Μαρία Καραμεσίνη : Η "επόμενη μέρα" μετά την πανδημία.

Απειλές και προκλήσεις για τον κόσμο της εργασίας.

Ένα νέο e-paper, στο πλαίσιο της σειράς Αναλύσεις για τον #covid19, δημοσιεύει το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς. Συγκεκριμένα, η ανάλυση της Μαρίας Καραμεσίνη, καθηγήτριας Οικονομικών της Εργασίας και της Κοινωνικής Πολιτικής και πρώην Διοικήτριας του ΟΑΕΔ, με τίτλο "Η 'επόμενη μέρα' μετά την πανδημία. Απειλές και προκλήσεις για τον κόσμο της εργασίας",  οποία στηρίζεται στην εισήγησή της στη διαδικτυακή εκδήλωση του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς “Ο κόσμος της εργασίας την ‘επόμενη μέρα’ μετά την πανδημία” (3/6/2020), περιγράφει τις συνέπειες του lockdown λόγω της πανδημίας στην εργασία, τονίζοντας ότι αυτές υπήρξαν παρόμοιες διεθνώς, και ταυτόχρονα αναλύει τις ιδιαιτερότητες της “επόμενης μέρας” στην Ελλάδα, η οποία εκτιμά ότι εγκυμονεί μεγαλύτερους κινδύνους για την εργασία σε σύγκριση με τις άλλες χώρες.

Ειδικότερα, η Μ. Καραμεσίνη εντοπίζει τέσσερις άμεσες απειλές στο πεδίο της αγοράς εργασίας και των εργασιακών σχέσεων στις νέες συνθήκες επανεκκίνησης της οικονομίας : (α) την έκρηξη της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, (β) την περαιτέρω μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, (γ) τη γενίκευση της επισφάλειας και τη νέα τάση φτωχοποίησης των νοικοκυριών και (δ) την πλήρη περιθωριοποίηση των συνδικάτων και εξατομίκευση των εργασιακών σχέσεων. Όπως σημειώνει, "οι απειλές αυτές ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., αλλά στην Ελλάδα έχουν μεγαλύτερη ένταση γιατί είναι συνδεδεμένες με τέσσερις εθνικές ιδιαιτερότητες", οι οποίες κατά τη συγγραφέα είναι οι εξής :

 Πρώτον, τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά του παραγωγικού συστήματος (μικρό μέγεθος επιχειρήσεων, υπερβολικό βάρος των υπηρεσιών) και η θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό εργασίας (εξάρτηση από τον εξωτερικό τουρισμό). Δεύτερον, το γεγονός ότι η βαθιά ύφεση και η αύξηση της ανεργίας, ο κίνδυνος της απόλυσης και οι εκβιαστικές μειώσεις μισθών έρχονται να προστεθούν σε μια ταλαιπωρημένη οικονομία που έχασε το 25% του παραγωγικού δυναμικού πριν λίγα χρόνια και οι μισθωτοί της το 25% των αποδοχών τους (κατά μέσο όρο) και που πριν την πανδημία, εμφάνιζε ανεργία 17% και ποσοστό υπερχρέωσης επιχειρήσεων 40%. Τρίτον, το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση εξαρχής συντάχθηκε με το μοντέλο των εργασιακών σχέσεων που προώθησαν οι κυβερνήσεις των πρώτων μνημονίων, με σκοπό τη μείωση και στη του εργασιακού κόστους στο πλαίσιο της πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης. Και τέταρτον, η πλήρης και ανεξέλεγκτη ελευθερία που δόθηκε από την ελληνική κυβέρνηση στους εργοδότες να αποφασίζουν μονομερώς για την αναστολή συμβάσεων του προσωπικού και την εκ περιτροπής εργασία (άρα και τη μείωση των αποδοχών) στους πληττόμενους κλάδους, αποκλείοντας ή καταργώντας ακόμα και την υποχρέωση διαβούλευσης με τους εκπροσώπους των εργαζομένων και καθιστώντας αδύνατο τον έλεγχο από την Επιθεώρηση Εργασίας, με μία λογική "μνημονιακή και απροκάλυπτα αντι-συνδικαλιστική και αντεργατική".

Μπορείτε να βρείτε ολόκληρο το κείμενο της ανάλυσης της Μ. Καραμεσίνη στο σύνδεσμο που ακολουθεί : https://poulantzas.gr/yliko/maria-karamesini-i-epomeni-mera-meta-tin-pandimia-apiles-ke-proklisis-gia-ton-kosmo-tis-ergasias/