Αρκεί η Συνταγματική Μεταρρύθμιση του Ερντογάν να αποτρέψει τον διαμελισμό της Τουρκίας;

της Αθανασίας Φωτιάδη*

Η εμπλοκή του Ερντογάν με το Συριακό, η συμμαχία του με την ISIS, η αποτυχία του να ηγηθεί του ακραίου Ισλάμ, αλλά και η τακτική εμπέδωσης συμμαχίας με τους άσπονδους εχθρούς του Ισλαμικού κράτους, την Ρωσία, του δημιουργούν ανυπέρβλητα κωλύματα αφενός στην εδραίωση της υπεροχής του και αφ’ ετέρου τον φέρνει σε ρήξη με τους Ευρωατλαντικούς φίλους του. Ακροβατεί ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ ειδικά μετά το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου όταν εξ ανάγκης εναγκαλίστηκε με τον Πούτιν, διότι σκοπός του Ερντογάν είναι να εμποδίσει την ένωση του Κουρδικού τμήματος στην Βορειανατολική Συρία με τον Κουρδικό τομέα της Βορειοδυτικής Συρίας που βγαίνει στην Μεσόγειο, και είναι από τους βασικούς λόγους συμμαχίας τους. Είναι αρκετή η Συνταγματική Μεταρρύθμιση του Ερντογάν ώστε να αποτρέψει τον διαμελισμό της Τουρκίας και να εδραιώσει την υπεροχή του; Για να απαντήσουμε στο ερώτημα πρέπει να εξετάσουμε το ισχύον τουρκικό Σύνταγμα που πρόκειται να αναθεωρηθεί. Το σχέδιο Συνταγματικής Μεταρρύθμισης φαίνεται να στοχεύει κατ’ αρχάς στα εξής ζητήματα:

1^ον) Απόλυτος έλεγχος των ενόπλων δυνάμεων και του στρατού.

Σημαντική αρμοδιότητα του Π.Τ.Δ. είναι ο έλεγχος  Διοίκησης αφού το αυτοτελές όργανο που είναι το Κρατικό Εποπτικό Συμβούλιο υπάγεται σε αυτόν. Εξαιρούνται από τον έλεγχο του Εποπτικού Συμβουλίου οι ένοπλες δυνάμεις και ο στρατός, γι αυτό ο Ερντογάν χρειαζόταν το πραξικόπημα για να εξουδετερώσει Κεμαλιστές, Γκιουλενιστές και λοιπούς αντιφρονούντες στρατιωτικούς από την μια και από την άλλη να ενδυναμώσει τους παραστρατιωτικούς της SADAT (κρυφός στρατός του Ερντογάν).

Κατ’ ουσίαν ο Ερντογάν αν επικρατήσει στο Δημοψήφισμα θα νομιμοποιήσει ως στρατό τους πραιτοριανούς του, στους οποίους στηρίζεται το Σουλτανικό του όραμα.

2^ον) Απόλυτος έλεγχος του Δικαστικού Τομέα.

Σύμφωνα με το αρ. 104 οι αρμοδιότητες δεν είναι αποκλειστικές, αλλά μπορούν να διευρυνθούν και να του ανατεθούν με απλό νόμο χωρίς προσυπογραφή άλλου οργάνου και δεν υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο αρ. 105 Συντ. Το πραξικόπημα ήταν απαραίτητο στον Ερντογάν και για την περίπτωση των Δικαστικών Αρχών αφού στο αρ. 138 Συντ. προβλέπεται η ισοβιότητα των δικαστών με εξαίρεση των περιπτώσεων αδυναμίας ή καταδίκης τους. Αλλά και το σπουδαιότερο δικαστικό όργανο που παίζει καθοριστικό ρόλο στον εκδημοκρατισμό του πολιτεύματος και είναι το Συνταγματικό Δικαστήριο ελέγχεται απόλυτα από τον Π.Τ.Δ. αφού διορίζει τα 15 μέλη του (11 τακτικά και 4 αναπληρωματικά) αρ. 146-153 Συντ. Σημειωτέον δε όταν η απόφαση του Συνταγματικού δικαστηρίου κρίνει αντισυνταγματικά ένα νόμο ο νόμος υποχρεωτικά ακυρώνεται.

3^ον) Η δημιουργία των Μιλιέτ στη θέση του Κοσμικού – Κεμαλικού κράτους.

Το όραμα του Ερντογάν είναι η δημιουργία των Μιλιέτ και μόνον με την συνταγματική μεταρρύθμιση θα το πραγματοποιήσει. Η στροφή στον νέο-οθωμανισμό της Τουρκικής πολιτικής ελίτ που άρχισε επί Τ. Οζάλ έχει ως αναγκαία προϋπόθεση την επανασυγκρότηση τον συστημάτων των μιλιέτ εντός του Οθωμανικού κόσμου με συνεκτικό κρίκο το Ισλάμ και την συγκρότηση της κοινωνίας επί Ισλαμικής βάσης με χρήση των μέσων που το Ισλάμ προσφέρει (π.χ. η Ούμα κ.λπ.). Ο Τ. Οζάλ  διαβλέποντας την άνοδο του Ισλαμικού Φονταμενταλισμού εις βάρος του εθνοκεντρικού μοντέλου του Κεμάλ είχε ήδη λίγο πριν την δολοφονία του χωρίσει την Μ. Ασία σε 8 Μιλιέτ σε μια προσπάθεια του να ακυρώσει τον Κουρδικό αγώνα ανεξαρτησίας που γινόταν και γίνεται επί την βάσει του εθνικού και όχι θρησκευτικού πεδίου. Την σκυτάλη πήρε ο Τ. Ερντογάν ακριβώς με την ίδια προσέγγιση, έχοντας επιπλέον και περγαμηνές θρησκευτικότητας που ‘’αγγίζουν’’ τον χώρο των ανώτατων θρησκευτικών ηγετών (Ουλεμάδων) άρα στο πρόσωπο του μπορεί να πραγματοποιηθεί μια μοντέρνου τύπου συνένωση ‘’Σουλτάνου – Χαλίφη’’ άρα ηγέτη των πιστών. Το σύστημα των Μιλιέτ αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για το όραμα του νεοθωμανισμού της Τουρκικής πολιτικής ελίτ ώστε να αποτελέσει ελκυστικό μοντέλο σταδιακής συνένωσης – ομοσπονδοποίησης με κομμάτια εκτός Τουρκίας (άρα διαφορετικά έθνη – ίδια θρησκεία) με στόχευση όχι μόνον την επανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και την ενσωμάτωση και άλλων χωρών όπως οι Τουρκόφωνες περιοχές της Μέσης Ασίας, η μουσουλμανική επαρχία Ξι Γιάνγκ της Κίνας κ.λπ.

Ο μύθος ότι ο Π.Τ.Δ. είναι απλός ρυθμιστής του πολιτεύματος δεν αληθεύει, ισχύει το αντίθετο αφού, στις εκτελεστικές του αρμοδιότητες ανήκει ο διορισμός του πρωθυπουργού (που ασκεί εσωτερική – εξωτερική πολιτική με αυξημένες αρμοδιότητες) και σε περίπτωση που η Εθνοσυνέλευση διαφωνεί ο Π.Τ.Δ. μπορεί να την διαλύσει και να προκηρύξει εκλογές. Άρα ο ρόλος του είναι σημαντικός και η συγκεκριμένη αρμοδιότητα να διορίζει πρωθυπουργό της απολύτου εμπιστοσύνης του τον καθορίζει ως πολιτικό παράγοντα που προσδιορίζει την πολιτική ζωή της Τουρκίας.

Ο επικείμενος διαμελισμός της Τουρκίας τρελαίνει τον Ερντογάν. Οι Κούρδοι βουλευτές που οδηγήθηκαν στις φυλακές μετά την άρση της ασυλίας και την προσαγωγή τους στα δικαστήρια είναι το πρώτο βήμα που μεθοδεύτηκε για να έχει διαφυγή σε περίπτωση που δεν κερδίσει το δημοψήφισμα διότι μπορεί να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τις κενές θέσεις των Κούρδων βουλευτών αφού άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να καλυφθούν οι θέσεις αυτές, βάσει του ισχύοντος Συντάγματος που προβλέπει το αρ. 78 παρ. 3 και 4. Πρόωρες εκλογές πριν την λήξη της Βουλευτικής περιόδου μπορούν να προκηρυχθούν από την Εθνοσυνέλευση ή τον Π.Τ.Δ. (Σουλτάνο) υπό των προϋποθέσεων του αρ. Συντ. 116.

Ερχόμαστε στα προκείμενα που διαδραματίζονται στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις με έμφαση στο κορυφαίο Εθνικό μας ζήτημα που είναι το Κυπριακό. Αναφερόμενος στην κρίση των σχέσεων Τουρκίας και Ευρωπαϊκών χωρών ο Γιγίτ Μπουλούτ δήλωσε ότι δεν υπάρχει πλέον Ευρωπαϊκή λύση για την Κύπρο και δεν θα υπάρξει λύση στην οποία θα υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκαλώντας δε και τους Ευρωπαίους ‘’ναζί’’. Κι ενώ ο ειδικός σύμβουλος του Ερντογάν διώχνει τους Ευρωπαίους από την ‘’λύση’’ του Κυπριακού, ο αποτυχημένος και απολυμένος από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, Έσπεν Μπάρθ Έϊντε έπιασε το τροπάρι των δήθεν μεγάλων κονδυλίων που θα διαθέσουν οι τραπεζίτες των Ευρωπαίων. Ανέφερε, ότι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, με τον οποίο συναντήθηκε, ήρθε με πολύ συγκεκριμένες ιδέες για επενδύσεις και χρηματοδοτήσεις στην μετά λύση εποχή. Κάποιες από αυτές θα συνεχίσει να τις συζητά στις Βρυξέλες με την Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο, είπε ο κολαούζος των Ευρωατλαντιστών. Αυτός ο τύπος που εκπροσωπεί τους ΟΗΕδες δηλώνει διαρκώς ενθουσιώδης για την ‘’καλπάζουσα λύση’’ που επιτυγχάνει και κοιτάζει την ευθυγράμμιση των άστρων και τους καλούς οιωνούς, αλλά εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι ο ίδιος είναι καταραμένος. Ας τον ενημερώσει κάποιος ότι η Ε.Ε. δεν μπορεί να λύσει και να σώσει τα δικά της υπερμεγέθη οικονομικά προβλήματα και πάνω απ’ όλα να μην παίρνει τοις μετρητοίς τον Γιούνκερ την ώρα που πίνει και του τάζει λαγούς με πετραχήλια, γιατί όταν ξεμεθάει λέει την πικρή αλήθεια για την φτώχεια των Ευρωπαίων, δηλαδή: ‘’ότι όστις είναι σε μνημόνιο υφίσταται αυτόν τον παράνομο μηχανισμό – Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας – και δεν ισχύει το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο’’.

Οι Ευρωατλαντιστές επί πρωθυπουργίας Νταβούτογλου εν μέσω των ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων ειδικά σε Συρία και Ιράκ ήθελαν να εντάξουν πλήρως την Τουρκία στην Ε.Ε. λόγω επικείμενου διαμελισμού της εξ’ αιτίας της δημιουργίας Κουρδικού κράτους. Όλο αυτό οργανώθηκε από Γερμανούς και Ολλανδούς με την υποστήριξη του Νταβούτογλου που πανικοβλήθηκε και έβαλε την ουρά στα σκέλια αφήνοντας στο ράφι το Οθωμανικό του όραμα. Προώθησε αυτό το σχέδιο, έχοντας ως προκάλυψή του το προσφυγικό και τελικά καρατομήθηκε από τον Ερντογάν ως προδότης. Την ίδια τύχη είχε ο υπουργός στην Ε.Ε. Β. Μποζκίρ που είχε δηλώσει << Αν θυσιάζαμε την Κύπρο θα γινόμασταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εδώ και πενήντα χρόνια η ΤΔΒΚ δεν κατάφερε να γίνει χώρα, μόνο η Τουρκία την αναγνώρισε, 15 ενταξιακά κεφάλαια είναι μπλοκαρισμένα εξ’ αιτίας της Κύπρου >>. Ο Τούρκος διπλωμάτης Β. Μποζκίρ ήταν από τους λίγους Ευρωπαϊστές πολιτικούς του A.K.P. όπως και ο Αμπντουλάχ Γκιούλ ο οποίος επίσης παροπλίστηκε από τον Ερντογάν.

Το δημοψήφισμα αποτελεί κομβικό σημείο της μάχης Κεμαλικών – Νεοοθωμανών στην Τουρκία, αλλά ταυτόχρονα μεταβάλλει άρδην και το γεωπολιτικό περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο μεγάλος ασθενής, όχι μόνον εξακολουθεί να είναι άρρωστος παρά την Δυτική πεποίθηση ότι με τον Κεμαλισμό είχε γιατρευτεί αλλά μολύνει και το γενικότερο περιβάλλον. Τι είδους θεραπεία θα ακολουθηθεί από τον διεθνή παράγοντα, θα δούμε να ξεδιπλώνεται μετά το δημοψήφισμα της 16^ης Απριλίου.  

ΠΗΓΗ :

http://mignatiou.com/2017/04/arki-i-sintagmatiki-metarrithmisi-tou-erntogan-na-apotrepsi-ton-diamelismo-tis-tourkias/