του Κώστα Βενιζέλου
Με την πρώτη δυσκολία, όταν πιεστούμε, όταν εκβιαστούμε, αντί να αναζητήσουμε τρόπο αντιμετώπισης της πίεσης και του εκβιασμού, από τη γαλαρία ακούγονται φωνές φόβου με το ίδιο ρεφρέν: «δεν έχουμε τρόπο να αξιοποιήσουμε το αέριο, εάν δεν το θέλει η Τουρκία». Κοντολογίς, να σπεύσουμε σε συνθηκολόγηση με την κατοχική δύναμη για να δεχθεί να αξιοποιηθεί ο φυσικός πλούτος.
Και αυτή η άποψη λέγεται σοβαρά, παρά το γεγονός ότι δημόσια τίθεται η προϋπόθεση πως πρέπει να εγκαταλείψει η Τουρκία την ΑΟΖ. Και γιατί να μην την εγκαταλείψει, εάν πρόκειται να αρχίσει διάλογος για να συζητηθεί κι αυτό το θέμα; Με αυτές τις προσεγγίσεις, της προσαρμοστικότητας και υποχωρητικότητας έφθασε το Κυπριακό στο σημείο να φορτωνόμαστε εμείς, ως Έλληνες Κύπριοι και ως Κυπριακή Δημοκρατία, την ευθύνη γιατί δεν προσφέρουμε κι άλλα στους «απομονωμένους» Τουρκοκύπριους, δηλαδή στην Τουρκία.
Σύμφωνα με τις προσεγγίσεις των συνωστισμένων στα κοκτέιλ των γνωστών πρεσβειών, δεν μπορούμε να εξορύξουμε φυσικό αέριο καθώς, κατά την άποψή τους, ο μόνος τρόπος είναι «να τα βρούμε με την Τουρκία». Η τουρκική εκδοχή, όμως, «να τα βρούμε», αφορά μια και μοναδική γι’ αυτούς επιλογή: Να διαμοιραστεί το αέριο.
Και αυτός ο διαμοιρασμός δεν θα είναι καν 50-50, αλλά σαφώς υπέρ της Τουρκίας. Δεν είναι τυχαίο, που ο Κουντρέτ Οζερσάι ανέφερε πως οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν αποτελεσματικό έλεγχο στη θάλασσα (γιατί την έχουν οι τουρκικές φρεγάτες) και πως το θέμα δεν είναι η συνδιαχείριση από τώρα, αλλά και ο καθορισμός δια συμφωνίας ΑΟΖ, με ό,τι σημαίνει αυτό.
Δεν είναι τυχαίο, που ο πρώην κατοχικός ηγέτης, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ χαρακτήρισε τους Ελληνοκύπριους «άπληστους»! Χαρακτηρισμός που μόνο από κακομαθημένους της Άγκυρας και των Ελληνοκυπρίων επαναπροσεγγιστών μπορούν να διατυπωθούν. Άπληστοι γιατί; Επειδή διεκδικούν τα αυτονόητα και δεν εκχωρούν τα πάντα στην Άγκυρα και τους κολαούζους της στα Κατεχόμενα; Φωνάζει ο Τούρκος κλέφτης, να φοβηθεί ο Κύπριος νοικοκύρης!
Στηριζόμαστε σε τρίτους
Εάν δεν προχωρήσει στην πράξη, όχι στα λόγια, ο ενεργειακός σχεδιασμός, τότε αυτοαναιρείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Και η υλοποίηση των κρατικών σχεδιασμών αυτών δεν πρέπει να εξαρτώνται από τις τρίτες κυβερνήσεις. Από τους Αμερικανούς ή τους Γάλλους. Εάν ολόκληρη η πολιτική μας στηρίζεται στη βούληση των τρίτων, τότε θα παραμείνουμε αιχμάλωτοι των δικών τους συμφερόντων, που δεν είναι στατικά, αλλά διαφοροποιούνται, αλλάζουν.
Υπενθυμίζεται ποια ήταν η αντίδραση της Ρωσίας το 2011: Προέβη σε επίσημη δήλωση που περιείχε πολύ υποστηρικτικές για την Κυπριακή Δημοκρατία θέσεις έναντι των τουρκικών προκλήσεων στην ΑΟΖ μας και της αμφισβήτησης των δικαιωμάτων μας. Τώρα, έχει τοποθετηθεί χλιαρά στο θέμα της σοβαρότερης μέχρι τώρα πρόκλησης που ήταν η παρεμπόδιση διά της βίας του γεωτρύπανου της ΕΝΙ. Συνεπώς, τα επόμενα βήματα πρέπει να καθορίζονται από την Κυπριακή Δημοκρατία, λαμβάνοντας ασφαλώς υπόψη και τα συμφέροντα τρίτων, όχι όμως μόνο αυτά.
Η κυπριακή κοινωνία έχει συνηθίσει στα έτοιμα, στα σίγουρα και όσα δεν ενοχλούν την κοινή ησυχία. Η λογική να πολεμήσουν άλλοι εκ μέρους μας δεν είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας, λόγω του μεγέθους, αλλά της νοοτροπίας, που χαρακτηρίζει μια ισχυρή τάση στην κυπριακή κοινωνία. Από αυτή την κρίση, που δεν έχει λήξει, έχει χαθεί κάθε φύλλο συκής των Τουρκοκύπριων συμπατριωτών. Δεν επιλέγουν μόνο τη θαλπωρή της Τουρκίας, αλλά αποδέχονται να εξυπηρετούν, ως θλιβερά αντηχεία, τα συμφέροντα της Άγκυρας, σε βάρος της Κύπρου, της ίδιας τους της πατρίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου