Ριχάρδος και μνημόνια

Το editorial του "Δρόμου της Αριστεράς"
Σε όλες τις χώρες που χτύπησε η κρίση και μπήκαν σε μνημόνια, οι μόνες επιχειρήσεις που πήγαν εξαιρετικά καλά και πολλαπλασιάστηκαν με αλματώδη τρόπο τα κέρδη τους, ήταν τα ενεχυροδανειστήρια. Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός τους σε Ισπανία και Ελλάδα. Όπως σημειώνουν σχετικές έρευνες στα χρόνια αυτά υπήρξε ραγδαία αύξηση του αριθμού και της δραστηριότητας των καταστημάτων ενεχυρίασης-αγοράς πολύτιμων μετάλλων. Όλες αυτές οι επιχειρήσεις διέθεταν χυτήρια όπου έλιωναν τα κοσμήματα που αγόραζαν, δημιουργούσαν πλάκες χρυσού και συμμετείχαν σε εμπόριο χρυσού και σε παράνομες δραστηριότητες που συνοδεύουν το πολύτιμο αυτό μέταλλο.
Τώρα ένα τέτοιο κύκλωμα εξαρθρώθηκε και γίνονται γνωστές ορισμένες από τις δραστηριότητές του. Πότε; Δέκα χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης κι όταν βοά η πραγματικότητα που επισημαίνει διαρκώς ότι το μαύρο και ζεστό χρήμα, που κυκλοφορεί σε όλες τις σφαίρες και τα κυκλώματα της παραοικονομίας, έχει πάντα την κάλυψη ενός μέρους του πολιτικού κόσμου, τμήματος των ΜΜΕ και, βεβαίως, τη συμμετοχή και συγκάλυψη από το τραπεζικό σύστημα και τις διωκτικές αρχές. Λαθρέμποροι κάθε λογής, μαφιόζοι και αετονύχηδες μαυραγορίτες έχουν κατακλύσει πόλεις, λιμάνια, περιοχές και θησαυρίζουν πάνω στη δυστυχία του κόσμου.
Τα μνημόνια ξεζούμιζαν και αποστράγγισαν τον λαϊκό κόσμο. Ρευστό δεν υπήρχε για να καλυφθούν ανάγκες, δόσεις, σπουδές παιδιών και προβλήματα υγείας. Πουλήθηκε λοιπόν ό,τι χρυσαφικό υπήρχε (σε τιμή κοσμήματος έλεγε η διαφήμιση του κ. Ριχάρδου), σε τιμή όσο-όσο και έτσι τα ανταλλακτήρια χρυσού ξεφύτρωσαν σε κάθε γωνιά και γεννήθηκαν και αλυσίδες ανταλλακτηρίων όπως του κ. Ριχάρδου.
Χωρίς τα μνημόνια δεν θα άνθιζαν έτσι τα ανταλλακτήρια χρυσού. Μέσα στην κρίση έγιναν μεγάλες μπάζες. Πρώτα για τη διεθνή τοκογλυφία που άρπαξε δισεκατομμύρια από την Ελλάδα, με πρώτη κερδισμένη τη Γερμανία. Όλο αυτό το εμφάνισαν τάχα σα δανεισμό και βοήθεια προς την Ελλάδα για να μην καταρρεύσει η οικονομία της. Πρώτα ήρθε η οικονομική και τραπεζική κατάρρευση και μετά οι διασώστες εισπράττουν από τους τόκους κάθε χρόνο. Επίσης έχουν βάλει ως ενέχυρο ολόκληρη τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία της χώρας για τα επόμενα 99 χρόνια. Το κράτος εμφανίζει πλεονάσματα κάνοντας εσωτερική στάση πληρωμών. Δεν πληρώνει συντάξεις για δύο-τρία χρόνια, δεν καταβάλλει οφειλές που έχει προς επιχειρήσεις, κόβει τα λεφτά προς την κοινωνική πρόνοια αυξάνει τους φόρους και το ξεζούμισμα των πολιτών, μοιράζει κάποια συσσίτια και ελάχιστα σε επιδόματα και μερίσματα. Και φυσικά πληρώνει τους διεθνείς τοκογλύφους. Μπροστά σε αυτούς ο Ριχάρδος είναι σχεδόν άγιος. Αγόραζε κοψοχρονιά τα κοσμήματα του κόσμου (έστω, έκανε απάτες σε βάρος τους, αλλά κάτι πλήρωνε) και μετά επιδιδόταν σε λαθρεμπόριο και σώρευση μετρητών με τα οποία λάδωνε τους πάντες για να τον προβάλλουν. Δεν κατάστρεψε ο ίδιος μια ολόκληρη οικονομία. Είχε, ας πούμε, τη σχέση που είχε ο μαυραγορίτης με τις δυνάμεις κατοχής.
Όπως τότε με το χρηματιστήριο που χάθηκαν περιουσίες και κάποιοι κονόμησαν τρελά λεφτά, όπως τώρα πολλοί χάνουν τα σπίτια τους γιατί έχουν χάσει τη δουλειά τους και δεν μπορούν να πληρώσουν το δάνειό τους, έτσι και κάποιοι θησαύρισαν πάνω στα χρυσαφικά που αναγκάστηκαν να πουλήσουν οι μνημονιόπληκτοι πολίτες.
Σε κάθε κρίση πλουτίζουν και «κοράκια». Άλλο παράδειγμα είναι πόσοι τρώνε λεφτά και περιουσίες (ΜΚΟ, διακινητές, δουλέμποροι κ.λπ.) από το προσφυγικό και τη διαχείριση της δυστυχία των ανθρώπων.
Η Κατοχή είχε τους μαυραγορίτες της, τα μνημόνια και οι διεθνείς τοκογλύφοι τους Ριχάρδους και Σία…