντας έντονες εκφράσεις, αυτά είπε που λέει άλλωστε και το κόμμα του ο κ. Κουρουμπλής του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα να ανατριχιάσει η ηγεσία αυτού του κόμματος που διατείνεται ακόμα ότι είναι της «ριζοσπαστικής αριστεράς» -ενώ, όπως πάει, μάλλον της «καθωσπρέπει δεξιάς» θα ‘πρεπε να ονομάζεται- και αποφάσισε ο Πρόεδρος του Κόμματος, ο κ. Τσίπρας, με άψογες δημοκρατικές διαδικασίας να τον διαγράψει, καταχειροκροτούμενος από τη Νέα Δημοκρατία! (Πάντως στην ΚΝΕ δεν γίνονται έτσι τα πράγματα, τηρούνται εξ όσων γνωρίζω ορισμένοι τύποι, φαίνεται όμως ότι από την ΚΝΕ στον ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειοποιηθεί η διαδικασία των διαγραφών).

Τα τελευταία δύο χρόνια προσπαθώ και συνήθως αποφεύγω να κάνω σπουδαία κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που χρειάζεται να καταβάλλω αρκετή προσπάθεια για να το πετύχω αυτό. Ο λόγος; Χρειάζεται ο ελληνικός λαός ένα έστω και ανεπαρκές εργαλείο να αντισταθεί στη λαίλαπα της παρούσας κυβέρνησης. Διερωτώμαι όμως αν είναι έστω και αυτό η σημερινή αντιπολίτευση (και δεν αναφέρομαι μόνο στην αξιωματική).

Αν ο ελληνικός λαός ήθελε οι πολιτικοί του εκπρόσωποι να είναι «των σαλονιών», δεν του χρειάζεται να πάει να ψηφίσει τον Τσίπρα και τον Παππά, έχει πολιτικούς που είναι από κούνια «των σαλονιών», ορίτζιναλ και όχι εκ μεταγραφής.

Αν υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ ως μεγάλο κόμμα είναι γιατί οι Έλληνες ήλπισαν, και το ‘12 και το ‘15, ότι θα τους βοηθήσει να αντισταθούν στη μνημονιακή λαίλαπα και το ‘19 στην επερχόμενη δεξιά λαίλαπα. Το μόνο που δεν έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός είναι μια «αριστερά» που να δίνει κάθε μέρα εξετάσεις στον Βαρδινογιάννη, τον Λάτση και τους Αμερικάνους  και να βαυκαλίζεται ότι αυτοί θα τη φωνάξουν να ξαναγίνει κυβέρνηση, μια «αριστερά» που να μην νοιώθει ότι έχει ανάγκη να κερδίσει τον κόσμο, μία μία ψήφο – πολύ περισσότερο μετά από όσα έκανε – αντί να νομίζει ανοήτως ότι έχει τους ανθρώπους στην τσέπη της.

Η Ελλάδα χρειάζεται αριστερά που να είναι παρούσα στους αγώνες και στη δράση και που να δουλεύει σοβαρά πάνω στα προβλήματα της χώρας. Κανείς δεν χρειάζεται μια αριστερά, η ηγεσία της οποίας θα ζει απομονωμένη και αλαζών στον κόσμο της, εκτός πραγματικότητας, μακριά από το λαό, όχι μόνο χωρίς πολιτικό λόγο, αλλά και έχθρα όσων τυχόν διαθέτουν και λόγο και ιδέες.