Η πρώτη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή (ΓΠΚΒ) με τη νέα του σύνθεση, με επικεφαλής το μέχρι πρότινος στέλεχος του οικονομικού επιτελείου, Φραγκίσκο Κουτεντάκη, έγινε «είδηση» όχι τόσο για το περιεχόμενό της όσο γιατί ήταν η πρώτη έκθεση της «μετά τον Λιαργκόβα» εποχής. Το φιλοκυβερνητικό «στήσιμο» φαίνεται από τις πρώτες κιόλας παραγράφους της Εκθεσης, στις οποίες σημειώνεται ότι «η ελληνική οικονομία ανακάμπτει αλλά ταυτόχρονα αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις τόσο σε βραχυπρόθεσμο όσο και σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα» και ως επιχείρημα παρουσιάζεται το γεγονός ότι «ο ρυθμός μεγέθυνσης του ΑΕΠ ήταν θετικός και διαμορφώθηκε στο 1,4% έπειτα από δύο χρόνια στασιμότητας». Θα περίμενε κανείς να μην παρουσιάζεται τόσο κραυγαλαία το κυβερνητικό success story, από τη στιγμή που μεγέθυνση του ΑΕΠ προβλεπόταν και το 2016, όμως η «μπίλια» κάθησε πάλι σε ύφεση, ενώ για το 2017 προβλεπόταν ανάπτυξη 2,7%, η οποία περιορίστηκε σχεδόν στο μισό (1,4%).
Δεν μπορεί, λοιπόν, να πάρει στα σοβαρά το πόνημα του Κουτεντάκη. Εμείς δεν παίρναμε στα σοβαρά ούτε τα πονήματα του «λυσσασμένου» μνημονιακού Λιαργκόβα. Αναφορές κάναμε, κατά καιρούς, σε διάφορα στοιχεία που παρουσίαζαν. Αλλωστε, αυτές οι Εκθέσεις δεν είναι τίποτα περισσότερο από εκθέσεις οικονομικών ιδεών, αφού δεν κάνουν αυτοτελείς προβλέψεις, αλλά στηρίζονται σε στοιχεία που αντλούν από άλλες πηγές (υπουργείο Οικονομικών, ΑΑΔΕ, ΟΔΔΗΧ, Κομισιόν, ΔΝΤ). Aπ’ όλη την οικονομολογική φλυαρία, λοιπόν, κρατάμε καταρχάς ένα σημείο πολιτικού ενδιαφέροντος:
«Η ολοκλήρωση του προγράμματος και η εξάλειψη των εξωτερικών ανισορροπιών της ελληνικής οικονομίας υπήρξε το αποτέλεσμα μεταρρυθμίσεων και προσπαθειών διαδοχικών κυβερνήσεων τα τελευταία οκτώ χρόνια και σημαντικών επιβαρύνσεων για τους πολίτες της χώρας. Ωστόσο, η αποκατάσταση της μακροοικονομικής και δημοσιονομικής ισορροπίας δεν συνεπάγεται το τέλος της προσπάθειας ούτε υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού».
Το διαβάζαμε ως τώρα και στα Μνημόνια, όμως είναι άλλο να το γράφει ο συριζαίος Κουτεντάκης, που απλώς μετακινήθηκε από το υπουργείο Οικονομικών στο ΓΠΚΒ: η μνημονιακή πολιτική είναι συνεχής και ενιαία και την υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις της οκταετίας. Δεν υπάρχει κάποια τομή από το 2015 και μετά, όπως ισχυρίζεται η συριζική προπαγάνδα. Υπάρχει συνέχεια. Οσο για την προειδοποίηση ότι η «προσπάθεια» δε σταματά «ούτε υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού», είναι ο εύσχημος τρόπος για να ανακοινωθεί η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής μετά το τέλος του Μνημόνιου.
Εντοπίσαμε ένα ακόμα σημείο, ιδιαίτερου ενδιαφέροντος ενόψει της τελικής διαπραγμάτευσης για το μετα-Μνημόνιο:
«Από πλευράς των επίσημων δανειστών, το κρίσιμο ζητούμενο είναι ένα αποτελεσματικό σύστημα κινήτρων που θα εξασφαλίζει την υπεύθυνη στάση των μελλοντικών κυβερνήσεων. Εδώ αναμένεται να χρησιμοποιηθεί η ρύθμιση του χρέους υπό συνθήκες που θα αξιολογούνται σε βάθος χρόνου. Ωστόσο, τα μέτρα ελάφρυνσης που θα αποφασιστούν θα πρέπει να συμβάλλουν στη μελλοντική σταθερότητα και να μην χαρακτηρίζονται από αιρεσιμότητα – καθώς κάτι τέτοιο καθιστά δύσκολη την εκτίμηση των χρηματοδοτικών αναγκών της ελληνικής οικονομίας και θα καταστήσει δαπανηρότερη την αποκατάσταση της κανονικής χρηματοδότησης του Ελληνικού Δημοσίου από τις ιδιωτικές αγορές, δηλαδή τον τελικό σκοπό του όλου εγχειρήματος».
Μεταφράζοντας την πρόστυχη τεχνοκρατική γλώσσα, βλέπουμε ότι ο Κουτεντάκης, λειτουργώντας σαν «λαγός» του Τσακαλώτου, ανακοινώνει πως οι ιμπεριαλιστές δανειστές δε θα κάνουν μια εφάπαξ αναδιάρθρωση του χρέους (με επιμήκυνση λήξεων), αλλά επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στις μελλοντικές ελληνικές κυβερνήσεις, θα ρυθμίζουν το χρέος υπό όρους, σε βάθος χρόνου.
Το ίδιο έχει παραδεχτεί και ο Τσακαλώτος, συνεντευξιαζόμενος πριν από λίγες μέρες στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην αρχή το πέταξε αδιάφορα, σαν κάτι το ασήμαντο, το διαδικαστικό: «Βέβαια για να πούμε και το άλλο, ακόμα το θέμα του χρέους που κι αυτό είναι ένα κομμάτι του παζλ που πρέπει να κλείσει στις 21 Ιουνίου, αυτό ακόμα δεν φαίνεται να έχει κλείσει και είναι και νέος ο γερμανός υπουργός Οικονομικών και οι διαφωνίες ακόμα υπάρχουν, οπότε θα δούμε και τι θα κάνει». Λίγο μετά το έκανε κάπως συγκεκριμένο: «Η διαφωνία αυτή τη στιγμή είναι αυτός ο μηχανισμός που μπορεί να σου δώσει ακόμα περισσότερο περιθώριο επιμήκυνσης, οι Γερμανοί το θέλουν να είναι υπό όρους».
Αμέσως μετά άρχισε τα… ηρωικά: «Αυτό (σ.σ. η θέση των Γερμανών) είναι κατά την δική μας άποψη, αλλά και όλων των τεσσάρων θεσμών, εναντίον του πνεύματος της απόφασης του Eurogroup». Ο δημοσιογράφος, που διακρίνεται για την αφοσίωσή του στις ανάγκες της προπαγάνδας, όχι όμως και για την ευφυία του, νόμισε πως έπιασε λαβράκι και επανήλθε: «Αρα είναι δηλαδή μόνοι τους αυτή τη στιγμή οι Γερμανοί σε αυτό;». «Δεν ξέρω εάν είναι και άλλες χώρες που το υποστηρίζουν. Το υποστηρίζουν σίγουρα οι Γερμανοί πάντως», είπε ο Τσακαλώτος και με στιλ Βιερίνια γύρισε τη συζήτηση στη… ΝΔ, ενώ οι δημοσιογράφοι πήραν διάλειμμα για να κανονίσουν τη συνέχεια της συζήτησης.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι το υπό τον Κουτεντάκη ΓΠΚΒ ανέλαβε να παίξει το ρόλο του «λαγού». Ν' αρχίσει να συνηθίζει ο κόσμος στην ιδέα ότι η νέα αναδιάρθρωση του χρέους θα συνοδεύεται από ένα «Μνημόνιο διαρκείας». Την υλοποίηση των όρων αυτού του μετα-Μνημόνιου (όπως το έχουμε ονομάσει εμείς) θα έρχεται να ελέγχει η τρόικα τέσσερις φορές το χρόνο (αυτό αποφασίστηκε ήδη στο τελευταίο Eurogroup και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το έχει αποδεχτεί, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Τσακαλώτος). Οσο για τη θεωρία ότι το ΔΝΤ δήθεν διαφωνεί με τους Γερμανούς, επειδή θεωρεί ότι η υπό όρους αναδιάρθρωση του χρέους δε θα στείλει θετικό μήνυμα στις «αγορές», ας θυμηθούμε ότι πρόσφατα, μετά τη συνεδρίαση του Washington Group στην έδρα του ΔΝΤ στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, ο Τόμσεν δήλωσε πως δεν έχει σημασία αν η αναδιάρθρωση του χρέους γίνει σε δόσεις, αρκεί τα μελλοντικά μέτρα να περιγραφούν από τώρα. Περιέγραψε, δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, συμφωνία ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία. Αυτή ήταν, άλλωστε, η στάση του ΔΝΤ και μέχρι τώρα.
Φυσικά, η προπαγάνδα οργιάζει. Δε θ' ασχοληθούμε, όμως, με τις αθλιότητες του κάθε Τζανακόπουλου, που νομίζει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους. Εχουμε εμπειρία πλέον για να μπορούμε να καταλάβουμε τι πρόκειται να γίνει. Οπως έχουμε ξαναπεί, το μοναδικό ερώτημα είναι αν οι Τσιπραίοι θα αποδεχτούν και θα υπογράψουν το αποικιοκρατικό μετα-Μνημόνιο ή αν θα επιχειρήσουν εκλογικό αιφνιδιασμό με «ηρωική διαπραγμάτευση». Αυτό, όμως, δε θ' αλλάξει σε τίποτα την προδιαγεγραμμένη πορεία. Είτε χωρίς είτε με εκλογές, θα γίνει αυτό που θέλουν οι ιμπεριαλιστές δανειστές. Το χρέος θα συνεχίσει να αποτελεί εργαλείο κινεζοποίησης και αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 12 ΜΑΗ
Δεν μπορεί, λοιπόν, να πάρει στα σοβαρά το πόνημα του Κουτεντάκη. Εμείς δεν παίρναμε στα σοβαρά ούτε τα πονήματα του «λυσσασμένου» μνημονιακού Λιαργκόβα. Αναφορές κάναμε, κατά καιρούς, σε διάφορα στοιχεία που παρουσίαζαν. Αλλωστε, αυτές οι Εκθέσεις δεν είναι τίποτα περισσότερο από εκθέσεις οικονομικών ιδεών, αφού δεν κάνουν αυτοτελείς προβλέψεις, αλλά στηρίζονται σε στοιχεία που αντλούν από άλλες πηγές (υπουργείο Οικονομικών, ΑΑΔΕ, ΟΔΔΗΧ, Κομισιόν, ΔΝΤ). Aπ’ όλη την οικονομολογική φλυαρία, λοιπόν, κρατάμε καταρχάς ένα σημείο πολιτικού ενδιαφέροντος:
«Η ολοκλήρωση του προγράμματος και η εξάλειψη των εξωτερικών ανισορροπιών της ελληνικής οικονομίας υπήρξε το αποτέλεσμα μεταρρυθμίσεων και προσπαθειών διαδοχικών κυβερνήσεων τα τελευταία οκτώ χρόνια και σημαντικών επιβαρύνσεων για τους πολίτες της χώρας. Ωστόσο, η αποκατάσταση της μακροοικονομικής και δημοσιονομικής ισορροπίας δεν συνεπάγεται το τέλος της προσπάθειας ούτε υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού».
Το διαβάζαμε ως τώρα και στα Μνημόνια, όμως είναι άλλο να το γράφει ο συριζαίος Κουτεντάκης, που απλώς μετακινήθηκε από το υπουργείο Οικονομικών στο ΓΠΚΒ: η μνημονιακή πολιτική είναι συνεχής και ενιαία και την υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις της οκταετίας. Δεν υπάρχει κάποια τομή από το 2015 και μετά, όπως ισχυρίζεται η συριζική προπαγάνδα. Υπάρχει συνέχεια. Οσο για την προειδοποίηση ότι η «προσπάθεια» δε σταματά «ούτε υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού», είναι ο εύσχημος τρόπος για να ανακοινωθεί η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής μετά το τέλος του Μνημόνιου.
Εντοπίσαμε ένα ακόμα σημείο, ιδιαίτερου ενδιαφέροντος ενόψει της τελικής διαπραγμάτευσης για το μετα-Μνημόνιο:
«Από πλευράς των επίσημων δανειστών, το κρίσιμο ζητούμενο είναι ένα αποτελεσματικό σύστημα κινήτρων που θα εξασφαλίζει την υπεύθυνη στάση των μελλοντικών κυβερνήσεων. Εδώ αναμένεται να χρησιμοποιηθεί η ρύθμιση του χρέους υπό συνθήκες που θα αξιολογούνται σε βάθος χρόνου. Ωστόσο, τα μέτρα ελάφρυνσης που θα αποφασιστούν θα πρέπει να συμβάλλουν στη μελλοντική σταθερότητα και να μην χαρακτηρίζονται από αιρεσιμότητα – καθώς κάτι τέτοιο καθιστά δύσκολη την εκτίμηση των χρηματοδοτικών αναγκών της ελληνικής οικονομίας και θα καταστήσει δαπανηρότερη την αποκατάσταση της κανονικής χρηματοδότησης του Ελληνικού Δημοσίου από τις ιδιωτικές αγορές, δηλαδή τον τελικό σκοπό του όλου εγχειρήματος».
Μεταφράζοντας την πρόστυχη τεχνοκρατική γλώσσα, βλέπουμε ότι ο Κουτεντάκης, λειτουργώντας σαν «λαγός» του Τσακαλώτου, ανακοινώνει πως οι ιμπεριαλιστές δανειστές δε θα κάνουν μια εφάπαξ αναδιάρθρωση του χρέους (με επιμήκυνση λήξεων), αλλά επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στις μελλοντικές ελληνικές κυβερνήσεις, θα ρυθμίζουν το χρέος υπό όρους, σε βάθος χρόνου.
Το ίδιο έχει παραδεχτεί και ο Τσακαλώτος, συνεντευξιαζόμενος πριν από λίγες μέρες στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην αρχή το πέταξε αδιάφορα, σαν κάτι το ασήμαντο, το διαδικαστικό: «Βέβαια για να πούμε και το άλλο, ακόμα το θέμα του χρέους που κι αυτό είναι ένα κομμάτι του παζλ που πρέπει να κλείσει στις 21 Ιουνίου, αυτό ακόμα δεν φαίνεται να έχει κλείσει και είναι και νέος ο γερμανός υπουργός Οικονομικών και οι διαφωνίες ακόμα υπάρχουν, οπότε θα δούμε και τι θα κάνει». Λίγο μετά το έκανε κάπως συγκεκριμένο: «Η διαφωνία αυτή τη στιγμή είναι αυτός ο μηχανισμός που μπορεί να σου δώσει ακόμα περισσότερο περιθώριο επιμήκυνσης, οι Γερμανοί το θέλουν να είναι υπό όρους».
Αμέσως μετά άρχισε τα… ηρωικά: «Αυτό (σ.σ. η θέση των Γερμανών) είναι κατά την δική μας άποψη, αλλά και όλων των τεσσάρων θεσμών, εναντίον του πνεύματος της απόφασης του Eurogroup». Ο δημοσιογράφος, που διακρίνεται για την αφοσίωσή του στις ανάγκες της προπαγάνδας, όχι όμως και για την ευφυία του, νόμισε πως έπιασε λαβράκι και επανήλθε: «Αρα είναι δηλαδή μόνοι τους αυτή τη στιγμή οι Γερμανοί σε αυτό;». «Δεν ξέρω εάν είναι και άλλες χώρες που το υποστηρίζουν. Το υποστηρίζουν σίγουρα οι Γερμανοί πάντως», είπε ο Τσακαλώτος και με στιλ Βιερίνια γύρισε τη συζήτηση στη… ΝΔ, ενώ οι δημοσιογράφοι πήραν διάλειμμα για να κανονίσουν τη συνέχεια της συζήτησης.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι το υπό τον Κουτεντάκη ΓΠΚΒ ανέλαβε να παίξει το ρόλο του «λαγού». Ν' αρχίσει να συνηθίζει ο κόσμος στην ιδέα ότι η νέα αναδιάρθρωση του χρέους θα συνοδεύεται από ένα «Μνημόνιο διαρκείας». Την υλοποίηση των όρων αυτού του μετα-Μνημόνιου (όπως το έχουμε ονομάσει εμείς) θα έρχεται να ελέγχει η τρόικα τέσσερις φορές το χρόνο (αυτό αποφασίστηκε ήδη στο τελευταίο Eurogroup και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το έχει αποδεχτεί, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Τσακαλώτος). Οσο για τη θεωρία ότι το ΔΝΤ δήθεν διαφωνεί με τους Γερμανούς, επειδή θεωρεί ότι η υπό όρους αναδιάρθρωση του χρέους δε θα στείλει θετικό μήνυμα στις «αγορές», ας θυμηθούμε ότι πρόσφατα, μετά τη συνεδρίαση του Washington Group στην έδρα του ΔΝΤ στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, ο Τόμσεν δήλωσε πως δεν έχει σημασία αν η αναδιάρθρωση του χρέους γίνει σε δόσεις, αρκεί τα μελλοντικά μέτρα να περιγραφούν από τώρα. Περιέγραψε, δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς, συμφωνία ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία. Αυτή ήταν, άλλωστε, η στάση του ΔΝΤ και μέχρι τώρα.
Φυσικά, η προπαγάνδα οργιάζει. Δε θ' ασχοληθούμε, όμως, με τις αθλιότητες του κάθε Τζανακόπουλου, που νομίζει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους. Εχουμε εμπειρία πλέον για να μπορούμε να καταλάβουμε τι πρόκειται να γίνει. Οπως έχουμε ξαναπεί, το μοναδικό ερώτημα είναι αν οι Τσιπραίοι θα αποδεχτούν και θα υπογράψουν το αποικιοκρατικό μετα-Μνημόνιο ή αν θα επιχειρήσουν εκλογικό αιφνιδιασμό με «ηρωική διαπραγμάτευση». Αυτό, όμως, δε θ' αλλάξει σε τίποτα την προδιαγεγραμμένη πορεία. Είτε χωρίς είτε με εκλογές, θα γίνει αυτό που θέλουν οι ιμπεριαλιστές δανειστές. Το χρέος θα συνεχίσει να αποτελεί εργαλείο κινεζοποίησης και αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 12 ΜΑΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου