Του Σαράντη Δημητριάδη
ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ
Τι είναι δηλαδή αυτή, πέρα από τη φιέστα (= εορταστική εκδήλωση) μιας ετήσιας απονομής κάποιων βραβείων (διαμαντένιων, πλατινένιων, χρυσών, αργυρών και χάλκινων) από το «CRI Ινστιτούτο Εταιρικής Ευθύνης» σε εταιρείες που ξεχώρισαν από τις πολλές άλλες την προηγούμενη χρονιά. Που ξεχώρισαν, θετικά εννοείται, με τα κριτήρια του CRI ινστιτούτου, αλλά γενικά και αόριστα για όλους εμάς που δεν κατανοούμε τα κριτήρια επιλογής και βράβευσης που χρησιμοποιούν οι ειδήμονες αυτού του ινστιτούτου. Υπάρχουν όμως και παράλληλες απονομές εύφημης μνείας στην ίδια φιέστα από το ίδιο ινστιτούτο σε συγκεκριμένους τομείς που είναι κατανοητοί και από μη ειδήμονες. Οι τομείς αυτοί είναι : ο σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον, η κοινωνική συνεισφορά, το εργασιακό περιβάλλον και το περιβάλλον αγοράς.
Η Ελληνικός Χρυσός για τρίτη κατά συνέχεια χρονιά βραβεύεται από το CRI ινστιτούτο και μάλιστα ανερχόμενη την κλίμακα.
http://cri.org.gr/Contents.aspx?lang=gr&CatId=89&View=8
Παίρνοντας φέτος χρυσό βραβείο, έναντι του αργυρού πέρυσι και του χάλκινου πρόπερσι. Βραβεύτηκε όμως έτσι, γενικά και αόριστα. Με τα ιδιοκτησίας CRI ιερατειακά κριτήρια. Δεν κατάφερε παρόλα αυτά να αποσπάσει από τους ειδήμονες του CRI εύφημη μνεία στους τομείς που εμείς οι μη ειδήμονες περί τα εταιρικά και αγοραία εκτιμούμε και καταλαβαίνουμε.
Δεν κατάφερε να αποσπάσει την εύφημη μνεία του CRI ούτε για το σεβασμό της στο φυσικό περιβάλλον, ούτε για την κοινωνική της συνεισφορά, ούτε για το εργασιακό της περιβάλλον, ούτε για το περιβάλλον αγοράς. Και αναρωτιόμαστε, εμείς οι άσχετοι, για τι ακριβώς βραβεύθηκε από τους του CRIειδήμονες η Ελληνικός Χρυσός; Οι ειδήμονες βέβαια αυτοί του CRI ινστιτούτου δεν είναι άσχετοι. Αυτοί ασφαλώς και ξέρουν για τι πράγμα βραβεύτηκε. Όπως ξέρουν επίσης γιατί βραβεύτηκε με χρυσό βραβείο και μια άλλη γνωστή εταιρεία, η Novartis Hellas, γενικά και αόριστα και αυτή.
Θα μπορούσε κανένας να πει βέβαια πως οι κριτές του CRI ινστιτούτου υπήρξαν αυστηροί με την Ελληνικός Χρυσός. Ίσως και να παρασύρθηκαν και να αδίκησαν κατάφορα την εταιρεία βασιζόμενοι σε κάποια λίγα θεματάκια που την αφορούν. Όπως π.χ. την καταστροφή του δάσους των Σκουριών, τη σταδιακή και αναπότρεπτη υποβάθμιση -ποιοτική και ποσοτική- των στην ευρύτερη περιοχή δράσης της υδροφορέων, την απειλή υποβάθμισης του ατμοσφαιρικού περιβάλλοντος με επικίνδυνους για τη δημόσια υγεία ρυπαντές, το ποντιοπιλατικό από μέρους της νίψιμο των χεριών σε σχέση με τις διώξεις των αντιτιθέμενων στα σχέδιά της κατοίκων της ευρύτερης περιοχής των εργοταξίων της, την κατασκευή χώρων απόθεσης μεταλλευτικών αποβλήτων εκεί όπου υπήρχαν επιφανειακές ροές πολύτιμου πόσιμου νερού, την κατασκευή φράγματος και χώρου απόθεσης ΧΥΤΕΑ επί ενός ενεργού και εξαιρετικά επικίνδυνου σεισμικού ρήγματος, και κάποια άλλα τέτοια δευτερεύοντα και τριτεύοντα θέματα. Ίσως και να παρασύρθηκαν και από την πρόσφατη απόσυρση της γαλάζιας σημαίας από την παραλία Στρατωνίου, ή και από τη συνεχή παρουσία επί της παραλίας Στρατωνίου (δίπλα στο χώρο κατοίκησης και μέχρι πρόσφατα -ίσως και ακόμα- κολύμβησης των ίδιων των εργαζόμενών της) του στεγασμένου μεν αλλά ορθάνοιχτου κατά τα άλλα και εκτεθειμένου στους πέντε ανέμους χώρου συνεχούς απόθεσης και αναμονής προς φόρτωση των προϊόντων μεταλλευτικού εμπλουτισμού της εταιρείας. Προϊόντων που είναι εκεί σε τεράστιες ποσότητες χαλαρά αποτεθειμένα. Που όμως κατά τη μεταφορά τους για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης χρησιμοποιούνται κλειστά φορτηγά με ειδική σήμανση για την τοξικότητα του φορτίου τους, στο δε σημείο παραλαβής τους και μεταφόρτωσης σε containers για αποστολή στην Κίνα παίρνονται πολύ αυστηρά μέτρα προφύλαξης, εξαιτίας ακριβώς της τοξικότητας των συγκεκριμένων συμπυκνωμάτων.
Διαβάζουμε π.χ. στη σχετική περιβαλλοντική έγκριση (από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας) για τον πλήρως στεγασμένο χώρο μεταφόρτωσης των συμπυκνωμάτων αυτών στα Διαβατά Θεσσαλονίκης:
«Οι διαδικασίες φορτοεκφόρτωσης των ορυκτών υλικών θα πραγματοποιούνται εντός του κτιρίου με κλειστή πόρτα.
Οι εργασίες φορτοεκφόρτωσης των υλικών θα λαμβάνουν χώρα εντός του κτιρίου συνεπώς δεν αναμένεται να υπάρχουν οχλήσεις στις γειτονικές εγκαταστάσεις από την εκπομπή σκόνης.
Να τοποθετηθεί μηχανισμός για καθάρισμα των ελαστικών των φορτηγών που μεταφέρουν ορυκτά υλικά προς αποφυγή διασκορπισμού τους στους δρόμους της ΒΙΠΕΘ.
Οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση και δη οι απασχολούμενοι στην Αποθήκη Ορυκτών Υλών θα προμηθευτούν τον απαραίτητο προστατευτικό εξοπλισμό: Γάντια με αντοχή σε μηχανική καταπόνηση. Μάσκα προστασίας της αναπνοής/αναπνευστήρα. Φόρμες εργασίας ολόσωμες. Δοχείο για την άμεση πλύση προσώπου και ματιών. Χρήση γυαλιών ασφαλείας σε επικίνδυνες καταστάσεις.»
Έναντι όλων των παραπάνω στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, το ανοικτό στέγαστρο στην παραλία Στρατωνίου, δίπλα στον οικισμό των μεταλλωρύχων και δίπλα στο κύμα όπου ίσως κάνουν -ακόμα- βουτιές οι πιο ριψοκίνδυνοι από αυτούς. Μαζί ίσως και με κάποιους ανυποψίαστους τουρίστες.
Οι του CRI ινστιτούτου δεν είχαν δυστυχώς τη μεγαλοψυχία να παραβλέψουν όλα τα παραπάνω, στερώντας έτσι από την Ελληνικός Χρυσός και φέτος τις εύφημες μνείες τους επί αντικειμένων που καταλαβαίνουμε και εμείς οι απλοί πολίτες. Όσο για τα γενικά και αόριστα, διαμαντένια, πλατινένια, χρυσά, αργυρά, χάλκινα και τσίγκινα βραβεία, αυτά έτσι κι’ αλλιώς τα δίνουν ελεύθερα και κατά την κρίση τους, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις και ως παρηγοριά σ’ εκείνους που απέτυχαν στις εξετάσεις που αφορούν σε θέματα κοινωνικής και περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Εξάλλου, γι’ αυτούς τους τελευταίους, τα σκέτα βραβεία CRImes είναι και παραείναι αρκετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου