του Σταύρου Λυγερού
Ο Σλαβομακεδόνας υπουργός Εξωτερικών Ντιμιτρόφ έχει δίκιο όταν λέει ότι η χρήση του όρου “Μακεδονία” δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Ελλάδας. Πράγματι, πρόκειται για μια γεωγραφική περιοχή, η οποία στους νεότερους χρόνους εκτείνεται πέραν της ελληνικής Μακεδονίας, στη FYROM και στην επαρχία Πιρίν της Βουλγαρίας. Ο όρος “Μακεδονία” μπορεί να είναι ελληνικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η χρήση του είναι αποκλειστικό προνόμιο της Ελλάδας.
Και ο όρος “Ευρώπη” είναι ελληνικός, αλλά κανείς Έλληνας δεν διανοήθηκε να ισχυρισθεί πως δεν πρέπει να τον χρησιμοποιούν τα άλλα έθνη της Γηραιάς Ηπείρου. Κανείς Έλληνας δεν εξανέστη όταν μιλάμε για Τουρκοκύπριους, ή για Τουρκοκρητικούς, αναφερόμενοι στους Τούρκους που εγκατέλειψαν την Κρήτη με την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Γιατί να έχουμε πρόβλημα με τον όρο Σλαβομακεδόνας; Ο εθνο-γεωγραφικός όρος αποτυπώνει επακριβώς την πραγματικότητα.
Είναι προφανές πως τα παραπάνω ισχύουν για τη γεωγραφία και κατ’ επέκτασιν για τη γεωπολιτική πτυχή. Δεν αφορούν την ιστορική πτυχή. Η ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά των αρχαίων Μακεδόνων είναι οργανική συνιστώσα της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς. Επί αυτής δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα οι Σλάβοι που εποίκισαν τμήματα της ευρύτερης Μακεδονίας 1000 χρόνια μετά.
Κατά συνέπεια, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν είναι κοινή κληρονομιά των Ελλήνων και των Σλαβομακεδόνων, όπως αυθαιρέτως ισχυρίσθηκε ο Ζάεφ και όπως είχε πει στο Βελιγράδι ο Τσίπρας. Η αρχαία Μακεδονία, άλλωστε, δεν είχε τα ίδια όρια με τη Μακεδονία των νεότερων χρόνων. Σε γενικές γραμμές περιοριζόταν στην περιοχή που καλύπτει σήμερα η ελληνική Μακεδονία.
Η Ελλάδα δεν έχει συμφέρον να είναι αντίθετη στη χρήση του γεωγραφικού όρου “ελληνική Μακεδονία” κατ’ αντιδιαστολή με τα άλλα γεωγραφικά τμήματα της Μακεδονίας που βρίσκονται στη FYROM και στη Βουλγαρία.
- Πρώτον, επειδή αυτή είναι η επικρατούσα συμβατική αντίληψη για τα όρια της Μακεδονίας τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα.
- Δεύτερον, επειδή αποδεχόμενοι αυτή τη λογική οι Σλαβομακεδόνες ουσιαστικά παραιτούνται από τη μονοπώληση του όρου Μακεδονία. Και παραιτούμενοι δεν μπορούν να υπερασπιστούν ούτε το όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας”, έστω και για εσωτερική χρήση, ούτε το όνομα της εθνότητας και της γλώσσας. Θα πρέπει το όνομα του κράτους, της εθνότητας και της γλώσσας να αποτυπώνει το γεγονός ότι πρόκειται για Μέρος κι όχι για το Όλον.
Το όνομα “Άνω Μακεδονία” στη σλαβική εκδοχή του (Γκορναμακεντόνιγια) αντανακλά την πραγματικότητα της περιοχής και ως εκ τούτου είναι ένα όνομα που δεν θίγει τις θεμιτές ευαισθησίες καμίας πλευράς. Εννοείται πως συζητούμε για τη συνταγματική ονομασία για κάθε χρήση και διεθνώς και στο εσωτερικό.
Η αρχή ότι πρόκειται για Μέρος κι όχι για Όλον, την οποία εμμέσως πλην σαφώς παραδέχθηκε ο Ντιμιτρόφ, πρέπει να αποτυπώνεται παντού, δηλαδή και στο όνομα της εθνότητας και της γλώσσας. Δεν έχουν δικαίωμα οι Σλάβοι της FYROM να ονομάζονται “Μακεδόνες”, ούτε η γλώσσα τους “μακεδονική”. Με τα ονόματα αυτά μονοπωλούν τον όρο “Μακεδονία” και τα παράγωγά του, κάτι που δήλωσαν πως δεν δικαιούται να καμία πλευρά. Όπως και οι Έλληνες, έτσι και οι Σλαβομακεδόνες είναι μία από τις εθνότητες που κατοικούν στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που στους νεότερους χρόνους ονομάζεται Μακεδονία.
Συμπερασματικά, εάν τα ελληνικά κόμματα υπερβούν την πολιτική-εκλογική κερδοσκοπία και τη σύγχυση, εάν προσεγγίσουν με εθνική ευθύνη το ζήτημα, η ελληνική διπλωματία έχει πλέον την ευκαιρία να πατήσει στην παραδοχή Ζάεφ-Ντιμιτρόφ για να οδηγήσει σε μία λύση που θα αντανακλά την πραγματικότητα στην περιοχή και ως εκ τούτου θα ακυρώνει το ιδεολόγημα του “Μακεδονισμού”. Ή τουλάχιστον να στριμώξει διπλωματικά τα Σκόπια.
Από ό,τι φαίνεται, όμως, στην Αθήνα περί άλλων τυρβάζουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου