Εκείνο που χρειάζεται είναι το ξεπέρασμα και όχι η Επαναθεμελίωση και Επανίδρυση της Αριστεράς

του Γιάννη Δουλφή

Δεν αντιλαμβάνονται ότι το προϊόν Αριστερά που πουλάνε αυτοακυρώνεται με τις συμπεριφορές τους και δικαιώνεται πλήρως η ρήση του Μίκη περί «αριστερόστροφου φασισμού». Ακόμη δεν έχει γίνει πλήρης συνείδηση ότι η Αριστερά είναι το άλλο της Δεξιάς, αλλά ενστικτωδώς μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου το έχει αντιληφθεί. Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρότερη από την περιγραφή του Μίκη. Αναγνωρίστηκαν μόνες τους όλες οι πτέρυγες της αριστεράς στη συνομοταξία, γι’ αυτό και του επιτέθηκαν βάναυσα. Το εθνικοαπελευθερωτικό πρόταγμα έχει ακόμη κάποιο δρόμο να διανύσει και η εύλογη δημαγωγία του «αντίπαλου δέους» της Δεξιάς διευκολύνεται από τη στάση της αριστεράς, η οποία έχει αμετάκλητα τοποθετηθεί ενάντια σ’ αυτό. Ο κοινοβουλευτισμός και ο ψευτοσυνδικαλισμός είναι ο οριζοντας της αριστεράς απέναντι σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που τα περιφρονεί και τα γελοιοποιεί ως ξεπερασμένα. Ο σύγχρονος παγκοσμιοποιημένος ολοκληρωτισμός του διεθνούς κεφαλαίου συναντά το σταλινικό ολοκληρωτισμό, και η αντίληψη του Μαρξ ότι ο καπιταλισμός εξαπλωνόμενος θα εκπολιτίσει την ανθρωπότητα φέροντας πιο κοντά το σοσιαλισμό αποδεικνύεται καταστροφική για οποιοδήποτε κοινωνικό απελευθερωτικό πρόταγμα.   

Επιπρόσθετα σε ένα συλλαλητήριο για ένα ζήτημα που έχει προκύψει και απαιτείται η εκδήλωση της εναντίωσης σ' αυτό δεν μπορεί να τα θέτει όλα αυτοστιγμεί στο τραπέζι, διότι έτσι αδυνατίζει αντικειμενικά το ζήτημα. Άλλωστε ο Γ. Κασιμάτης επίσης ομιλητής ακροθιγώς τα έθιξε όπως έπρεπε και έδειξε τις διασυνδέσεις μνημονι

ακού καθεστώτος και μεθοδεύσεων διαμελισμού. 

Μηδαμινά αναστήματα δημοσιογραφούντων και πολιτικάντηδων παλαιάς κοπής που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρησή τους στο προσκήνιο και η διαπραγμάτευση της ισχύος τους στην καθοδήγηση - χειραγώγηση του «λαού», υπέρμετρα εγώ επιτέθηκαν λυσσαλέα σ' αυτό που τους υπερβαίνει και υπονομεύει τις πραγματικές τους επιδιώξεις.

Άλλο οι αστοχίες, τα λάθη και η κριτική τους και άλλο η πράξη που ονομάζεται δολοφονία χαρακτήρα. Εξ άλλου ο Θεοδωράκης ήταν πάντα και είναι ένας αστός πατριώτης, με αγωνιστικό παρελθόν (και παρόν) βέβαια. Σε αντίθεση με άλλους, όπως και αριστερούς, αστούς ή μικροαστούς που δεν είναι πατριώτες. Ογκόλιθος της πολιτικής σκέψης ουδέποτε ήταν, αλλά είδαμε και το αισθητήριο των «ογκόλιθων».Και ο Σεφέρης και ο Ελύτης αστοί ήταν, ο τελευταίος μάλιστα είχε και σχετική παρέμβαση για το θέμα του εν λόγω ονόματος, θα πρέπει να απορρίψουμε ολόκληρο το έργο τους; Τα έργα του πολιτισμού καλώς ή κακώς στην υπάρχουσα κοινωνία, λόγω του καταμερισμού της εργασίας, δεν παράγονται από τους εργάτες ή τους προλετάριους. Και ο Ρίτσος μεγαλομανής ήταν, και άστοχα ποιήματα – ύμνους, ποταμούς έγραψε, αλλά θα πρέπει να μηδενίσουμε τη φλέβα του;

Εξ άλλου η αριστερά με τις ηγεσίες και τους μηχανισμούς της, μια σειρά λαθών και προδοσιών της λαϊκής υπόθεσης ήταν, γιατί αυτή στο απυρόβλητο; Και μήπως οι μηχανισμοί και οι ηγεσίες αυτές για ιδιοτελείς λόγους δεν υπέθαλψαν και τροφοδότησαν τις μεγαλομανίες και των ανθρώπων της τέχνης; Δυστυχώς, τη σήμερον ημέρα, ο αυτισμός επικρατεί κατά κράτος στις αντιπαραθέσεις, που καμία γονιμότητα δεν έχουν. Ο κύριος εχθρός δεν είναι η Χρυσή Αυγή, αυτή αποτελεί το φόβητρο (ψευδές ενίοτε) του συστήματος, Είναι ο ολοκληρωτισμός που κυβερνά και σήμερα καλώς ή κακώς ένα τμήμα της αριστεράς βρίσκεται επικεφαλής του. Να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο, και μακριά από ιδεοληψίες. 

Επιτέλους η «πολυπόθητη» σύγκλιση όλων των «μαρξιστικών ρευμάτων» και της «μαρξιστικής διανόησης» επετεύχθη. Η κύρια αντίθεση που διαπερνά την ελληνική κοινωνία δεν είναι μεταξύ κεφαλαίου - εργασίας, ούτε ιμπεριαλισμού και λαού αλλά μεταξύ φα και αντιφα-. Δηλαδή ντο ρε μι φα σολ λα σι.

Γιάννης Δουλφής