της Βασιλικής Σιούτη
«Εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε, πολλές φορές, ακόμα και θεσμικά εμπόδια, αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση» είχε πει -όχι σε άψογα ελληνικά- ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προς τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη, πριν από περίπου δύο χρόνια.
Η φράση αυτή είχε προκαλέσει έντονη κριτική τότε, όχι τόσο για τα ελληνικά του κ. Τσίπρα όσο για την περιφρόνηση των θεσμών.
Ο κ. Πολάκης αυτές τις μέρες πρωταγωνίστησε για άλλη μια φορά, καθώς, μετά την αποκάλυψη ότι έτυχε ευνοϊκής μεταχείρισης από την Attica Bank, η οποία του χορήγησε δάνειο 100.000 ευρώ, τηλεφώνησε στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για να του πει να ψάξει τη νομιμότητα των δανείων άλλων πολιτικών, αλλιώς σε τρεις μέρες θα πήγαινε από κει.
Πέρα, όμως, από την πρακτική και τη ρητορική αυτή, που παραπέμπει στο ύφος μη δημοκρατών πολιτικών, υπήρξε και υποκλοπή της συνομιλίας τους, η οποία διοχετεύτηκε (παραποιημένη, σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα) σε φιλοκυβερνητικό μέσο.
Όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη χώρα καταδεικνύουν ότι ούτε το δημοκρατικό πολίτευμα ούτε η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία λειτουργούν υποδειγματικά (μεταγραφές βουλευτών έναντι ανταλλαγμάτων, εκβιασμοί, αλληλομηνύσεις και καταγγελίες πρώην υπουργών, υποκλοπές συνομιλιών κ.ά.), ούτε η Δικαιοσύνη φαίνεται να είναι σε εγρήγορση (μειωμένο ενδιαφέρον για τις πράξεις ή παραλείψεις της εξουσίας, ατιμωρησία, καθυστέρηση της δίκης της Χρυσής Αυγής κ.λπ.).
Σε αυτό το περιβάλλον οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ασχολούνται κυρίως με την επιβίωσή τους και τη νομή της εξουσίας. Έτσι, είδαμε αυτή την εβδομάδα να ορκίζονται ως μέλη της κυβέρνησης δύο ατυχήσαντες πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ (ένας που γαλουχήθηκε στο περιβάλλον του Άκη Τσοχατζόπουλου και ένας από τη δεύτερη κατηγορία των «κηπουρών» του Γιώργου Παπανδρέου).
Δεν πρόκειται για πολιτικούς που κρατούσαν χαμηλούς τόνους και ήταν κοντά στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για πολιτικούς που μέχρι πρότινος έκαναν την πιο έντονη κριτική που μπορούσαν σε πολιτικό αντίπαλο.
Είναι ενδεικτικό ότι οι τρεις τελευταίες δηλώσεις του κ. Μωραΐτη για την κυβέρνηση στην οποία μπήκε ήταν οι εξής: «Το μοναδικό τους σχέδιο ήταν, και είναι, ο τυχοδιωκτισμός», «Στην κυβέρνηση αξίζουν 3 Όσκαρ: το Όσκαρ της αποτυχίας, το Όσκαρ του τυχοδιωκτισμού και το Όσκαρ του διχασμού» και «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. είναι η μεγαλύτερη πολιτική απάτη της Μεταπολίτευσης».
Όσο για τον Άγγελο Τόλκα, αυτός έκανε σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση για τη Συμφωνία των Πρεσπών, παίρνοντας μάλιστα θέση πιο σκληρή από αυτήν του κόμματός του. Αν και ανήκε στο πολιτικό περιβάλλον του Γ. Παπανδρέου (που είναι υπέρ της συμφωνίας), στη διαμόρφωση του δικού του κριτηρίου υπερίσχυσε το ότι οι ψηφοφόροι του είναι Μακεδόνες.
Ο κ. Τόλκας, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, επιθυμούσε διακαώς να πάρει το χρίσμα του υποψήφιου περιφερειάρχη του κόμματός του και, όταν έλαβε αρνητική απάντηση από την ηγεσία, αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που τον πολιορκούσε.
Το επιτελείο του κ. Τσίπρα είναι εδώ και μήνες ανήσυχο για την πολιτική ζημιά που καταγράφουν στη Μακεδονία εξαιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών. Για τον λόγο αυτό αποφάσισαν να την περιορίσουν με μεταγραφές πρώην βουλευτών και πολιτευτών του ΠΑΣΟΚ.
Τη δουλειά έχουν αναλάβει εδώ και καιρό ο Χριστόφορος Βερναρδάκης και ο Μάρκος Μπόλαρης, οι οποίοι είχαν συναντήσει τον κ. Τόλκα και κάποια άλλα στελέχη στη Μακεδονία.
Ο κ. Βερναρδάκης δήλωσε ότι θα υπάρξουν κι άλλες αποχωρήσεις από το κόμμα της κ. Γεννηματά, προβλέποντας ότι το ΚΙΝ.ΑΛ. θα δυσκολευτεί να μπει στη Βουλή. Το βέβαιο είναι ότι εκείνος, για λογαριασμό του Αλέξη Τσίπρα, κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό.
Αρκετά στελέχη του χώρου αυτού, πάντως, είναι γεγονός ότι παίζουν και στα δύο στρατόπεδα εδώ και καιρό.
Δεν είναι μόνο ο Γ. Παπανδρέου που διατηρεί διαύλους με τον Τσίπρα. Είναι και ο Κώστας Λαλιώτης, που, ενώ φέρεται να είναι συνεργάτης της κ. Γεννηματά, κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι συναντάται συχνά με τον πρωθυπουργό και μάλιστα ότι είναι ο μόνος που ακούει και υπολογίζει απ’ όσους πασοκογενείς έχει κοντά του. Επίσης, ο κ. Λαλιώτης είχε διαθέσει τον προσωπικό του μηχανισμό σε στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού, ήδη από τις εκλογές του 2015.
Το άλλο θέμα που απασχολεί έντονα το πολιτικό προσωπικό της χώρας αυτές τις μέρες είναι η στελέχωση των ευρωψηφοδελτίων. Κανείς δεν είναι σίγουρος ακόμα αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν το ξαναγυρίσει σε λίστα αντί σταυρού, καθώς οι περιορισμένες θέσεις των ευρωβουλευτών είναι περιζήτητες και θα ήθελε να τις διαθέσει σε δικούς του ανθρώπους.
Με το σύστημα του σταυρού θα αναγκαστεί να αναζητήσει προσωπικότητες γνωστές πανελλαδικά για να χρίσει υποψηφίους, τις οποίες όμως δύσκολα θα ελέγχει απολύτως. Με τη λίστα, θα βάλει απλώς τους δικούς του ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να μην έχουν καμία πιθανότητα να εκλεγούν με σταυρό.
Ο λόγος που οι έδρες στην Ευρωβουλή είναι τόσο περιζήτητες είναι οι οικονομικές απολαβές, οι οποίες είναι μεγαλύτερες και από αυτές του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο μισθός, μαζί με τις αποζημιώσεις, είναι κοντά στα 15.000 ευρώ, ενώ λαμβάνουν κι ένα κονδύλι 24.000 ευρώ τον μήνα για συνεργάτες (πέρα από το δικαίωμα αποσπάσεων δημοσίων υπαλλήλων που έχουν), μελέτες κ.λπ., το οποίο όμως διαθέτουν όπως θέλουν.
Οι απολαβές αυτές δεν υπάρχουν πλέον στην Ελλάδα για κανένα άλλο αξίωμα και αντιλαμβάνεται κανείς πως αν κάποιοι είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για μια θέση βουλευτή ή υπουργού, για τη θέση του ευρωβουλευτή (η οποία έχει ελάχιστες απαιτήσεις, καθώς ο ρόλος τους είναι περίπου διακοσμητικός) υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός.
Δυστυχώς, σε μια περίοδο κατά την οποία οι πολιτικές Αρχές και οι ιδεολογίες στη χώρα μας έχουν υποχωρήσει μεταξύ του πολιτικού προσωπικού, το ωμό κυνικό προσωπικό συμφέρον είναι το κριτήριο για τις επιλογές πολλών πολιτικών, όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας με όσα συμβαίνουν και έρχονται στο φως της δημοσιότητας καθημερινά.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO Πηγή: www.lifo.gr
«Εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε, πολλές φορές, ακόμα και θεσμικά εμπόδια, αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση» είχε πει -όχι σε άψογα ελληνικά- ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προς τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη, πριν από περίπου δύο χρόνια.
Η φράση αυτή είχε προκαλέσει έντονη κριτική τότε, όχι τόσο για τα ελληνικά του κ. Τσίπρα όσο για την περιφρόνηση των θεσμών.
Ο κ. Πολάκης αυτές τις μέρες πρωταγωνίστησε για άλλη μια φορά, καθώς, μετά την αποκάλυψη ότι έτυχε ευνοϊκής μεταχείρισης από την Attica Bank, η οποία του χορήγησε δάνειο 100.000 ευρώ, τηλεφώνησε στον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για να του πει να ψάξει τη νομιμότητα των δανείων άλλων πολιτικών, αλλιώς σε τρεις μέρες θα πήγαινε από κει.
Πέρα, όμως, από την πρακτική και τη ρητορική αυτή, που παραπέμπει στο ύφος μη δημοκρατών πολιτικών, υπήρξε και υποκλοπή της συνομιλίας τους, η οποία διοχετεύτηκε (παραποιημένη, σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα) σε φιλοκυβερνητικό μέσο.
Όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη χώρα καταδεικνύουν ότι ούτε το δημοκρατικό πολίτευμα ούτε η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία λειτουργούν υποδειγματικά (μεταγραφές βουλευτών έναντι ανταλλαγμάτων, εκβιασμοί, αλληλομηνύσεις και καταγγελίες πρώην υπουργών, υποκλοπές συνομιλιών κ.ά.), ούτε η Δικαιοσύνη φαίνεται να είναι σε εγρήγορση (μειωμένο ενδιαφέρον για τις πράξεις ή παραλείψεις της εξουσίας, ατιμωρησία, καθυστέρηση της δίκης της Χρυσής Αυγής κ.λπ.).
Σε αυτό το περιβάλλον οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ασχολούνται κυρίως με την επιβίωσή τους και τη νομή της εξουσίας. Έτσι, είδαμε αυτή την εβδομάδα να ορκίζονται ως μέλη της κυβέρνησης δύο ατυχήσαντες πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ (ένας που γαλουχήθηκε στο περιβάλλον του Άκη Τσοχατζόπουλου και ένας από τη δεύτερη κατηγορία των «κηπουρών» του Γιώργου Παπανδρέου).
Δεν πρόκειται για πολιτικούς που κρατούσαν χαμηλούς τόνους και ήταν κοντά στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για πολιτικούς που μέχρι πρότινος έκαναν την πιο έντονη κριτική που μπορούσαν σε πολιτικό αντίπαλο.
Είναι ενδεικτικό ότι οι τρεις τελευταίες δηλώσεις του κ. Μωραΐτη για την κυβέρνηση στην οποία μπήκε ήταν οι εξής: «Το μοναδικό τους σχέδιο ήταν, και είναι, ο τυχοδιωκτισμός», «Στην κυβέρνηση αξίζουν 3 Όσκαρ: το Όσκαρ της αποτυχίας, το Όσκαρ του τυχοδιωκτισμού και το Όσκαρ του διχασμού» και «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. είναι η μεγαλύτερη πολιτική απάτη της Μεταπολίτευσης».
Ο κ. Τόλκας, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, επιθυμούσε διακαώς να πάρει το χρίσμα του υποψήφιου περιφερειάρχη του κόμματός του και, όταν έλαβε αρνητική απάντηση από την ηγεσία, αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που τον πολιορκούσε.
Το επιτελείο του κ. Τσίπρα είναι εδώ και μήνες ανήσυχο για την πολιτική ζημιά που καταγράφουν στη Μακεδονία εξαιτίας της Συμφωνίας των Πρεσπών. Για τον λόγο αυτό αποφάσισαν να την περιορίσουν με μεταγραφές πρώην βουλευτών και πολιτευτών του ΠΑΣΟΚ.
Τη δουλειά έχουν αναλάβει εδώ και καιρό ο Χριστόφορος Βερναρδάκης και ο Μάρκος Μπόλαρης, οι οποίοι είχαν συναντήσει τον κ. Τόλκα και κάποια άλλα στελέχη στη Μακεδονία.
Ο κ. Βερναρδάκης δήλωσε ότι θα υπάρξουν κι άλλες αποχωρήσεις από το κόμμα της κ. Γεννηματά, προβλέποντας ότι το ΚΙΝ.ΑΛ. θα δυσκολευτεί να μπει στη Βουλή. Το βέβαιο είναι ότι εκείνος, για λογαριασμό του Αλέξη Τσίπρα, κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό.
Αρκετά στελέχη του χώρου αυτού, πάντως, είναι γεγονός ότι παίζουν και στα δύο στρατόπεδα εδώ και καιρό.
Δεν είναι μόνο ο Γ. Παπανδρέου που διατηρεί διαύλους με τον Τσίπρα. Είναι και ο Κώστας Λαλιώτης, που, ενώ φέρεται να είναι συνεργάτης της κ. Γεννηματά, κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι συναντάται συχνά με τον πρωθυπουργό και μάλιστα ότι είναι ο μόνος που ακούει και υπολογίζει απ’ όσους πασοκογενείς έχει κοντά του. Επίσης, ο κ. Λαλιώτης είχε διαθέσει τον προσωπικό του μηχανισμό σε στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού, ήδη από τις εκλογές του 2015.
Το άλλο θέμα που απασχολεί έντονα το πολιτικό προσωπικό της χώρας αυτές τις μέρες είναι η στελέχωση των ευρωψηφοδελτίων. Κανείς δεν είναι σίγουρος ακόμα αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν το ξαναγυρίσει σε λίστα αντί σταυρού, καθώς οι περιορισμένες θέσεις των ευρωβουλευτών είναι περιζήτητες και θα ήθελε να τις διαθέσει σε δικούς του ανθρώπους.
Με το σύστημα του σταυρού θα αναγκαστεί να αναζητήσει προσωπικότητες γνωστές πανελλαδικά για να χρίσει υποψηφίους, τις οποίες όμως δύσκολα θα ελέγχει απολύτως. Με τη λίστα, θα βάλει απλώς τους δικούς του ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να μην έχουν καμία πιθανότητα να εκλεγούν με σταυρό.
Ο λόγος που οι έδρες στην Ευρωβουλή είναι τόσο περιζήτητες είναι οι οικονομικές απολαβές, οι οποίες είναι μεγαλύτερες και από αυτές του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο μισθός, μαζί με τις αποζημιώσεις, είναι κοντά στα 15.000 ευρώ, ενώ λαμβάνουν κι ένα κονδύλι 24.000 ευρώ τον μήνα για συνεργάτες (πέρα από το δικαίωμα αποσπάσεων δημοσίων υπαλλήλων που έχουν), μελέτες κ.λπ., το οποίο όμως διαθέτουν όπως θέλουν.
Οι απολαβές αυτές δεν υπάρχουν πλέον στην Ελλάδα για κανένα άλλο αξίωμα και αντιλαμβάνεται κανείς πως αν κάποιοι είναι πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για μια θέση βουλευτή ή υπουργού, για τη θέση του ευρωβουλευτή (η οποία έχει ελάχιστες απαιτήσεις, καθώς ο ρόλος τους είναι περίπου διακοσμητικός) υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός.
Δυστυχώς, σε μια περίοδο κατά την οποία οι πολιτικές Αρχές και οι ιδεολογίες στη χώρα μας έχουν υποχωρήσει μεταξύ του πολιτικού προσωπικού, το ωμό κυνικό προσωπικό συμφέρον είναι το κριτήριο για τις επιλογές πολλών πολιτικών, όπως μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας με όσα συμβαίνουν και έρχονται στο φως της δημοσιότητας καθημερινά.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου