Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε τον περασμένο Ιούνιο. Πριν από δύο ημέρες, οι αρχές του Πόρτο Ρίκο αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν, υπό την πίεση των κατακραυγών, τον επίσημο αριθμό θυμάτων του τυφώνα Μαρία από 63 σε πάνω από 1400!
To Πόρτο Ρίκο είναι ένας επίγειος παράδεισος για τους ευημερούντες τουρίστες που το επισκέπτονται, αλλά όχι και τόσο για τους μάλλον φτωχούς κατοίκους του, που επιπλέον αντιμετώπισαν και αυτοί μια κρίση χρέους ανάλογη με την ελληνική το 2017 και, πιο πρόσφατα, τον εξαιρετικά καταστροφικό τυφώνα «Μαρία».
Νομικά, το Πόρτο Ρίκο είναι «μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών» και οι κάτοικοί του πολίτες των ΗΠΑ, όχι όμως με όλα τα δικαιώματα των πολιτών των ΗΠΑ.
Ο πρόσφατος τυφώνας που έπληξε το Πόρτο Ρίκο κατέστρεψε σχεδόν όλες τις υποδομές του και σκότωσε 64 ανθρώπους.
‘Ετσι τουλάχιστον είπαν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και τα μέσα ενημέρωσης της χώρας. Εξήντα τέσσερις νεκροί. Δεν είναι λίγοι ασφαλώς.
‘Εψαξε την υπόθεση το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και ανεκάλυψε ότι οι νεκροί από την επιδρομή του τυφώνα Μαρία δεν είναι 64, όπως ισχυρίζεται ο Τραμπ και τα ΜΜΕ, αλλά 6.000. Εβδομήντα φορές(ΣΗΜ.ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : 90 τόσες φορές είναι το σωστό) πάνω από τον επίσημο, αλλά και τον «μηντιακό» απολογισμό!
Είναι αλήθεια ότι οι 6.000 δεν σκοτώθηκαν όλοι αμέσως. Οι περισσότεροι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας των συνεπειών του τυφώνα τις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν, κατά τη διάρκεια των οποίων η θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 60% στο Πόρτο Ρίκο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το 30% των θανάτων σχετίζονται με την αδυναμία παροχής ιατρικής βοήθειας, λόγω διακοπών στην ηλεκτροδότηση και λόγω προβλημάτων στις μεταφορές και συγκοινωνίες. Αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο θύματα του τυφώνα, ούτε βέβαια δικαιολογεί τα ψεύδη του Προέδρου και των εφημερίδων. Γιατί βέβαια ψέμα και μάλιστα πολύ χοντρό είναι να εξακολουθείς επί μήνες να αναφέρεσαι στον τυφώνα που σκότωσε 64 ανθρώπους.
Σημειωτέον ότι δεν μιλάμε εδώ για το τι συμβαίνει στον Νίγηρα, για τα δήθεν πυρηνικά όπλα του Σαντάμ και τα χημικά του ‘Ασαντ, για την «πείνα στη Βενεζουέλα του Μαδούρο», για τον «δικτάτορα Πούτιν», τους «εγκληματίες Σέρβους» ή τους «τεμπέληδες ‘Ελληνες». Δεν μιλάμε ούτε καν για το παλαιστινιακό, όπου μια πλειοψηφία Αμερικανών δηλώνει στα γκάλοπ ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν εισβάλλει στο Ισραήλ και κατέχουν ισραηλινά εδάφη!!!
Μιλάμε για το ότι 6.000 Αμερικανοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους σε έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς το γεγονός να αναφερθεί από τις αρχές και τα ΜΜΕ αυτής της χώρας!
Κάτι τέτοιο θα ήταν ασφαλώς αδιανόητο πριν από 25 χρόνια. Και είναι χαρακτηριστικό των απίστευτων προόδων που έχει κάνει ο ολοκληρωτισμός στις μέρες μας, ως αναπόφευκτη αντανάκλαση των βαθιών μεταβολών του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος, με την υπερσυγκέντρωση του χρηματιστικού κεφαλαίου, που ελέγχει όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία την ενημέρωση των ανθρώπων, με τρόπους όμως διαφορετικούς από το παρελθόν. Μεταξύ άλλων δεν επιδιώκει απλά να διαμορφώσει την άποψη που έχουν οι άνθρωποι για την πραγματικότητα, αλλά να κατασκευάσει ψευδή πραγματικότητα. Ενώ από την κλασική προπαγάνδα περάσαμε τώρα στα «αφηγήματα» που έχουν γίνει προσφάτως, και όχι τυχαία, μόδα και παρ’ ημίν.
Οι μεταβολές στην ενημέρωση είναι το αποτέλεσμα, αλλά και ο μοχλός θεμελιωδών μεταβολών στο κοινωνικό και οικονομικό υπόστρωμα. Μέσω του «τυφώνα» του Νεοφιλελευθερισμού, περάσαμε στο στάδιο του Καπιταλισμού της Καταστροφής, που παρουσιάζει τόσο αναλυτικά η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της Το Δόγμα του Σοκ.
Είναι πράγματι εκπληκτικό το γεγονός ότι μια από τις πλουσιώτερες χώρες του κόσμου, οι ΗΠΑ, καταφέρνουν να αντιμετωπίζουν πολύ χειρότερα από μια μικρή και σε εμπάργκο χώρα, όπως η Κούβα, τις φυσικές καταστροφές που τις πλήττουν.
Προφανώς οι ΗΠΑ έχουν πολύ περισσότερα μέσα από την Κούβα και θα μπορούσαν να τα καταφέρουν πολύ καλύτερα από την Αβάνα. Το μόνο που εξηγεί αυτή την κατάσταση είναι η σταδιακή απίσχναση της αμερικανικής δημοκρατίας, το γεγονός ότι οι ιθύνουσες τάξεις στις ΗΠΑ, όπως απεδείχθη με ανατριχιαστικό τρόπο και με την καταστροφή της Νέας Ορλεάνης, δεν ενδιαφέρονται να βοηθήσουν τους ανθρώπους που πλήττονται, όσο να εκμεταλλευθούν τις «επιχειρηματικές ευκαιρίες» που αυτές οι καταστροφές τους προσφέρουν.
Για αυτές τις ελάχιστες μειοψηφίες που κυβερνάνε τον κόσμο μας και το μεγάλο θέμα της κλιματικής αλλαγής, που απειλεί την επιβίωση της ζωής είναι μια επιχειρηματική ευκαιρία. Να λοιώσουν οι πάγοι στην Αρκτική, να πάνε να βγάλουνε από κάτω τα πετρέλαια. Να γίνουν στάχτη από τους τυφώνες οι χώρες της Κεντρικής Αμερικής να πάνε να τις ανοικοδομήσουν. Και ούτω καθεξής.
To Πόρτο Ρίκο είναι ένας επίγειος παράδεισος για τους ευημερούντες τουρίστες που το επισκέπτονται, αλλά όχι και τόσο για τους μάλλον φτωχούς κατοίκους του, που επιπλέον αντιμετώπισαν και αυτοί μια κρίση χρέους ανάλογη με την ελληνική το 2017 και, πιο πρόσφατα, τον εξαιρετικά καταστροφικό τυφώνα «Μαρία».
Νομικά, το Πόρτο Ρίκο είναι «μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών» και οι κάτοικοί του πολίτες των ΗΠΑ, όχι όμως με όλα τα δικαιώματα των πολιτών των ΗΠΑ.
Ο πρόσφατος τυφώνας που έπληξε το Πόρτο Ρίκο κατέστρεψε σχεδόν όλες τις υποδομές του και σκότωσε 64 ανθρώπους.
‘Ετσι τουλάχιστον είπαν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και τα μέσα ενημέρωσης της χώρας. Εξήντα τέσσερις νεκροί. Δεν είναι λίγοι ασφαλώς.
‘Εψαξε την υπόθεση το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και ανεκάλυψε ότι οι νεκροί από την επιδρομή του τυφώνα Μαρία δεν είναι 64, όπως ισχυρίζεται ο Τραμπ και τα ΜΜΕ, αλλά 6.000. Εβδομήντα φορές(ΣΗΜ.ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : 90 τόσες φορές είναι το σωστό) πάνω από τον επίσημο, αλλά και τον «μηντιακό» απολογισμό!
Είναι αλήθεια ότι οι 6.000 δεν σκοτώθηκαν όλοι αμέσως. Οι περισσότεροι έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας των συνεπειών του τυφώνα τις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν, κατά τη διάρκεια των οποίων η θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 60% στο Πόρτο Ρίκο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το 30% των θανάτων σχετίζονται με την αδυναμία παροχής ιατρικής βοήθειας, λόγω διακοπών στην ηλεκτροδότηση και λόγω προβλημάτων στις μεταφορές και συγκοινωνίες. Αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο θύματα του τυφώνα, ούτε βέβαια δικαιολογεί τα ψεύδη του Προέδρου και των εφημερίδων. Γιατί βέβαια ψέμα και μάλιστα πολύ χοντρό είναι να εξακολουθείς επί μήνες να αναφέρεσαι στον τυφώνα που σκότωσε 64 ανθρώπους.
Σημειωτέον ότι δεν μιλάμε εδώ για το τι συμβαίνει στον Νίγηρα, για τα δήθεν πυρηνικά όπλα του Σαντάμ και τα χημικά του ‘Ασαντ, για την «πείνα στη Βενεζουέλα του Μαδούρο», για τον «δικτάτορα Πούτιν», τους «εγκληματίες Σέρβους» ή τους «τεμπέληδες ‘Ελληνες». Δεν μιλάμε ούτε καν για το παλαιστινιακό, όπου μια πλειοψηφία Αμερικανών δηλώνει στα γκάλοπ ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν εισβάλλει στο Ισραήλ και κατέχουν ισραηλινά εδάφη!!!
Μιλάμε για το ότι 6.000 Αμερικανοί πολίτες έχασαν τη ζωή τους σε έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς το γεγονός να αναφερθεί από τις αρχές και τα ΜΜΕ αυτής της χώρας!
Κάτι τέτοιο θα ήταν ασφαλώς αδιανόητο πριν από 25 χρόνια. Και είναι χαρακτηριστικό των απίστευτων προόδων που έχει κάνει ο ολοκληρωτισμός στις μέρες μας, ως αναπόφευκτη αντανάκλαση των βαθιών μεταβολών του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος, με την υπερσυγκέντρωση του χρηματιστικού κεφαλαίου, που ελέγχει όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία την ενημέρωση των ανθρώπων, με τρόπους όμως διαφορετικούς από το παρελθόν. Μεταξύ άλλων δεν επιδιώκει απλά να διαμορφώσει την άποψη που έχουν οι άνθρωποι για την πραγματικότητα, αλλά να κατασκευάσει ψευδή πραγματικότητα. Ενώ από την κλασική προπαγάνδα περάσαμε τώρα στα «αφηγήματα» που έχουν γίνει προσφάτως, και όχι τυχαία, μόδα και παρ’ ημίν.
Οι μεταβολές στην ενημέρωση είναι το αποτέλεσμα, αλλά και ο μοχλός θεμελιωδών μεταβολών στο κοινωνικό και οικονομικό υπόστρωμα. Μέσω του «τυφώνα» του Νεοφιλελευθερισμού, περάσαμε στο στάδιο του Καπιταλισμού της Καταστροφής, που παρουσιάζει τόσο αναλυτικά η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της Το Δόγμα του Σοκ.
Είναι πράγματι εκπληκτικό το γεγονός ότι μια από τις πλουσιώτερες χώρες του κόσμου, οι ΗΠΑ, καταφέρνουν να αντιμετωπίζουν πολύ χειρότερα από μια μικρή και σε εμπάργκο χώρα, όπως η Κούβα, τις φυσικές καταστροφές που τις πλήττουν.
Προφανώς οι ΗΠΑ έχουν πολύ περισσότερα μέσα από την Κούβα και θα μπορούσαν να τα καταφέρουν πολύ καλύτερα από την Αβάνα. Το μόνο που εξηγεί αυτή την κατάσταση είναι η σταδιακή απίσχναση της αμερικανικής δημοκρατίας, το γεγονός ότι οι ιθύνουσες τάξεις στις ΗΠΑ, όπως απεδείχθη με ανατριχιαστικό τρόπο και με την καταστροφή της Νέας Ορλεάνης, δεν ενδιαφέρονται να βοηθήσουν τους ανθρώπους που πλήττονται, όσο να εκμεταλλευθούν τις «επιχειρηματικές ευκαιρίες» που αυτές οι καταστροφές τους προσφέρουν.
Για αυτές τις ελάχιστες μειοψηφίες που κυβερνάνε τον κόσμο μας και το μεγάλο θέμα της κλιματικής αλλαγής, που απειλεί την επιβίωση της ζωής είναι μια επιχειρηματική ευκαιρία. Να λοιώσουν οι πάγοι στην Αρκτική, να πάνε να βγάλουνε από κάτω τα πετρέλαια. Να γίνουν στάχτη από τους τυφώνες οι χώρες της Κεντρικής Αμερικής να πάνε να τις ανοικοδομήσουν. Και ούτω καθεξής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου