Κύπρος : Ρεαλιστικές επιλογές υπάρχουν

του Γιάννου Χαραλαμπίδη 

Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι εμφανίζονται απαισιόδοξοι για τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Είναι πρόδηλο ότι αισθάνεται προδομένος από την εμπιστοσύνη που έδειξε στον Μουσταφά Ακιντζί και στην Άγκυρα. Γίνεται, δε, λόγος για νέο ορόσημο. Αυτό της 16ης Απριλίου, όταν θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα, επί τη βάσει του οποίου ο Ταγίπ Ερντογάν επιδιώκει να μετατρέψει την Τουρκία σε Σουλτανάτο.

Εάν υποθέσουμε ότι η σκλήρυνση της στάσης της Άγκυρας οφείλεται στο δημοψήφισμα, ποιος εγγυάται ότι μετά από αυτό, όταν ο Ερντογάν θα συγκεντρώσει στα χέρια του την εξουσία, δεν θα είναι ακόμη πιο αδιάλλακτος και προκλητικός; Από την άλλη, εγείρεται το εξής ερώτημα: Τι θα συμβεί εάν χάσει το δημοψήφισμα; Δεν θα υπάρχει κλιμάκωση της έντασης;

Το υπό διαμόρφωση σκηνικό μαρτυρεί τα εξής:
1. Εφόσον η Τουρκία αντιλαμβάνεται την αδυναμία της Κύπρου και της Ελλάδας και εφόσον δεν παίρνει εκείνο που θέλει στο 100%, θα συντηρεί την κρίση αφού δεν έχει κόστος ούτε από το Κυπριακό ούτε από την κατάσταση στο Αιγαίο.

2. Η Άγκυρα κατοχύρωσε αρκετά από εκείνα που επιδίωκε στο Κυπριακό και τη στιγμή που θα έπρεπε να δώσει, τράβηξε χειρόφρενο και βρήκε τη φαιδρή αφορμή του Ενωτικού Δημοψηφίσματος.

3. Η Τουρκία δεν θέλει λύση, αλλά τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ενσωμάτωση ολόκληρου του νησιού και την ένταξη της Άγκυρας στην Ε.Ε. μέσω της εφαρμογής των τεσσάρων ελευθεριών για τους Τούρκους πολίτες. Ειδικώς, το θέμα των τεσσάρων ελευθεριών μεταφράζεται ως μια φόρμουλα για νέα «νόμιμα» κύματα εποίκων και εισβολή τουρκικών εταιρειών.

Πρόκειται για πληθυσμιακή και οικονομική κατάληψη της Κύπρου, που θα προκύψει μετά τη στρατιωτική. 4. Χωρίς αξιόπιστη Ε.Φ. και αποτροπή, η Τουρκία δεν θα επιτρέψει την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, που βρίσκεται εντός της κυπριακής ΑΟΖ.

Επειδή δεν ανήκουμε στο απορριπτικό στρατόπεδο και επειδή πιστεύουμε ότι οι κρίσεις μπορούν να τύχουν διαχείρισης, τονίζουμε τα ακόλουθα:
1. Η Βουλή θα πρέπει να εκδώσει ψήφισμα σε βάρος της τουρκικής αδιάλλακτης πολιτικής και μαζί με το Εθνικό Συμβούλιο να εξουσιοδοτήσουν τον Πρόεδρο να καταγγείλει διεθνώς, και δη στην Ε.Ε., την Τουρκία.

2. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να ενεργοποιήσει το άρθρο 222 των Συνθηκών της Ε.Ε., επειδή τελεί υπό συνεχή επίθεση και τουρκική κατοχή. Αυτό σημαίνει την αλληλεγγύη των κρατών μελών και τη λήψη μέτρων, δηλαδή επιβολή κυρώσεων, επί τη βάσει του μοντέλου της Κριμαίας.

3. Την άμεση στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ και την αναβίωση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Οι Τούρκοι το λένε, όχι εμείς. Μετά την Κύπρο ακολουθεί το Αιγαίο και η Θράκη. Είναι όμως αντιληπτό ότι η διάχυση μιας κρίσης στο Αιγαίο θα καλύψει και εμάς και αντίστροφα.

4. Την υποστήριξη της κατασκευής του αγωγού από την Κύπρο στην Ελλάδα και από εκεί στην Ιταλία για τη μεταφορά του δικού μας φυσικού αερίου καθώς και του Ισραήλ. Το κόστος κατασκευής δεν είναι απαγορευτικό, όπως κάποιοι ισχυρίζονταν. Κοστίζει περί τα 5,2 δις ευρώ. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι υπάρχει πλεονέκτημα στο ζήτημα της ασφάλειας. Αφενός ο αγωγός MedEast ανήκει στο ενεργειακό δίκτυο της Ε.Ε., αφετέρου θα μεταφέρει φυσικό αέριο του Ισραήλ. Οι δυο αυτές μεταβλητές δημιουργούν αξιόπιστη αποτροπή έναντι της τουρκικής επιθετικότητας.

5. Το μπλοκάρισμα της τουρκικής ενταξιακής διαδικασίας και δη του 1 περίπου δις που εισπράττει η Άγκυρα από τα προενταξιακά ταμεία ετησίως. Η κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία δεν συνάδει με την στάση υποψήφιου για ένταξη κράτους.

Ρεαλιστικές επιλογές υπάρχουν. Το δύσκολο, όμως, είναι να παραδεχθεί το κομματικό κατεστημένο ότι η πολιτική του εξευμενισμού και της ομοσπονδίας απέτυχαν. Πώς να συμβεί κάτι τέτοιο, όταν ο κομματικός πατριωτισμός υπερτερεί παντός άλλου; Δυστυχώς…

ΠΗΓΗ : SIGMALIVE 

-