Δεν είναι μόνο απώλεια μνήμης

του Άντη Ροδίτη 

Μια κυρία της συμπαθούς τάξεως των φιλολόγων, προ καιρού, μου είπε για τον Μακάριο, «μα ξεκόλλα, επιτέλους, άσε τον Μακάριο, πάνε χρόνια που πέθανε»!

Μια άλλη κυρία (δεν γνωρίζω αν είναι φιλόλογος), με ενδιαφέροντα, όμως, στα «λογοτεχνικά» με συνάντησε στον δρόμο και χωρίς να σταματήσει καν, μου είπε με μάλλον εχθρικό ύφος που δεν σήκωνε συζήτηση: «Πολιτικοποιήσατε τον Μόντη, κύριε»! Βαριά κατηγορία!

Να με πάρει και να με σηκώσει, εγώ απλώς ανέδειξα την πλήρη, την πλήρη (όχι μέσες-άκρες όπως εδώ κι εκεί κάποιοι φιλόλογοι) πολιτική διάσταση του Μόντη – και τιμωρήθηκα γι’ αυτό από μια πληρωμένη από το Κυπριακό κράτος Καλαμαρού (συμβολικά από την ίδια τη Μητέρα Πατρίδα, που ως γνωστόν τρώει με βουλιμία τα παιδιά της), και από έναν ελληνοκεντρικό, τάχα, θεολογίζοντα φιλόλογο, φιλόσοφο & λογοτέχνη από εκδικητικότητα (για κάποιο λόγο) και από τη συνήθη ελληνική ζηλοφθονία, που δεν χρειάζεται κανένα λόγο!

Σήμερα το πρωί ένας λογοτέχνης με προέτρεψε, πάλι, να ξεχάσω τον Μακάριο, «ξέχασέ τον επιτέλους», μου είπε! «Καταστρέφεις τη λογοτεχνία σου. Έχεις ταλέντο αλλά αυτή η εμμονή με τον Μακάριο ακυρώνει το ταλέντο σου»!! Πτου, ύπαγε οπίσω μου σατανά, άλλως πάλαι ποτέ Σοβιετία! Τα γκουλάκ μας έλειπαν τώρα!

Fuck me, ρε παιδιά (το λέω στη μητρική μας γλώσσα για να το εμπεδώσετε), μήπως θέλετε να ξεχάσω και τον Αυξεντίου, τον Μάτση, το ΟΧΙ της Πίνδου, τον Παλαιολόγο που γύρευε έναν χριστιανό να του πάρει το κεφάλι την ώρα που έπεφτε η Πόλη; Μπας και θέλετε να ξεχάσω τον Κολοκοτρώνη, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Ανδρούτσο, τη Σαλαμίνα, τον Μαραθώνα;

Τι θα γίνει μαζί σας; Ότι χάσατε τον νου σας είναι γνωστόν, τώρα χάσατε και τη Μνήμη σας;

Εσείς όλοι, οι οπαδοί του «μεγαλύτερου γιου που γέννησε η Κύπρος», του πανελλήνιου συμβόλου αντίστασης κατά της ξένης επιβουλής, του τρομερού εχθρού του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, του παρά τρίχα νέου Βενιζέλου, ζητάτε τώρα να ξεχάσετε ΕΚΕΙΝΟΝ ή να ξεχάσετε το δικό σας φοβερό λάθος που του εμπιστευθήκατε τα ΠΑΝΤΑ και τώρα που χάσατε τα μισά και κινδυνεύετε να χάσετε τα ΠΑΝΤΑ, γυρεύετε να ξεχάσετε για ν’ αναπαυθείτε;

Ίσως είναι πιο εύκολο να πάτε να τα πιείτε σε καμιά ταβέρνα, τουλάχιστο να ξεχάσετε προσωρινά.

Να φαντασθείτε ότι ο τύπος που με προέτρεψε να «ξεχάσω» τον Μακάριο… για να με αναγνωρίσει επιτέλους ως λογοτέχνη, είναι ο ίδιος που αποκάλυψε -σε συνέντευξη που πήρε του Μόντη όταν ζούσε και τη δημοσίευσε- ότι ο Μόντης σε κάποια στιγμή της ζωής του έβγαλε κι εφημερίδα που κρίθηκε από το τότε Προεδρικό… αντι-μακαριακή! Μια και δυο πάει και βρίσκει τον Μόντη ένας έμπιστος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Κύπρου και πάσης Ιουστινιανής Μακαρίου Γ΄: «Τι είναι αυτά που γράφεις», του λέει, «εναντίον της Κυβέρνησης; Να την κλείσεις αμέσως την εφημερίδα σου»! Ατσίδας ο Μόντης, διαβόλου κάλτσα, τσίμπησε αμέσως. Είχε κι αυτός παιδιά, όπως κι ο Μηχανικός, να ταΐσει και να σπουδάσει. «Μα έχω έξοδα», λέει στον πεμπάμενο. «Διακόσιες λίρες, σε καλύπτουν;», του λέει ο πεμπάμενος. «Με καλύπτουν», του λέει ο Μόντης… κι ως που να πεις κρεμμύδι πάρ’ την κάτω την εφημερίδα σου! Τσέπωσε το διακοσάρι κι έκλεισε την εφημερίδα ο Μόντης.

Και μου λέει μετά ο κουμπάρος να ξεχάσω τον «μεγαλύτερο γιο που γέννησε η Κύπρος», τον νέο Βενιζέλο, που έτρωγε και ποιητές για  breakfast, τον που έκαμε ξακουστή ανά την υφήλιο την Κύπρο μας και τον Εαυτό του, τον ίδιο τον Χριστό, κατά την Ουρανία, τον άνθρωπο που γλίτωσε την πλούσια Κύπρο από την Ένωση με την πτωχή και καταϊσιεμένη ψωροκώσταινα, την τάχα «Ελλάδα», που από το 63 τράβηξε για δική της Παιδεία κι αν ήθελε η Ελλάς, ας ακολουθούσε μετά, όταν θα εύρισκε τα χρήματα!! Η Κύπρος, πάντως, θα έκανε τη δική της Παιδεία, δεν θα καθόταν σαν την Πηνελόπη να περιμένει τον Οδυσσέα, που στον δρόμο για την Ιθάκη τον άρπαξε η καταραμένη μάγισσα η Αμέρικα κι αφού τον ξεζούμισε τον έκανε γουρούνι! Γουρούνι ο Οδυσσέας μας, η Ελλάς μας, κατά την άλλη, την ακελικομακαριακή μυθολογία!

Από τη στιγμή που η Κύπρος, λέει ένας σοφός, ίσως ο τελευταίος σοφός και γι’ αυτό αγνοούμενος στην ίδια του την πατρίδα Ελλάδα, από τη στιγμή που η Κύπρος αποφάσισε να γίνει κράτος και ν’ απορρίψει την ένωση με τη φυσική της μάνα, δεν μπορεί να μη γίνει άλλο εθνικό κράτος. Όλα τα κράτη από τις Βεστφαλίες και μετά είναι εθνικά κράτη. Και δεν υπάρχει τέτοιο πράμα, ιδιαίτερα τέτοιο πράμα που να είναι «ελληνοτουρκικό» κράτος! Πάρτε το, λοιπόν, χαμπάρι: Ο Μακάριος σας έκαμε «κράτος», που αν δεν γίνει ελληνικό, πάει, θα γίνει τούρκικο.

Κι αυτό δεν θα γίνει, βέβαια, διαμιάς κι αστραπιαία. Όχι. Θα γίνει σταδιακά. Ενδιάμεσα θα υπάρξει το κυπριακό κράτος με τη δική του γλώσσα, την κυπριακή, που κόντρα στον Μπαμπινιώτη, τον Φυτράκη κ.α. θα επιμένει να λέει το «χαλούμι» «χαλλούμι», την Ανδρούλα «Αντρούλλαν», τον Πανίκο «Πανίκκον» κ.ο.κ.

Ξεχνιέται ο Μακάριος, που αν αποφάσιζε να γράφει το «και» με έψιλον και περισπωμένη, το ίδιο θα έκαμνε και ο «Φιλελεύθερος»; Ε, ο Μακάριος το αποφάσισε, και αποφάσισε μάλιστα πολύ χειρότερα πράγματα κι από το «και» με έψιλον και περισπωμένη. Διαβάστε πιο κάτω μια ευγενέστατη κλοτσιά από τον χθεσινό «Φιλελεύθερο» του «και» με έψιλον και περισπωμένη στις σωστές απόψεις του δημοσιογράφου Παύλου Κ. Παύλου:

Άντης Ροδίτης

ΠΡΟΣ ΔΙΟΡΘΩΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΦΩΝΗΤΕΣ

0 δημοσιογράφος Παύλος Κ. Παύλου κάνει κάποιες γλωσσολογικές παρατηρήσεις.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Μπορεί κάποιος από τους αγαπητούς διορθωτές του Φιλελευθέρου να μας εξηγήσει, γιατί γράφετε τη δεινοπαθούσα αυτές τις μέρες λέξη χαλούμι με δύο λάμδα αντί με ένα; Η λέξη είναι δάνεια (από τα συριακά αραβικά κατά τους γλωσσολόγους) και ως τέτοια υιοθετήθηκε από τη γλώσσα μας στην πιο απλή της μορφή, δηλαδή με ένα λάμδα, σύμφωνα με όσα ισχύουν για όλες τις δάνειες λέξεις. Γιατί, συστηματικά δυστυχώς, χωρίζετε με κόμμα το υποκείμενο από το ρήμα της πρότασης; Δεν επιτρέπεται. Ρωτώ επίσης καλοπροαίρετα τους φίλους εκφωνητές και παρουσιαστές να μας εξηγήσουν γιατί λένε στα δελτία καιρού στα υψηλότερα ορεινά; Γνωρίζουμε ότι η λέξη υψηλός χρησιμοποιείται πάντοτε μεταφορικά. Λέμε, για παράδειγμα, υψηλή ραπτική, υψηλά ιδανικά, υψηλό φρόνημα κ.ο.κ. Λέμε, όμως, ψηλά βουνά, ψηλό αγόρι, επομένως και ψηλότερα ορεινά και όχι υψηλότερα ορεινά. Ο κανόνας λέει ότι η λέξη ψηλός χρησιμοποιείται κυριολεκτικά. Θα συμφωνείτε ότι ως λειτουργοί της επικοινωνίας οφείλουμε να σεβόμαστε και να χρησιμοποιούμε ορθά τη γλώσσα μας. Οι λεπτομέρειες, εν προκειμένω, έχουν μεγάλη σημασία.

Στον φίλτατο συνάδελφο Παύλο Παύλου, από το Τμήμα Διόρθωσης του Φιλελευθέρου

Πολύ ορθά τα όσα αναφέρει ο αγαπητός συνάδελφος, όσον αφορά στην προέλευση της λέξης χαλλούμι. Επί Φραγκοκρατίας, «εισήχθησαν» πληθυσμοί από τη Συρία και τον Λίβανο (Μαρωνίτες), ώστε να αποτελέσουν και το αντίβαρο στον ντόπιο πληθυσμό και να ενισχυθεί το κύρος των κατακτητών. Ήταν τότε που κάποιος Λιβάνιος βλέποντας το χαλλούμι το αποκάλεσε Hallim. Μας βρίσκει σύμφωνους ακόμη, αυτό που οι γλωσσολόγοι επισημαίνουν: Ότι δηλαδή οι λέξεις-δάνεια, από οποιαδήποτε γλώσσα, να αναγράφονται με την απλούστερη μορφή στη δική μας γλώσσα. Αλλά όμως, λέξεις, έννοιες ή φράσεις που  καθιερώθηκαν για πάρα πολλά χρόνια και έγιναν κτήμα της ελληνικής γλώσσας ή της κυπριακής διαλέκτου, δεν γίνεται να τύχουν αλλαγής σήμερα, απλώς και μόνο για λόγους απλούστευσης.

Σημαντικό στοιχείο είναι και το γεγονός ότι η λέξη χαλλούμι μπήκε ως δάνειο μόνο στην κυπριακή διάλεκτο, στην οποία αφθονούν τα διπλά σύμφωνα. Το καστέλλι (πύργος, φρούριο), ο Καστελλάνος (ο διοικητής του φρουρίου), η κάπα (η γάτα), η κατσέλλα (αγελάδα), το καλλίτζιν (πέταλο αλόγου) που προέρχονται από τη Λατινική, το καττιμέρι, (από την τουρκική) και πάρα πολλές άλλες λέξεις που μπήκαν κατευθείαν στην κυπριακή διάλεκτο, παραμένουν ως έχουν, χωρίς να τύχουν αλλαγής. Όσον αφορά στον χωρισμό του υποκειμένου από το ρήμα με κόμμα, έχεις απόλυτο δίκαιο φίλτατε συνάδελφε. Ο φόρτος εργασίας, καθώς επίσης και η πίεση του χρόνου, μπορεί να μην αποτελούν δικαιολογία αλλά συντείνουν στο να μας ξεφεύγουν κάποτε τέτοια λάθη.

Με την ελπίδα ότι γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι, σ’ ευχαριστούμε για την επιστολή σου.