Αγανακτισμένοι κάποιοι από την προκλητικότητα της Τουρκίας, ειδικά με τις τελευταίες ενέργειές της στην Αμμόχωστο, απαξιώνουν τους χειρισμούς της κυβέρνησης και κάνουν εκκλήσεις στον λαό να… «επαναστατήσει»(!) και να αναζητήσει ηγέτες που δεν είναι «οσφυοκάμπτες»!!
Θυμίζω ότι είχαμε στο παρελθόν τέτοιους ηγέτες. Ένας από αυτούς, που γι' αυτό τον αγάπησε πολύ ο λαός (που είναι όλος συναίσθημα και λίγη γνώση) ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, που από "πατριωτισμό" απέρριψε την Ένωση με την Ελλάδα το 1964 γιατί δεν ήθελε να συμπλεύσει με το ΝΑΤΟ αλλά να τα έχει καλά με το ΑΚΕΛ και τη Σοβιετική Ένωση, κι ένας άλλος που δεν δέχτηκε το αγγλοαμερικανοκαναδέζικο σχέδιο απόδοσης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, με μόνο όρο τη συγκατάνευσή μας σε έναρξη συνομιλιών, και πάλι για να μη συμπλεύσει με το ΝΑΤΟ αλλά να τα έχει καλά με το ΑΚΕΛ και τη Σοβιετική Ένωση, ήταν ο επίσης πολύ πατριώτης και μη «οσφυοκάμπτης» Σπύρος Κυπριανού, ο οποίος ισχυριζόταν μάλιστα ότι ερχόταν ο Μακάριος στον ύπνο του και τον καθοδηγούσε!
Ποτέ δεν εκφράζω άποψη για την επικαιρότητα απομονώνοντάς την από το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο. Αν φταίνε όλες οι κυβερνήσεις για το σημερινό αδιέξοδο, όπως πολλοί το παραδέχονται, αυτό σημαίνει ότι η τελευταία πάντα θα σηκώνει το βάρος όλων των προηγούμενων λαθών. Κι εγώ λέω ότι πρώτος κατηγορούμενος είναι ο πρώτος Πρόεδρος και όχι ο τελευταίος.
Μετά το δημοψήφισμα του 2004, ακολούθησαν τρεις (3) προεδρικές εκλογές, που ερμηνεύουν τη "θέληση" του λαού. Αν η τελευταία προκλητική ενέργεια των Τούρκων στην Αμμόχωστο οδηγεί κάποιους να βρίζουν τη δική μας κυβέρνηση, άλλο που δεν θέλουν οι Τούρκοι. Ενθαρρύνονται, μάλιστα, να προχωρήσουν και σε άλλες προκλητικές ενέργειες. Θα τους βόλευε αφάνταστα μια άλλη, «ασυμβίβαστη και ανυποχώρητη» δική μας κυβέρνηση, που θα μας οδηγούσε στο δικό τους γήπεδο, στον πόλεμο.
Τον μόνο πόλεμο που μπορούμε να κερδίσουμε είναι εκείνον που θα μας επιβάλουν, όχι εκείνος που θα προκαλέσουμε εμείς από αγανάκτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου