Θυμάστε το τραγουδάκι; «Αθήνα, διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι…» Καθώς ανακοινώνονται οι υποψηφιότητες για το Δήμο της Αθήνας –ή μήπως των Αθηναίων;– το πολιτικό κλίμα θερμαίνεται, μαζί με την ερχόμενη άνοιξη. Η Αθήνα, εδώ και καιρό πολιτικό πρόκριμα για την κεντρική πολιτική σκηνή, άλλαξε ραγδαία μέσα στις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα, ώστε σήμερα να αποκτά όσο ποτέ χαρακτηριστικά μεγάπολης: δομές προαστίων-υπνωτηρίων, κέντρου-διασκεδαστηρίου ή τουριστικού-εμπορικού, μητροπολιτικές μετακινήσεις (μετρό), υπερτοπικές λεωφόρους, «χωριστές» γειτονιές πλουσιότερων και φτωχότερων κ.λ.π. Κοντά σ’ αυτά γιγαντώνονται οι αριθμοί τουριστών, μεταναστών, μετακινούμενων κατοίκων μέσα στον γιγάντιο αστικό ιστό, ο οποίος δεν περιλαμβάνει μόνο τον Δήμο
. Οι άστεγοι, η αυξανόμενη βία, μαζί και η αστυνομική, η οικιστική παρακμή σε παλιές γειτονιές, τα εκατοντάδες κλειστά κτίρια και καταστήματα, η επέλαση των σούπερ-μάρκετ, του airbnb, δηλ. της βραχείας μίσθωσης ακινήτων, ακόμα και των διαδικτυακών πατινιών, καθώς και άλλα πάμπολλα που βλέπει καθημερινά ο Αθηναίος και μη-Αθηναίος, δίνουν τις διαστάσεις των θεμάτων που καλείται να αντιμετωπίσει μια νέα δημοτική Αρχή. Από τη μια η όψη μιας ζωντανής, σύγχρονης πόλης, μητρόπολης του Ελληνισμού, εκ των πραγμάτων, από την άλλη μια χωματερή της μνημονιακής εξάρτησης, μια μεταμοντέρνα, τριτοκοσμική ίσως, Γκόθαμ-Σίτι, από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Υπάρχει άρα, ο χαρακτήρας του επείγοντος για την ανάδειξη μιας νέας δημοτικής αρχής, που θα αγαπήσει την πόλη και θα την δει ακριβώς ως πόλη και όχι σαν χώρο συσσώρευσης ανθρώπων ή κερδών – ακόμα και εάν τα τελευταία είναι πολιτικά κέρδη. Που θα δει το έργο τηε πέρα από τη συλλογή των σκουπιδιών και τις κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα… Εάν θέλουμε πραγματικά η Αθήνα να γίνει διαμαντόπετρα δαχτυλιδιού μιας σύγχρονης ανεξάρτητης Ελλάδας, ποδηγέτης μιας ισορροπημένης και σύγχρονης ανάπτυξης για τη Χώρα. Εάν θέλουμε την Αθήνα να μη ξεπέσει σε αδαμαντορυχείο για αετονύχηδες ενός διεθνούς καπηλευτικού εμπορίου οικονομίας (τουριστικής, διαμετακομιστικής κ.ά.) ή πολιτικής.
*Πηγή: Εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», φ. 1030 (4/4/2019).
. Οι άστεγοι, η αυξανόμενη βία, μαζί και η αστυνομική, η οικιστική παρακμή σε παλιές γειτονιές, τα εκατοντάδες κλειστά κτίρια και καταστήματα, η επέλαση των σούπερ-μάρκετ, του airbnb, δηλ. της βραχείας μίσθωσης ακινήτων, ακόμα και των διαδικτυακών πατινιών, καθώς και άλλα πάμπολλα που βλέπει καθημερινά ο Αθηναίος και μη-Αθηναίος, δίνουν τις διαστάσεις των θεμάτων που καλείται να αντιμετωπίσει μια νέα δημοτική Αρχή. Από τη μια η όψη μιας ζωντανής, σύγχρονης πόλης, μητρόπολης του Ελληνισμού, εκ των πραγμάτων, από την άλλη μια χωματερή της μνημονιακής εξάρτησης, μια μεταμοντέρνα, τριτοκοσμική ίσως, Γκόθαμ-Σίτι, από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Υπάρχει άρα, ο χαρακτήρας του επείγοντος για την ανάδειξη μιας νέας δημοτικής αρχής, που θα αγαπήσει την πόλη και θα την δει ακριβώς ως πόλη και όχι σαν χώρο συσσώρευσης ανθρώπων ή κερδών – ακόμα και εάν τα τελευταία είναι πολιτικά κέρδη. Που θα δει το έργο τηε πέρα από τη συλλογή των σκουπιδιών και τις κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα… Εάν θέλουμε πραγματικά η Αθήνα να γίνει διαμαντόπετρα δαχτυλιδιού μιας σύγχρονης ανεξάρτητης Ελλάδας, ποδηγέτης μιας ισορροπημένης και σύγχρονης ανάπτυξης για τη Χώρα. Εάν θέλουμε την Αθήνα να μη ξεπέσει σε αδαμαντορυχείο για αετονύχηδες ενός διεθνούς καπηλευτικού εμπορίου οικονομίας (τουριστικής, διαμετακομιστικής κ.ά.) ή πολιτικής.
*Πηγή: Εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», φ. 1030 (4/4/2019).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου