Το εκπληκτικό ποίημα του Κωστή Παλαμά που από το 1908, περιγράφει την κατάσταση της Ελλάδος σήμερα!

 

Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης ( Αντγος (ε.α.) )

Και όμως αυτά που μας συμβαίνουν σήμερα, η τραγική κατάσταση της Ελλάδος, η απαξίωση, ο ξεπεσμός, η οικονομική κατάρρευση, ο διεθνής εμπαιγμός,  ομοιάζουν ή θα λέγαμε ότι είναι ίδια, με την κατάσταση της πατρίδος το 1908, μετά τον εξευτελιστικό πόλεμο  και την ήττα του 1897. 

Το 1908, όπως και σήμερα,  η Ελλάδα  για άλλη μια φορά είναι ταπεινωμένη. Μετά την πτώχευση του Τρικούπη, οι δανειστές ελέγχουν την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας, όπως και σήμερα.  Ίντριγκες, ψέμματα, φόροι, χαράτσια και ανίκανοι και  ανάξιοι πολιτικοί η γενική κατάσταση της  χώρας.  Ο λαός υποφέρει και πεινάει. Και ο μεγάλος ποιητής, ο  Κωστής Παλαμάς γράφει το εκπληκτικό ποίημα «Γύριζε», που περιγράφει  γλαφυρά και με θαυμαστή ποιητική ακρίβεια την τραγική κατάσταση της πατρίδος. 

Στο ποίημα ο μεγάλος μας ποιητής μιλά με πίκρα   για «την πόρνη Ρωμιοσύνη, τον περίγελο των Ευρωπαίων, τους στέρφους μανταρίνους και το ρωμιό που ξανάσκυψε να γίνει σκλάβος». Πάνω από έναν αιώνα μετά, για την ακρίβεια μετά από 108 χρόνια μετά, το ποίημα "Γύριζε"  είναι  ακόμη πιο επίκαιρο από ποτέ. 

Οι στίχοι φαίνεται ως να έχουν γραφτεί σήμερα και  να αφορούν αυτά που μας συμβαίνουν τώρα.  Και όμως το υπέροχο αυτό ποίημα λίγοι το γνώριζαν και ίσως να μην του έδωσαν την πρέπουσα σημασία. Κρίμα, γιατί θα έπρεπε όλοι να το γνωρίζαμε νωρίτερα, ώστε να διορθώναμε ενδεχομένως κάποια πράγματα.

Διαβάστε το καταπληκτικό και τόσο αποκαλυπτικό και πικρό συνάμμα ποίημα, του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά και ας αναλογιστούμε τι μπορούμε να κάνουμε, από εδώ και πέρα για να στήσουμε την πεσμένη και ταπεινωμένη πατρίδα ξανά στα πόδια της:   

 "ΓΥΡΙΖΕ"

“Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·
κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.

Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.

Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·
Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!”

Το κείμενο προτάθηκε και αναρτήθηκε στον δικτυακό τόπο της ΠΕΕΓΚΕΠ από τον Κωνσταντίνο  Ζηλεμένο

(Γεωπόνος ΓΠΑ

MSc Αρχιτέκτων Τοπίου

τηλ.: 6945460526)