Της Αμύνης τα παιδιά...

του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Μια γέφυρα ύψους 64 μέτρων για να περνούν από κάτω τα πλοία και μήκους ενάμισι χιλιόμετρου, ενώνει το λιμάνι του Βλαδιβοστόκ με το έναντι νησί, το Russky island, στο Amur bay, ιδιοκτησίας του Υπουργείου άμυνας.

Εδώ, συν τοις άλλοις βρίσκεται μια βάση υποβρυχίων. Η γέφυρα έχει ένα χαρακτήρα αντίστοιχο αυτού του Ρίου- Αντίρριου, είναι μία από τις δέκα μεγαλύτερες στον κόσμο. Σ΄ αυτό το νησί επισκεφθήκαμε – σε ταξείδι μας εκεί στις 24.09.17- τις πολεμικές αμυντικές εγκαταστάσεις που είχαν δημιουργηθεί πριν από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο από τον Βοροσίλοφ, (υπήρξε από το 1934 έως το 1940 επίτροπος Αμύνης της ΕΣΣΔ) ο οποίος ανέμενε επίθεση από τους Γιαπωνέζους. Τελικά, η επίθεση δεν έγινε ποτέ στην Άπω Ανατολή, απεναντίας ο Χίτλερ μπήκε στο Ευρωπαϊκό κομμάτι της τότε Σοβιετικής Ένωσης  από την καταλειμμένη ανατολική Ευρώπη, έμειναν οι οχυρώσεις και τα οχυρά στο Βλαδιβοστόκ μνημεία μιας μη πραγματοποιηθείσης επίθεσης. Η συγκέντρωση εδώ κανονιών μεγάλου μήκους και βεληνεκούς, η πληθώρα των αρμάτων μάχης, οι δυόροφοι εσωτερικοί χώροι των οχυρών όπου εντός συναντάς μηχανουργείο και υποδειγματική οργάνωση, δείχνουν την πρόληψη που οφείλει να έχει κάθε ηγεσία προκειμένου να θωρακίσει την χώρα, όταν επίκειται (διακηρυγμένη) έξωθεν απειλή..

Και παρότι δεν είναι εύκολη η σύγκριση ανάμεσα στην σταλινική εξουσία στην Σοβιετία εκείνη την περίοδο, ούτε η σύγκριση της έκτασης της χώρας – αλλοίμονο - με την δική μας, ένα πράγμα οφείλουμε να διαπιστώσουμε ότι αξίζει να παραμείνει κοινό: η Οργάνωση της Αμυνας της κάθε χώρας απέναντι στην ξένη επιβουλή.

Χωρίς να είμαι ειδικός, επειδή αναγνωρίζω την προέλευση της απειλής, δεν θα οδηγηθώ στην ανάγκη δημιουργίας κάποιου οχυρού αντίστοιχου του Ρούπελ που κατασκεύασε ο δικτάτορας Μεταξάς και εντέλει αποδείχτηκε σωστό τότε. Η απειλή σήμερα δεν προέρχεται από τον Βορρά αλλά εξ Ανατολών. Ένα οποιοδήποτε οχυρό σε κάποιο νησί μας του Βόρειου Αιγαίου θα ήταν άχρηστο. Άλλα, μικρότερης έκτασης έργα, υποθέτω ότι είναι ποιο χρήσιμα. Όπως και η χρήση νέων τεχνολογιών. Εντούτοις, θα έλεγα ότι πρέπει όλοι –ιδιαίτερα οι ιθύνοντες - να παραδειγματιστούμε από το παράδειγμα του Βοροσίλοφ και το αντίστοιχο του Μεταξά, προκειμένου να οδηγηθούμε στην καρδιά του προβλήματος: την οργάνωση της άμυνας.

Ακούμε καθημερινά διατυπωμένη την επιβουλή εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας εκ μέρους της Τουρκίας. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος, επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας, επαναφέρει απροκάλυπτα - είτε μέσω της συζήτησης για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, είτε με την αμφισβήτηση ελληνικού χώρου όπως πράττει στο Αιγαίο - εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας.

Εμείς από την πλευρά μας, ως ενεργοί δρώντες στην κοινωνία και τα κινήματα, ως δημοκράτες πατριώτες, μπορούμε να προσθέσουμε και να προτάξουμε την ιδέα της παλλαϊκής άμυνας διότι : «Η υπεράσπιση της χώρας περνά μέσα από την ψυχή του Λαού.»

Στην ίδια λογική, οι όποιες πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να οδηγήσουν στην αναβίωση της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας. Να οδηγήσουν σε αναπροσανατολισμό της εξωτερικής μας πολιτικής, διερεύνηση νέων Συμμαχιών (εν γνώσει όλων ότι δεν πολεμούν οι σύμμαχοί σου, αλλά εσύ. Κάποιοι σύμμαχοι – πιθανά - σε στηρίζουν).

Χρειαζόμαστε κινήσεις που να ενισχύουν το φρόνημα του λαού μας.
Θεωρώ αναγκαία την πραγμάτωση, στην λαϊκή βάση κυρίως, της Δημοκρατικής Πατριωτικής Ενότητας.

Ας κλείσουμε με το γνωστό: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης»

ΠΗΓΗ HUFFPOST