Άντη Ροδίτη : Αμμόχωστος

 

Στου βασιλιά τ’ άδειο καύκαλο

φώλιασαν μέλισσες, σμήνη επάλληλα.

Χρόνια κέντριζαν τα τομάρια μας·

νά τα στο χώμα τα νεκρά κουφάρια τους.

 

Στις κόχες των δικών σου ματιών

συστρέφονται φίδια φαρμακερά,

στους δρόμους σου γκρίζοι λύκοι

δείχνουν τα δόντια τους.

 

Γυροφέρνουμε τα σάβανά σου

προσμένοντας θαύματα.

Νεκρή βασίλισσα, νεκρή βασίλισσα,

πού θα βασιλέψεις τώρα;

 

Ανάπηρο σώμα, σακατεμένο,

ένα βήμα πριν την κόλαση,

σε ραίνουν αίματα και οράματα,

καθώς καταρρέεις σ’ έρημη γη.

 

Βασιλιά με τ’ άδεια μάτια

Γρηγόρη, Κυριάκο, Ονήσιλε,

φωτιά να γεννήσει η πίκρα σου,

ανίκητη ορμή η οργή σου,

 

λευτεριάς αστραπή να λάμψει

στην κόψη της σπάθας της τρομερής

μακριά να τινάξει το μίασμα

απ' τα χώματα της άγιας μας γης.

 

ΑΡ