του Στέφανου Σταμέλλου
Επίκαιρη όσο ποτέ η κοινωνική και ριζοσπαστική
διάσταση της οικολογίας
Με την ευκαιρία και αυτής της “επετείου” πολλοί είναι αυτοί - οι οποίοι αρέσκονται στις γιορτές - που θα ανακοινώσουν με έμφαση τις προθέσεις τους και τις ευαισθησίες τους για το περιβάλλον. Είμαστε σίγουροι πως ο ρόλος μας των γενικώς «οικολογούντων» τείνει να εκλείψει πλέον. Έτσι είναι πια καιρός να πανηγυρίσουν τη νίκη και ταυτόχρονα εμείς να αποχωρήσουμε και να προχωρήσουμε στην ενασχόλησή μας με πράγματα ευχάριστα για όλους, μακριά από τις άχαρες εκείνες καταγγελίες για παραλείψεις, σκόπιμες αδιαφορίες, παρανομίες και άλλες τετριμμένες πια έννοιες, που προκαλούν την δίκαιη οργή των “καθολικά ασκούντων με χρηστό τρόπο την εξουσία και διοίκηση” σε ό,τι αφορά το περιβάλλον…
Όσο κι αν θέλουμε να αστειευτούμε, δεν μας
βγαίνει. Γιατί και η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος βρίσκει τη Φθιώτιδα
και την Στερεά με σοβαρές περιβαλλοντικές πληγές και προβλήματα. Γιατί η
διαχείριση των νερών, των ρεμάτων και των χειμάρρων, η διαχείριση των
σκουπιδιών, η μη λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών, τα λύματα των
ελαιοτριβείων, τα αιολικά στα Άγραφα, στην Οίτη και στην Καρυστία, η κατάσταση
του Μαλιακού και του Βόρειου Ευβοϊκού, τα μεγάλα οδικά έργα, οι προστατευόμενες
περιοχές, το παράνομο κυνήγι και οι απειλές της πανίδας, η μεγάλη τουριστική
επένδυση στον Έξαρχο της Αταλάντης, είναι μερικές από τις πληγές που
“αιμορραγούν”.
Εδώ και πολλά χρόνια η πολιτική οικολογία
τόνιζε ότι το οικονομικό μοντέλο της υπέρμετρης κατανάλωσης και της «ανάπτυξης»
των αριθμών, κυρίως για να δουλεύουν οι βιομηχανίες των «αναπτυγμένων» χωρών,
δεν έχει προοπτική. Έλεγε ότι καταναλώνουμε φυσικούς πόρους που αντιστοιχούν σε
τρεις πλανήτες∙ ότι δανειζόμαστε από τις γενιές του μέλλοντος, από τα παιδιά
μας και τα εγγόνια μας, για να ζούμε εμείς καλά∙ ότι δανειζόμαστε από τη «φούσκα» του
χρηματιστηριακού κεφαλαίου, που θα γίνει ο «λάκκος» των οικονομιών σε μια κακώς
νοούμενη ευμάρεια.
Ο λεγόμενος «παραγωγικός ιστός» είναι στα χειρότερά
του∙ αυτός ο παραγωγικός ιστός, μιας οικονομίας που στηρίχτηκε στην αρχή της
άκρατης κατανάλωσης, στα δάνεια και τις επιδοτήσεις, με κυρίαρχες «αξίες» τη
ρεμούλα, τη διαπλοκή, τον ωχαδερφισμό. Οι λέξεις περιβάλλον - οικολογία
χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια, ακόμα και σήμερα, από τους πολιτικούς και
τους αρμόδιους τοπικούς άρχοντες ως προεκλογικά συνθήματα, ή και ως μόδα. Μέχρι
εκεί… Με μία δόση έντονης αυτοκριτικής ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι η
πολιτική για το περιβάλλον όλα αυτά τα χρόνια ένα και μοναδικό κίνητρο είχε: να
επιτρέψει στους λίγους να κερδοφορήσουν με την άδεια των “υπευθύνων”, με την
άδεια εκείνων που έφεραν τα αδιέξοδα, μέσα στα οποία ασφυκτιά η χώρα μας
σήμερα.
Και όμως, μόνο ένα περιβαλλοντικό οικολογικό μοντέλο
ανάπτυξης μπορεί να δώσει βιώσιμες λύσεις για την εξοικονόμηση των φυσικών
πόρων και την εξασφάλιση θέσεων εργασίας, για μια ουσιαστική πρόοδο της
κοινωνίας μας, για μια αειφόρο, κοινωνική και δημοκρατική Ελλάδα. Είναι καιρός
να καταλάβουν όλοι, ότι το περιβάλλον δεν προστατεύεται με τις πολιτικές της
άναρχης κερδοφορίας και δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια αυτών των πολιτικών,
που έφεραν τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού και οι οποίοι δεν έχουν κανένα
δικαίωμα πια να λειτουργούν ως διαχειριστές του.
Εμείς θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες για την
προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Για να γίνει η οικολογία κυρίαρχη ιδεολογία της κοινωνίας, σήμερα
και πάντα. Να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι είμαστε μεν μέρος του προβλήματος,
αλλά είμαστε και μέρος της λύσης, αν το θελήσουμε. Αρκεί να ξεφύγουμε από την
"αδράνεια του καναπέ" και να γίνουμε υπεύθυνοι ενεργοί πολίτες με
προτάσεις και ιδέες για το αύριο της κοινωνίας. Και η Ημέρα Περιβάλλοντος δεν
είναι ημέρα μνήμης και γιορτής. Είναι μέρα προβληματισμού και αναθεώρησης του
αποτυχημένου, καταστρεπτικού μοντέλου ανάπτυξης. Και η αγάπη για την φύση είναι
στάση ζωής και ηθικής.
“Θεωρώ ότι το περιβάλλον θα έπρεπε
να ανήκει στην κατηγορία της εθνικής μας ασφάλειας. Η υπεράσπιση των φυσικών
μας πόρων είναι το ίδιο σημαντική με την άμυνά μας από εξωτερικούς κινδύνους.
Αλλιώς τι μένει να υπερασπιστείς;” Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ηθοποιός
Λαμία, 5/6/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου