ΚΟΕ : Για την ψυχροπολεμική ανακοίνωση Κοτζιά κατά της Ρωσίας

10 Αυγούστου 2018

Η σημερινή ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών εναντίον της Ρωσίας για τις απελάσεις Ελλήνων διπλωματών, ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Το ξοφλημένο (μετά και την αναίσχυντη στάση του στην πρόσφατη τραγωδία) κυβερνητικό σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιστρατεύει μια ακραία ψυχροπολεμική ρητορική, οδηγώντας σε ανεξέλεγκτη ρήξη τις σχέσεις με τη Μόσχα. Πρωταγωνιστής σε αυτή την τακτική ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, ο οποίος λειτουργεί απροκάλυπτα σαν ένας κοινός πράκτορας των ΗΠΑ.
Η όξυνση που επιλέγεται είναι βέβαια διατεταγμένη από την Ουάσιγκτον (όπως ήταν και οι απελάσεις) στο πλαίσιο της αντιρωσικής στρατηγικής των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Σε αυτή τη στρατηγική εντάσσεται πλήρως η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία είναι η φιλικότερη προς τις ΗΠΑ μετά τη χούντα και από τις πιο αμερικανόδουλες κυβερνήσεις στην ευρύτερη περιοχή. Όλα αυτά σε μια περίοδο που η κατάσταση στα Βαλκάνια οξύνεται και μια σειρά φλέγοντα θέματα ανοίγουν (Κόσοβο, ΠΓΔΜ κ.λπ.).
Ανακοίνωση σαν την τελευταία, αλλά και ενέργεια σαν αυτή της απέλασης διπλωματών, δεν έχει υπάρξει από τη σημερινή κυβέρνηση απέναντι σε καμιά άλλη χώρα. Ούτε απέναντι στην Τουρκία, ούτε φυσικά απέναντι σε «φιλικές» κυβερνήσεις, όπως των ΗΠΑ, της Γερμανίας ή –για παράδειγμα– του Ισραήλ, παρά τις δεκάδες αφορμές.
Φαίνεται ότι η Ελλάδα, από όλες τις χώρες του πλανήτη, νιώθει μεγαλύτερη απειλή από τη Ρωσία… Επιδιώκει έτσι, με διαταγές των ΗΠΑ που εκτελεί απευθείας ο Ν. Κοτζιάς και εγκρίνει ο πρωθυπουργός, να δυναμιτίσει κάθε σχέση μαζί της για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ στην περιοχή, όπως τόσες φορές έχει απαιτήσει ο πολυπράγμων πρέσβης Τζ. Πάιατ. Πρόκειται σίγουρα για μια μεγάλη επιτυχία του Αμερικανού διπλωμάτη που, μετά την Ουκρανία, έχει έρθει στην Αθήνα για να προωθήσει αυτήν ακριβώς την πολιτική.
Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα είναι τυχοδιωκτική, πολλαπλά επικίνδυνη για τη χώρα, ανοιχτά σε βάρος των συμφερόντων της. Ειδικά όταν έρχεται να προστεθεί στην καταστροφική πολιτική που ασκείται στο εσωτερικό, η οποία βασίζεται στο ψέμα και τοποθετεί τις φιέστες και τις «καρέκλες» πολύ ψηλότερα από τις ανθρώπινες ζωές.