ΘΕΡΜΑΝΣΗ 2 .Οι «Αντουανέτες» της οικολογικής κίνησης Κοζάνης, («Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές»*)

 

«Έρχονται από μακριά οι νέοι σαλπιγκτές

Των επίλεκτων κλάσεων του μέλλοντος

Οι κραυγές τους γκρεμίζουν τα σαθρά τείχη

Τήκουν τη λάσπη σε φωτεινούς ρύακες.

Έρχονται οι αγνοί, οι ανυπόκριτοι,

Οι βιαστές, οι αμέτοχοι, οι παρθένοι,

Οι πονηροί συνδαιτυμόνες, οι αθώοι

Οι ληξίαρχοι των ημερών μας.

Έρχεται το μεγάλο παρανάλωμα

Μέσα στους πίδακες των πρόσχαρων νερών·

Έρχονται οι τελευταίες προγραφές».

Μανόλης Αναγνωστάκης

Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ  ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Το παρόν άρθρο είναι απάντηση σε προηγούμενο άρθρο της ΟΚ Κοζάνης. ΠΗΓΗ : "Κόκκινο καμίνι" Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2017/10/1.html

Αγανάκτησαν οι «Αντουανέτες» της οικολογικής κίνησης Κοζάνης από τις εφτά πληγές του Φαραώ που πλήττουν την περιοχή μας. Όπως καταγγέλλουν με ανακοίνωσή τους –«μνημείο» αναλγησίας, ελιτισμού και αλαζονείας (ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ, διαβάστε την)-, υποφέρουν υπομένοντας -εκτός της μόνιμης ρύπανσης της ΔΕΗ- τα μύρια όσα και φρίττουν από την «εποχική ρύπανση»: τη «μεταφερόμενη άμμο από τη Σαχάρα, από την καύση των σιτοκαλαμιών»… Η υπομονή και οι αντοχές τους εξαντλήθηκαν! Το ποτήρι ξεχείλισε τώρα το χειμώνα, «από το «καρα-ντουμάνι» από τη χρήση του ξυλίτη σε σόμπες, τζάκια και λέβητες». Πόσα να αντέξουν -πια!- οι ευαίσθητοι οικολογούντες! «Τα κρούσματα» πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός! Παντού! Σε πόλεις και χωριά της Δυτικής Μακεδονίας «καπνίλα και μυρωδιά κάθε τόσο ποτίζουν τον ουρανό»! Κι αυτό γιατί «το δέλεαρ του φτηνού ξυλίτη είναι μεγάλο», ειδικά σε «οικισμούς κοντά στα ορυχεία της Αχλάδας (Φλώρινα) και της ΜΕΤΕ ΑΕ (Σέρβια): “Από την παραγωγή στην κατανάλωση”»!

«Σαν έτοιμοι από καιρό», έμπλεοι οργής, από το δίκιο που τους πνίγει, κατακεραυνώνουν τους «λαϊκιστές» που θα τολμήσουν να αμφισβητήσουν την αυθεντία τους: Δεν «είναι επιχείρημα ότι ο ξυλίτης - λιγνίτης είναι αναγκαστική λύση για τη «”φτωχολογιά”». Γι’ αυτό και με «ταξικό μένος» βάλουν κατά της πλουτοκρατίας: «Υπάρχουν και βίλες που τον καίνε». Όμως ως εδώ! «Φτάνει με τις λαϊκίστικες κραυγές. Μαύρο στο λαϊκισμό κι όχι στον .. ουρανό» κραυγάζουν! Όντως, η απόσταση που χωρίζει την οικολογική κίνηση Κοζάνης από την πραγματικότητα είναι όση χωρίζει τη γη και τον ουρανό. Για τούτο, «τιμούν» μιμούμενοι την κορυφαία διδάξασα Μαρία Αντουανέτα -(Δεν έχουν ψωμί; Να φάνε παντεσπάνι!)-

δίνουν και τη ΛΥΣΗ: «Όσοι βέβαια δεν τα βγάζουν πέρα μπορούν να κάψουν ξύλα που ειδικά στα ορεινά χωριά είναι πάμφθηνα». Υποθέτω δεν προτρέπουν σε παράνομη υλοτομία…

Και σε ένα ντελίριο κοινωνικής ευαισθησίας τονίζουν: «Οι επιπτώσεις στην υγεία και το περιβάλλον είναι γνωστές. Υψηλές εκπομπές SO2 (όξινη βροχή), καπνού και στάχτης δημιουργούν προβλήματα στο αναπνευστικό, κυκλοφοριακό κλπ, ειδικά στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού (παιδιά, υπερήλικες, άτομα με αναπνευστικά ή καρδιακά προβλήματα)». Γι’ αυτό λοιπόν, οι προστάτες τους περιβάλλοντος προειδοποιούν τους ανεπίδεκτους παιδείας και μάθησης, οχτρούς του περιβάλλοντος «λαϊκιστές»: υπάρχει και το κράτος του νόμου και της τάξης! «Η καύση «μη επιτρεπτών υλικών» απαγορεύεται και οι παραβάτες τιμωρούνται. Ο νόμος το λέει ρητά: Η χρήση τους επισύρει τις κυρώσεις των άρθρων 28, 29, και 30 του Ν. 1650/1986 όπως τροποποιήθηκε και ισχύ­ει».

Μένει ένα καίριο κρίσιμο ερώτημα, «πώς θα εντοπιστούν οι παραβάτες; Δύσκολο» αποφαίνονται στην ανακοίνωσής τους. Πλην όμως, κωλώνουν ορέ τα παλικάρια της οικολογικής κίνησης Κοζάνης; Όχι! Αφού «οι αρμόδιες Υπηρεσίες είναι θεωρητικά υπεύθυνες, αλλά πρακτικά δεν μπορούν να ελέγξουν πλήρως την κατάσταση […] πρέπει κι οι πολίτες να βοηθήσουν. Αν αναρωτιέστε πως θα λυθεί κι αυτό το πρόβλημα, η οικολογική κίνηση Κοζάνης μας δίνει κι αυτή τη λύση, μας καλεί σε μαζικό «κάρφωμα» των παραβατών: «Όποιος αντιλαμβάνεται τέτοια κρούσματα στη γειτονιά του ή στο χωριό του ας το αναφέρει», εδώ παραθέτουν τις αρμόδιες υπηρεσίες και τα τηλέφωνα. Φυσικά φροντίζει να μας καθησυχάσει και να μας αποενοχοποιήσει: «και οι ανώνυμες καταγγελίες είναι δεκτές, αρκεί να είναι τεκμηριωμένες. Το δεοντολογικό βέβαια είναι η επώνυμη αναφορά. Δεν υπάρχει κανένας φόβος να «εκτεθεί» κανείς, διότι η Υπηρεσία τηρεί εχεμύθεια. Στο κάτω κάτω δεν είναι «κάρφωμα» η υπεράσπιση της δημόσιας υγείας».

Δεν εκπλήσσει η ανακοίνωση της οικολογικής κίνησης Κοζάνης.

Ξεκαθαρίζω. Δεν τίθενται σε αμφισβήτηση η ανησυχία για τη συντελούμενη καταστροφή του περιβάλλοντος, ούτε τα κίνητρα και οι καλές προθέσεις όσων αγωνιούν και αγωνίζονται για την προστασία του. Πλην όμως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Στην πράξη, το αντικειμενικό αποτέλεσμα των θέσεων και της πολιτικής των οικολογικών κομμάτων και κινήσεων δεν έχει καμιά σχέση με τις καλύτερες των προθέσεων και των διακηρύξεών τους.

Οικολογικά κόμματα και κινήσεις, παρ’ ότι αυτοπροσδιορίζονται και προβάλλονται ως φορείς της προόδου, του ριζοσπαστικού και της «υπερκομματικής -μη κομματικής- ανανέωσης», στην πράξη είναι πιστοί υπηρέτες  του αστικού μπλοκ εξουσίας, των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Είναι τα αγαπημένα παιδιά σε μιντιάρχες και στα «οικολογικά ευαίσθητα» ντόπερμαν της ενημέρωσης. Είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα στην υποκριτική ανησυχία των κεφαλαιοκρατών για το περιβάλλον, που όντως η καπιταλιστική ασυδοσία το καταστρέφει. Με τις τεχνοκρατικές(;) διαχειριστικές τους θέσεις και την πολιτική τους είναι το χρήσιμο άλλοθι που ξεπλένει το αδηφάγο καπιταλιστικό κτήνος που καταστρέφει ανθρώπους και περιβάλλον, θυσίες στο θεό της αγοράς και του κέρδους. Χρόνια τώρα συνεργάζονται - συμμετέχοντας στην άσκηση κυβερνητικής εξουσίας, με πρωτοπόρους τους πράσινους της Γερμανίας που πρωτοστάτησε στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, και τώρα, στη χώρα μας, συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πράξη αποκαλύπτονται: Οικολογικά κόμματα και κινήσεις, με τη συνεργασία και τη συμμετοχή τους στην άσκηση εξουσίας υπηρέτησαν και υπηρετούν τις επιλογές του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης.

Και δύο υστερόγραφα. Δεν σχετίζονται με το κείμενο, όμως είναι ενδιαφέροντα και κρίσιμα ζητήματα της συγκυρίας.

Υ.Γ.1 Για τις καλές προθέσεις, τον εθελοντισμό, τις ΜΚΟ, τις ΚΟΙΝΣΕΠ, τη φιλανθρωπία και άλλες «αγαθές» προθέσεις της αστικής προπαγάνδας. Παραθέτω μια παράγραφο από κείμενο του Michael Barker (έχει γράψει το βιβλίο «Πίσω από τη Μάσκα της Φιλανθρωπίας»), μετάφραση Ειρήνη Τσαλουχίδη:

«[…] θα ήθελα να αναφέρω ότι η επιλογή του Shivji να μην αγγίξει το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής ιστορίας της φιλελεύθερης φιλανθρωπίας θολώνει την ικανότητα των αναγνωστών του να διακρίνουν μεταξύ των δωρητών που εκμεταλλεύονται την φιλανθρωπία με προφανή τρόπο, όπως είναι η Παγκόσμια Τράπεζα και η Υπηρεσία των ΗΠΑ για την Διεθνή Ανάπτυξη, και αυτών που συχνά θεωρούνται (λανθασμένα) ως καλοήθεις δωρητές, όπως είναι διάφορα φιλελεύθερα ιδρύματα. Αυτό είναι προβληματικό στο βαθμό που η κατανόηση της μακράς και βρώμικης ιστορίας της φιλελεύθερης φιλανθρωπίας είναι καίριας σημασίας για την κατανόηση των βαθύτερων φαινομένων που υποστηρίζουν την ιμπεριαλιστική εξέλιξη της «βιομηχανίας αλλαγής του κόσμου μέσω των ΜΚΟ».

Υ.Γ.2 «Η «Φιλανθρωπία» είναι μπίζνες

«Το έγκλημα είναι τόσο μάταιο όσο και η φιλανθρωπία»

Ιονέσκο

Όταν πέφτουν θύματα καταστροφών, όταν τους βομβαρδίζουν, όταν γίνονται πειραματόζωα των δημοσιονομικών Νταχάου, οι άνθρωποι νιώθουν αδύναμοι. Τότε ακριβώς είναι μια καλή στιγμή να σπεύσουν οι «φιλάνθρωποι». Άλλοι επιδεικνύουν τον προσποιητό τους «ουμανισμό» περιφέροντάς τον στις πασαρέλες του θεάματος. Κι άλλοι, πιο πρακτικοί αυτοί, δεν ενδιαφέρονται να ικανοποιήσουν κανένα υπόλειμμα ματαιοδοξίας, και τις ληστρικές τους επιβουλές τις προωθούν με τη μάσκα του «δωρητή» από τα παρασκήνια.

Ειδικά μετά από καταστροφές, φυσικές ή στρατιωτικές, «φιλάνθρωποι» και «δωρητές» δουλεύουν πυρετωδώς. Δεν αφήνουν καμία ευκαιρία να πάει χαμένη: με την ίδια επιμέλεια που τους βρίσκεις να ακολουθούν καταπόδας τα αμερικάνικα βομβαρδιστικά στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, για να αναλάβουν μετά την καταστροφή το «έργο της ανοικοδόμησης», με την ίδια ταχύτητα τους βλέπεις να καταφθάνουν πρώτοι σε κάθε σημείο του πλανήτη, αμέσως μετά από έναν τυφώνα, ένα σεισμό ή ένα τσουνάμι».

***

*Ο Άμλετ της σελήνης - Μάνος Ελευθερίου