Mιλάω ευθέως, αρκεί να μην στοιχίζει....

του Άντυ Ροδίτη

Εδώ http://www.pafos.org.cy/index.php/en/events/details/event-122? θα διαβάσετε την πρόσφατη, άτεγκτη απόφαση του Δήμου Πάφου, που θυμίζει αποφάσεις του Δήμου Αθηναίων την κλασσική εποχή, όπου οι εξορίες και εξοστρακισμοί για κριθέντες ως ενόχους εις βάρος της πατρίδας, ήταν στην ημερήσια διάταξη.

Εδώ https://papapolyviou.com/2017/05/27/ena-proino-sti-vasa-koilaniou/ θα διαβάσετε τα μασημένα λόγια τού σήμερα όπου διαπρέπει η επιτηδειότητα, το «μιλώ ευθέως» εφόσον είμαι σίγουρός ότι δεν θα το πληρώσω και μασώ τα λόγια μου εφόσον δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτά που λέω αλλά πρέπει κάτι να πω για να είμαι καλυμμένος απέναντι σε εκείνους από τους οποίους εξαρτώνται τα συμφέροντά μου.

Η Επιτηδειότητα στην Κύπρο έφτασε σε κορυφαία επίπεδα κι εφαρμόστηκε από τους πιο «επιτυχημένους» άνδρες, ηγέτες, θεσμούς, ακόμα και από τα ΜΜΕ ή ιδιαίτερα από κάποια ΜΜΕ, όπως τον «Φ», που υποστήριξε ή επιτέθηκε στους πάντες και τα πάντα, αναλόγως εποχών και συμφερόντων.

Το 1964, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ανέκοπτε σκόπιμα και συνωμοτικά την πορεία προς την Ένωση, ο «Φ» έγραφε πως ήταν έτοιμος να γράφει και το «και» με έψιλον και περισπωμένη, αν έτσι αποφάσιζε ο Μακάριος.

Στην ίδια εφημερίδα γράφονται σήμερα τα μασημένα λόγια για την απόφαση του Δήμου Πάφου, αντί να επιζητηθεί ευθεία αντιπαράθεση επιχειρημάτων για το ποια γραμμή θα πρέπει ν’ ακολουθήσουμε ως Πολιτεία.

Ήδη την προσπάθεια ευθείας αντιμετώπισης της διαφθοράς την αντιπολιτεύεται με τέτοια «μασημένα λόγια» η… αντιπολίτευση, η οποία διακηρύττει ότι επιζητεί, τάχα, την εξάλειψη της διαφθοράς, αλλά μασά τα λόγια της όταν είναι αναγκασμένη να απονείμει επαίνους. Αυτός που από τη στήλη του «Εκ Πεποιθήσεως» (και όχι… «Εξ Επιτηδειότητας») στον «Φ» μασά τα λόγια του για την απόφαση του Δήμου Πάφου ευχαριστεί «θερμά» το πλήθος που παρέστη στην παρουσίαση του βιβλίου του, σημειώνοντας (19/5/2017) ότι «Ήταν ένα βράδυ που το «Εκ Πεποιθήσεως» πλάτυνε τόσο πολύ…». Ξεχνά ότι και η αμνησία πλάτυνε τόσο πολύ κι ακόμα περισσότερο (επειδή ιδιαίτερα την πλάτυναν οι ιστορικοί του τόπου) εφόσον πλήθη επί πλήθη μάζευε και ο Μακάριος στα συλλαλητήριά του όταν ανεπίγνωστα, με την «πανέξυπνη» πολιτική του κατηύθυνε την Κύπρο στο τούρκεμα…

Ότι η Επιτηδειότητα είναι η κύρια φόρμουλα συμπεριφοράς μας και σήμερα (όπως πάντα – εξ ου και η καταστροφή μας) αποδείχτηκε πρόσφατα στο Συνέδριο Δίκαιο και Λογοτεχνία όταν εκείνος που είχε το «θράσος» να παρατηρήσει  δημοσίως (όσο «δημοσίως» του επιτρέπεται) ότι δεν έπρεπε να δοθεί για λόγους επιτηδειότητας περισσότερη σημασία στον Αλμπέρ Καμύ, αντί στον δικό μας Κώστα Μόντη, πολύ πιο αναγκαίου για την αυτογνωσία και τη σωτηρία μας από τον Καμύ, του κόπηκε εκ μέρους των ακαδημαϊκών και η «καλημέρα»!

Παρομοίως, για λόγους εκδίκησης συνδυασμένης με την επιτηδειότητα, και συνοδευμένη από ρηχότητα σκέψης, η Επιτροπή Γραμμάτων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού επέλεξε να θάψει τον Μόντη και να προωθήσει τον Λιπέρτη. Ο Μόντης με τα Γράμματα στη Μητέρα (1965, 1972, 1980) αγγίζει την ουσία της αυτογνωσίας μας και προσφέρει το κλειδί της ανάκαμψής μας, ενώ ο Λιπέρτης είναι ποιητής των πανηγυριών και της ελαφράς ψυχαγωγίας μας.