Κυνηγητό ταχυδακτυλουργών

Γράφει η Λιάνα Κανέλλη

Μπήκαμε πανηγυρικά, μετά από ένα τραγικό καλοκαίρι, σε μια σκληρή βαθιά αντιλαϊκή προεκλογική περίοδο, οπότε το ψέμα θα πάει σύννεφο και οι πολιτικές του κέρδους και των εκποιημένων ενοχών θα συνεχίσουν να ψεκάζουν μυαλά, κι όχι κουνούπια. Ας αναλογιστεί ο καθένας και η καθεμιά απ' όσους πιπίλιζαν εκείνο το περιβόητο «δε θέλετε να κυβερνήσετε μαζί με την αριστερά» με πόση υποχρεωτική αγωνία πρέπει τώρα να υποστούν στη Θεσσαλονίκη εκτός απ' τις φανφάρες του Τσίπρα και τις εξαγγελίες της κ. Παπακώστα, ως αρχηγού κόμματος, που... συγκυβερνά.

Περάσαμε τριάμισι χρόνια με το ΣΥΡΙΖΑίικο ξόρκι ότι δεν υπάρχει τρίτο μνημόνιο και τώρα τον υφιστάμεθα να λέει πως το αφήνει πίσω του, αυτό που δεν υπήρχε, αλλά βγαίνουμε απ' αυτό κι άλλα τέτοια θλιβερά, που σε άλλες εποχές θα χαρακτηρίζονταν «δελαπατρίδικα». Δεν έχει νόημα να μείνει κανείς στα συστατικά του οπορτουνιστικού πολτού, που έχει ριχτεί φύρδην μίγδην στο μπλέντερ της προεκλογικής ψηφοθηρίας.
Μικρή σημασία έχει αν μπήκανε κερασάκια δεξιάς και φραουλίτσες ΠΑΣΟΚικές, μαζί με καμένα κάρβουνα κι άλλα βλαβερά για την υγεία. Το κοκτέιλ δυστυχώς δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν πίνεται, αφού σε συνθήκες εξαθλίωσης, βαθέος αντικομμουνισμού και μάλιστα με ευρωπαϊκό ένδυμα και ξαμόλυμα φασιστικών θηρίων και ναζιστικών μορφωμάτων, ένας λαός ολόκληρος κατάπιε το ίδιο του το όχι, βαρουφακίζοντας μετ' ευτελείας.

Οποιος νοιάζεται για το μέλλον, για τα παιδιά, γι' αυτό που λέμε λαός με πατρίδα, δεν έχει απλώς υποχρέωση, αλλά καθήκον να μείνει με τα μάτια και τ' αυτιά ανοιχτά. Μόνον έτσι θα καταφέρει να δει και ν' ακούσει, να επιλέξει και τελικά να παλέψει μ' αυτούς που απαίτησαν, αφού μελέτησαν και νοιάστηκαν πώς δεν θα καεί, δεν θα ξεσπιτωθεί και δε θα μείνει χωρίς ψωμί, φάρμακο, σχολείο και δουλειά. Γιατί είναι εξοργιστικό αυτοί που τώρα κατηγορούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ότι δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της για τις θερινές τραγωδίες, να μην αναλαμβάνουν τις δικές τους εκεί που το ΚΚΕ ήταν παρόν και δεν το στήριξαν πριν απ' το μικρό ή το μεγάλο κακό.

Είναι θλιβερό έως και κακόηθες ν' ακούς κραυγές απ' την αξιωματική αντιπολίτευση για τις κοντά σαράντα χιλιάδες παιδιά που μένουν εκτός παιδικών σταθμών, όταν το κόμμα έχει κάνει, πολύ πριν ανοίξουν τα σχολεία, πολύ πριν ομολογήσει ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας ότι δεν υπάρχουν καν οι απαιτούμενοι σταθμοί για να φιλοξενήσουν τα παιδιά μιας πατρίδας που μαστίζεται από υπογεννητικότητα και νεανική μετανάστευση, δεκάδες ερωτήσεις και κινητοποιήσεις γονιών και κηδεμόνων. Και να βγαίνουν τα θρασίμια, που όσο και να προσπαθήσουν στην ίδια ευρωΝΑΤΟική πλευρά του χαντακιού βρίσκονται, να καμώνονται τους υπερασπιστές των λαϊκών συμφερόντων και τους πλασιέ δήθεν αντισταθμισμάτων για την κλοπή του μόχθου των εργαζομένων, που τόλμησαν και να τεκνοποιήσουν.

Καμιά σημασία δεν έχει τι θα τάξουν τα αστικά αριστεροδέξια κυνικά πολιτευτάρια στη Θεσσαλονίκη για να διεκδικήσουν ή να διατηρήσουν τη διαχείριση του άθλιου συστήματος και του πρόθυμου τοποτηρητή των ευρωΝΑΤΟικών συμφερόντων στα επικίνδυνα γεωστρατηγικά εδάφη και περάσματα των Βαλκανίων. Σημασία έχει ν' ακουστεί η πραγματική φωνή του πραγματικά χειμαζόμενου άνεργου κι εργαζόμενου λαού με πολλαπλασιαστή ισχύος της θέσης και της δράσης του Κόμματος, που εκατό χρόνια τώρα δεν έκοψε εισιτήριο στην αστικοδημοκρατική «δραματική κομεντί», που λεν και τα κανάλια. Σημαίνει μάζα κόσμου τεράστια, πάθος κι ανελέητο κυνηγητό, στα γραφεία, στα χωράφια, στα σωματεία, στα συνδικάτα, στους συλλόγους, στους φορείς των ταχυδακτυλουργών που ξέρουν πολύ καλά, η αριστερά τους τι ποιεί η δεξιά τους.

1 Σεπτεμβρίου 2018 / Πηγή : www.rizospastis.gr