Κομματική εκμετάλλευση του ποδοσφαιρικού αγώνα Κύπρου-Ελλάδας...

του Άντη Ροδίτη 

Αν υπάρχει κάποιος που εκμεταλλεύεται κομματικά τον τραγικό αγώνα (υπήρξαν κι άλλοι) της «εθνικής» Κύπρου εναντίον της Εθνικής Ελλάδος είναι η εφημερίδα στην οποία γράφει το ανέξοδο «πατριωτικό» του άρθρο ο κ. Καλλινίκου (http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/436956/dyo-krati-enas-ymnos-kai-to-dakry-toy-fengarioy#.WdypFU5FgMk.facebook).

Ο «Φιλελεύθερος» είναι η εφημερίδα που έφτασε στο σημείο να διακηρύξει ότι θα έγραφε και το «και» με έψιλον και περισπωμένη αν έτσι αποφάσιζε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είναι εκείνος που αποδεδειγμένα πλέον αναγνωρίζεται (δια μαρτυριών, εγγράφων και ντοκουμέντων) ως ο αποκλειστικός υπεύθυνος της αποτυχίας του απελευθερωτικού-ενωτικού με την Ελλάδα αγώνα της Κύπρου. Στον «αγώνα» του εκείνο παρέσυρε λόγω της διττής εξουσίας του τον άπειρο και αφελή λαό της Κύπρου και εν πολλοίς και τον λαό της Ελλάδος. Τη δημοφιλία του εκμεταλλεύτηκε η εφημερίδα  «Φιλελεύθερος» για να τον υποστηρίζει τυφλά. Μέχρι δανεικά και αγύριστα απέσπασε η εφημερίδα από τον Αρχιεπίσκοπο για τις υπηρεσίες της. Στον προσπάθειά του αυτή ο «Φ» είχε τη συμπαράσταση όλων όσοι ουδέποτε πίστεψαν πραγματικά ή υποστήριξαν τον αγώνα της Κύπρου για Ένωση και απελευθέρωση.

Έχει το θράσος ο «Φ», μέσω του ανίδεου, ίσως, Καλλινίκου, να γράφει:

«Δεν είδα στο στάδιο τον Πρόεδρο. Παρακολουθεί κυπριακές ομάδες στο τσάμπιονς λιγκ με εμφανέστατη ψηφοθηρική πρόθεση. Αυτόν τον αγώνα με τις ιδιαιτερότητες του δεν ένοιωσε την ανάγκη να τον παρακολουθήσει; Δεν ξέρω αν πήγαν ο Χάρης (υπουργός Οικονομίας), ο Αβέρωφ (αρχηγός ΔΗ.ΣΥ.) και άλλοι της παρέας τους. Θα βρήκαν άραγε τη δύναμη; Ένα παιγνίδι της μοίρας για να υπενθυμίσει σε όλους ωμές αλήθειες. Πραγματικότητες που τους ενοχλούν. Δύο κράτη ναι. Ένα έθνος, όμως, εξ ού και ο κοινός εθνικός ύμνος. Κοινές ρίζες από τον ίδιο περίλαμπρο πολιτισμό. Κάποιοι θα ήθελαν να αλλάξουν και τον ύμνο. Δεν έχουν, όμως, τα κότσια. Ξέρουν ότι θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα μιας θλιβερής πολιτικής καριέρας.»

Αλλά ο Πρόεδρος, μαζί με «παρέα του», κατά τον θρασύδειλα μειωτικό χαρακτηρισμό του Καλλινίκου, ανήκει στην παράταξη που στήριξε τον ενωτικό αγώνα της Κύπρου, σε αντίθεση με εκείνους που υποστήριζε και υποστηρίζει σήμερα ο «Φ» που είναι στην πλειονότητά τους κατάλοιπα όσων πολέμησαν την Ένωση και την Ελλάδα. Ο Πρόεδρος και  η παράταξη του μάχεται σήμερα σθεναρά, μαζί με την Ελλάδα, όπως ποτέ άλλοτε, για ν’ απαλλάξει την Κύπρο από την παρουσία του κατοχικού τουρκικού στρατού και τις τουρκικές εγγυήσεις, που έφερε η «πολιτική» Μακαρίου. Ανήκει στην παράταξη που γλίτωσε την Κύπρο από την οικονομική καταστροφή στην οποία οδηγήθηκε από την μακαριακή παράταξη (ΑΚΕΛ, ΔΗ. ΚΟ., ΕΔΕΚ) και την έβαλε ξανά στον δρόμο της ανάπτυξης.

Κατηγορεί, επίσης, τον Πρόεδρο -λόγω άγνοιας από τη μια και διάθεσης, μάλλον, ικανοποίησης των αφεντικών του από την άλλη (αυτή την εποχή απολύουν αβέρτα προσωπικό)- ότι δεν πήγε να παρακολουθήσει τον τραγικό, ιστορικά, «αγώνα». Καλά, δεν καταλαβαίνει ότι αν πήγαινε στον αγώνα ο Πρόεδρος της Κ.Δ., η παρουσία του θα σήμαινε μόνο και μόνο την επιβεβαίωση δύο «εθνών»; Δύο εθνών που μάχονται να νικήσουν, έστω ποδοσφαιρικά, το ένα το άλλο; Πολύ καλά και εθνικά ενεργώντας δεν πήγε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε έναν τέτοιο «αγώνα».

Με τα γραφόμενά του ο Καλλινίκου αποκαλύπτει απλώς τα διαχρονικά χαρακτηριστικά της εφημερίδας του: Επιπολαιότητα, ρηχότητα σκέψης, προσήλωση στην εξυπηρέτηση βραχυπρόθεσμων οικονομικών συμφερόντων, φενακισμένων, όπως πάντα, με «πατριωτισμό». Εξάλλου είναι η παράταξη του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου οι «κάποιοι» που πολύ θα ήθελαν να αλλάξουν και τον κοινό μας εθνικό ύμνο. Που έβγαζαν εγκυκλίους εναντίον της ελληνικής σημαίας. Που αφαιρούσαν από τα ανάγλυφά του την ιδιότητά του ως «Έλληνα». Υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα και αποδείξεις αν επιθυμεί περαιτέρω διερεύνηση και φωτισμό.

Επισυνάπτω φωτογραφία που δείχνει καθαρά τα έργα και τις «φιλοδοξίες» εκείνων που στήριξαν σθεναρά τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τις επιδιώξεις του και βιβλιάριο με όλα τα ιστορικά έγγραφα που χρειάζεται σήμερα κάθε Έλληνας για να γνωρίζει την ιστορική αλήθεια. Υπάρχουν πολλά άλλα αν ενδιαφέρεται να μάθει ο κ. Καλλινίκου και η εφημερίδα του, η οποία, λόγω μακαριακών καταβολών, καταφεύγει και στη λογοκρισία.

ΑΡ