.....Όταν
οι Έλληνες αγωνιστές καίγονταν ζωντανοί αρνούμενοι την υποταγή στον
κατακτητή οι ηγέτες της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ετοίμαζαν
προβοκάτσιες και σφαγές σε αγαστή συνεργασία με το Βρετανικό ιμπέριουμ
και σε πλήρη ταύτιση με τον σοβινισμό της Τουρκικής πολιτικής. Είναι
λοιπόν απολύτως φυσικό η Τουρκοκυπριακή ηγεσία να αντιδρά σε κάθε
αναφορά στην λέξη «Ένωση»....
«Η Ζήλεια φέρνει Φθόνο και ο Φθόνος Φόνο!»
Από την σουφική παράδοση…
Ο σάλος που άρχισε με την υπερψήφιση των κανονισμών της Βουλής για τον ενδοσχολικό εορτασμό του ενωτικού δημοψηφίσματος δεν λέει να καταλαγιάσει. Μέσα από την δημόσια αντιπαράθεση που ξέσπασε γύρω από την τροπολογία του ΕΛΑΜ και κυρίως μετά την επίθεση από τον ηγέτη της κατοχής ενάντια σε ολόκληρη την Ελληνική κοινότητα του νησιού αποκρύπτεται πλήρως το κίνητρο όλων εκείνων που επιτέθηκαν στην απόφαση της βουλής. Αποκρύπτεται ακόμη και το κίνητρο εκείνων που έφεραν το θέμα στην βουλή και το οποίο βέβαια καμία σχέση δεν έχει με τον μέγιστο Αγώνα αυτού του τόπου.
Η αντίδραση στην τροπολογία που έφερε το ΕΛΑΜ και κάτω από την επίφαση ότι η τροπολογία προέρχεται από την ακροδεξιά λειτουργεί ως φύλλο συκής όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων που βυσσοδομούν τον αγώνα υπέρ της Ένωσης και που κατάντησαν κάθε αναφορά σε εκείνον τον αγώνα και τον σκοπό του ως λόγο απαγορευμένο στην Κύπρο και ταυτισμένο με τον «εθνικισμό». Μοναδικό κίνητρο των αντιδραστικών αυτών δυνάμεων δεν είναι η επιθυμία για επανένωση ή/και λύση του κυπριακού αλλά ο άκρατος ανθελληνισμός τους και η ζήλεια που μετατρέπεται σε φθόνο σε ό,τι αφορά εκείνον τον αγώνα.
"Ο φθόνος είναι δυστυχισμένη αυτοπροβολή".
Søren Kierkegaard
Η υποκρισία της κριτικής που καλύπτεται πίσω από το φύλλο συκής του ΕΛΑΜ δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα η οποία δεν είναι άλλη από την φθονερή και φονική βία που φέρνει η ζήλεια για τον πλέον υπέροχο αγώνα αυτού του λαού.
Η διζωνική νομενκλατούρα, οι πάσης φύσεως χρηματοδοτούμενοι φωστήρες, η τουρκοκυπριακή ηγεσία και η ηγεσία του ΔΗΣΑΚΕΛισμού ζηλεύουν άχρι θανάτου εκείνον τον αγώνα και δεν μπορούν να ανεχθούν την παραμικρή αναφορά σε αυτόν. Επιθυμούν να τον θάψουν οριστικά και να τον εξαφανίσουν αν γίνεται από την ιστορία του νησιού έτσι ώστε να μην τους θυμίζει την δική τους μικρότητα και την ταύτιση με την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό τον οποίο από τότε και μέχρι σήμερα υπηρετούν. Με τον ίδιο τρόπο το ΕΛΑΜ το οποίο έφερε την τροπολογία στη βουλή επιθυμεί να αλειφτεί λίγη από την αίγλη εκείνου του αγώνα κρύβοντας όμως επιμελώς ότι η νοοτροπία του πόρρω απέχει από το μεγαλείο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ οι οποίοι θυσιάζονταν για την Ένωση.
Τα λόγια του Κυριάκου Μάτση ποσώς δεν αγγίζουν τους υποτιθέμενους υπερασπιστές της ιστορίας των Ελλήνων της Κύπρου. Ποιά σχέση έχει ο Κυριάκος Μάτσης και ο πανανθρώπινος του λόγος με εκείνους που ταυτίζονται με τους υπανθρώπους που χαιρετούν ναζιστικά;:
Πίσω από όλα κρύβεται η ζήλεια για τον αγώνα για την Ένωση!
"Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει."
Albert Camus
Η Τουρκοκυπριακή ηγεσία ταράζει κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη «Ένωσις» έστω κι αν ουδείς σχεδόν σήμερα μέσα στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα δεν σκέφτεται σοβαρά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Είναι γιατί την ώρα που οι Έλληνες της Κύπρου άρχιζαν τον αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία ταυτιζόμενοι με μίαν παγκόσμια επανάσταση ενάντια στους απεχθείς κατακτητές σε ολόκληρο τον πλανήτη η ηγεσία της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ταυτίστηκε με τον κατακτητή, εξόπλισε τα σώματα ασφαλείας του και αποτέλεσε τον δούρειο ίππο μέσα στο νησί ζητώντας από τότε "Διχοτόμηση". Όταν οι αγωνιστές της Ελευθερίας ανέβαιναν στο ικρίωμα ανέβαιναν πεμπάμενοι από τον μελλοντικό ηγέτη της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Όταν οι Έλληνες αγωνιστές καίγονταν ζωντανοί αρνούμενοι την υποταγή στον κατακτητή οι ηγέτες της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ετοίμαζαν προβοκάτσιες και σφαγές σε αγαστή συνεργασία με το Βρετανικό ιμπέριουμ και σε πλήρη ταύτιση με τον σοβινισμό της Τουρκικής πολιτικής. Είναι λοιπόν απολύτως φυσικό η Τουρκοκυπριακή ηγεσία να αντιδρά σε κάθε αναφορά στην λέξη «Ένωση». Ο Αγώνας εκείνος της θυμίζει ποιός αντιστάθηκε σε μία αυτοκρατορία όταν η ίδια γεννούσε τους μαχαιροβγάλτες που παραλάμβαναν τους Κοντεμενιώτες ως πρόβατα επί σφαγήν. Και είναι λυσσαλέα η αντίδραση στο είδωλο του τέρατος που τους κοιτάζει μέσα από τον καθρέφτη. Η Τουρκοκυπριακή ηγεσία επιβεβαιώνει τον Camus ζητώντας να υποκύψουμε και εμείς στις ισλαμοφασιστικές μυλόπετρες που την συνθλίβουν. Και χρησιμοποιεί την «Ένωση» για να μας πειθαναγκάσει. Ο Camus όμως δεν είχε καμία απολύτως σύγχυση για τον Αγώνα. Για ένα Ελληνόπουλο έγραψε. (1) Άσσιχτιρ!
"Φθόνος έλκος εστι της αληθείας."
Δημόκριτος
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ταράζεται σφόδρα κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη «Ένωσις» διότι το ΑΚΕΛ είναι το θλιβερό μοναδικό κομμουνιστικό κόμμα σε ολόκληρη την υφήλιο που όχι μόνο δεν έριξε μία σφαίρα στην αποικιοκρατία αλλά που πήρε επίσημα θέση ενάντια στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού. Μέσα στον αγώνα, έγιναν λάθη και κάποια από αυτά ήταν εγκληματικά όπως ο φόνος του Μιχάλη Πέτρου, (2) - αληθινά όμως υπάρχει οποιοσδήποτε ένοπλος αγώνας χωρίς λάθη ή παραλείψεις; Όσοι διαβάσουν τα ημερολόγια του Τσε θα ανακαλύψουν ότι δεν ... Τα όποια λάθη δεν μπορουν να αντισταθμίσουν το μένος της σταλινικής ηγεσίας για τον Αγώνα. Αυτοί που απουσίασαν από το κάλεσμα για τον Αγώνα ήρθαν εκ των υστέρων να δικαιώσουν τις πρώτες τους δηλώσεις για «τραμπούκους». Όταν οι δεκαεννιάχρονοι ποιητές-μαθητές ανέβαιναν στην κρεμάλα η σταλινική ηγεσία έσπερνε τους σπόρους του διαρκούς εμφυλίου για να κρύψει τις πομπές της και την ταύτιση με το καθεστώς της Μόσχας και την αποδοχή του γεωπολιτικού διαμοιρασμού της υφηλίου σε ζώνες επιρροής. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει αλλεργία με τον αγώνα για την Ένωση διότι η ίδια μόνον εύηχες πορδές έβγαζε περί αυτού και διότι ουδέποτε τόλμησε να μετατρέψει την αριστερά σε μία επαναστατική δύναμη ενάντια στους εκάστοτε δυνάστες του νησιού. Η πολιτική της ηγεσίας του ΑΚΕΛ ήταν και είναι το «κάτσετε στα αυκά σας και υποταχτείτε στην μοίρα». Την κρίσιμη ώρα απουσίασε από τον Αγώνα με τον ίδιο τρόπο που απουσίασε παντελώς την ημέρα του πραξικοπήματος. Εμφανίστηκε βέβαια μετά το 60 και μετά το 74 για να αποδίδει πιστοποιητικά πατριωτισμού και αντίστασης δηλητηριάζοντας με την ιστορική της αφήγηση τις σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε βαθμό πιθανώς ανεπανόρθωτο. Καθόλου τυχαία η ιστορική αφήγηση του κόμματος είναι ταυτόσημη με τους ιστορικούς του ιμπέριουμ και την θεωρία των «διπλών εθνικισμών» η οποία αποκρύπτει πλήρως τον ρόλο των αποικιοκρατών στην σύγκρουση. Σήμερα δε εναγκαλίζεται ασπαζόμενη την ηγεσία του κατακτητή. Άσσιχτιρ!
"Το θερμόμετρο της επιτυχίας είναι ο φθόνος των ανίκανων."
Salvador Dali
Η ηγεσία του ΔΗΣΥ και οι καινοφανείς αστέρες σε αυτήν αντιδρούν κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη «Ένωσις» παρά το ότι καπηλεύτηκε αυτό τον αγώνα για δεκαετίες και παρά το ότι στις τάξεις του βρίσκονται οι περισσότεροι εν ζωή αγωνιστές της περιόδου εκείνης. Προσπαθεί μάλιστα να κρύψει και την ίδια τη λέξη «Ένωσις» αντικαθιστώντας την με τη λέξη «απελευθέρωση». Είναι αυτή η ηθική αισχρότητα της ιστορικής διαστρέβλωσης που οδηγεί στο νερόβραστο μήνυμα του υπουργού της εθνικά άφρονας παράταξης στα 60χρονα της έναρξης του Αγώνα στο οποίο η λέξη «Ένωσις» έχει εξαφανιστεί. (3) Είναι αυτή η νοοτροπία στρέβλωσης της ιστορικής πραγματικότητας που οπλίζει τον ΔΗΣΑΚΕΛισμό και τον φασισμό της Τουρκοκυπριακής ηγεσίας. Οι υποταγμένοι της ηγεσίας του ΔΗΣΥ φθονούν τον Αγώνα για την Ένωση διότι ο αγώνας εκείνος τους θυμίζει την πολιτική τους μικρότητα που είναι αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην διαπλοκή και την διαφθορά και στην στάση ζωής του οσφυοκάμπτη με την οποία έχουν πλέον ταυτιστεί ονομάζοντας τον εξανδραποδισμό τους «πολιτικό ρεαλισμό». Άσσιχτιρ!
"Ξέρετε ποιά είναι η επιτομή των «δευτεροκλασάτων»;. Είναι η απέχεθεια που δείχνουν για τα επιτεύγματα άλλων."
Ayn Rand
Η χρηματοδοτούμενη νομενκλατούρα αντιδρά κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη «Ένωσις» διότι ο Αγώνας εκείνος ήταν τόσον αγνός και άδολος που φωτίζει την προσωπική και ηθική της αισχρότητα. Αυτοί που τα παίρνουν από ξένα κέντρα για να ξαναγράψουν την ιστορία του τόπου και να προωθήσουν την υποταγή στον ισλαμοφασισμό ως «πρόοδο και επανένωση» μισούν τον Αγώνα εκείνο διότι δεν μπορούν να ισορροπήσουν στην αλαζονική τους μετριότητα και στην σύγκριση με τους «αμόρφωτους» χωρκάτες του τόπου μας που τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο βαδίζοντας προς το Τέλος. Είναι τόσον αδιανόητη για τους ιδίους η οποιαδήποτε αίσθηση θυσίας που προτιμούν να υποσκάπτουν και να αμαυρίζουν τον αγώνα των παππούδων και των γιαγιάδων τους παρά να αρθρώσουν ένα ιώτα αυτοκριτικής για την τάυτιση τους με τους κατακτητές και τους δήμιους που τραβούσαν τον μοχλό της καταπακτής στις Κεντρικές Φυλακές.
Η υποκρισία όλων των πιο πάνω φανερώνεται στους διθύραμβους που αφιερώνουν για τους αγώνες των Κουβανών, των Κούρδων, των Παλιστινίων, των Κενυατών των Ισραηλινών, αναλόγως παράταξης και ιδεοληψίας την ίδια στιγμή που επιτίθενται στον αγώνα των ανθρώπων μας τον οποίον βαφτίζουν φανερά ή κρυφά ως «εθνικιστικό». Τους απαντά ο Τσε διά της τεθλασμένης.
Οι δε ΕΛΑΜίτες οι οποίοι έφεραν την τροπολογία στη βουλή αλλά δεν έχουν ποτέ κρύψει την σχέση τους με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής ποιά άραγε σχέση έχουν με τα οράματα και τον αγώνα για την Ένωση; Αυτοί που στην επίσημη ιστοσελίδα τους διαφημίζουν τη σχέση με τους υπανθρώπους που τραγουδούν και χαιρετούν ναζιστικά ποιά ακριβώς σχέση έχουν με τον άδολο αγώνα των παππούδων μας που πολέμησαν τον ναζισμό στα πεδία μαχών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου προτού σηκώσουν τα όπλα ενάντια στους αλλοτινούς τους συμμάχους;
Υποκριτές και οι μεν και οι δε!
Μειώνει αυτή η υποκρισία τον πόθο των Ελλήνων της Κύπρου για την Ένωση με την Ελλάδα; Μειώνει η ζήλεια και ο φθόνος όλων των ανωτέρω τις αρχές και τα ιδανικά των ανθρώπων μας που «πήραν μιαν ανηφοριά, πήραν μονοπάτια να βρουν τα σκαλοπάτια που παν στην Λευτεριά;»
Ο παππούς μου για την Ένωση αγωνίστηκε! Ούτε για ανεξαρτησία, ούτε για «απελευθέρωση», ούτε για να είναι το ΕΛΑΜ στη βουλή και να καπηλεύεται τον αγώνα του.
Θα έρθει κάποια στιγμή δε που η Τουρκοκυπριακή κοινότητα ίσως αναθεωρήσει την πολεμική ενάντια σε εκείνον τον αγώνα. Όταν θα συνθλίβεται κάτω από την ισλαμοφασιστική μπότα του εισβολέα και θα απειλείται με την αληθινή υπαρξιακή καταστροφή που φέρνει η ταύτιση της ηγεσίας του με την ηγεσία του εισβολέα, δεν θα υπάρχουν πια δικαιολογίες για το ότι έφταιξε ο αγώνας για την «Ένωση». Ο αγώνας για την «Ένωση» θάφτηκε τελεσίδικα όταν δημιουργήθηκε το κράτος για τα δόντια των καιροσκόπων και των πολιτικάντηδων που έκτοτε το παίζουν «Εθνάρχες» πατώντας κυριολετικά πάνω στα πτώματα εκείνων που θυσιάστηκαν. Χρησιμοποιείται μόνον ως άλλοθι για την μικρότητα και την ανικανότητα όλων εκείνων που τον υπέσκαψαν και τον πρόδωσαν, πατώντας ακόμη και τους όρκους τους για να αποκτήσουν το δικό τους κουτσουρεμένο φέουδο. Η Τουρκοκυπριακή κοινότητα κάποτε θα διερωτηθεί αν η θέση της στο ιστορικό γίγνεσθαι θα ήταν καλύτερη μέσα στα πλαίσια του Ελληνικού κράτους παρά στα χέρια επικίνδυνων μεγαλομανών ψυχοπαθών που οραματίζονται ένα νέο χιλιόχρονο Ράιχ. Αυτή η συζήτηση δεν είναι του παρόντος. Νομοτελειακά όμως θα την φέρει σαν θεία δίκη η ιστορία.
Τιμώντας το ενωτικό δημοψήφισμα τιμούμε τον ευγενέστερο αγώνα που έδωσε ο λαός μας. Δεν περιμέναμε ούτε το ΕΛΑΜ για να το πράξουμε ούτε τον Αττιλάρχη και τους πράκτορες του ανάμεσα μας για να μας το απαγορεύσουν.
"Φθόνος εστί κάκιστος, έχει δε τι καλόν εν αυτώ. Τήκει γαρ φθονερών όμματα και κραδίην."
Ο φθόνος είναι πολύ κακός αλλά έχει ένα καλό: λιώνει τα μάτια και την καρδιά των φθονερών
Η λύσσα στα μάτια και τις καρδιές τους αναδεικνύει και την υπεροχότητα εκείνου του αγώνα. Αναδεικνύει επίσης τις ρίζες του κυπριακού προβλήματος που δεν είναι άλλες από την άρνηση μίας αυτοκρατορίας να παραχωρήσει σε έναν λαό το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και την κινητοποίηση από αυτήν όλων των αισχρών μηχανισμών για να την εμποδίσει. (4)
Ο καθένας στη ζωή του διαλέγει και την πορεία του. Στην είσοδο της Ιερισσού οι κάτοικοι τοποθέτησαν το πρωταρχικό δίλημμα που υπάρχει στη ζωή κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου. Είναι η Ηράκλεια οδός ανάμεσα στην Αρετή και την Κακία, ξανά και ξανά και ξανά.
Τέρμα πια οι αυταπάτες! Ή με τους Ρωμαίους ή με τους Γαλάτες!
«Η Ζήλεια φέρνει Φθόνο και ο Φθόνος Φόνο!»Από την σουφική παράδοση…
Ο σάλος που άρχισε με την υπερψήφιση των κανονισμών της Βουλής για τον ενδοσχολικό εορτασμό του ενωτικού δημοψηφίσματος δεν λέει να καταλαγιάσει. Μέσα από την δημόσια αντιπαράθεση που ξέσπασε γύρω από την τροπολογία του ΕΛΑΜ και κυρίως μετά την επίθεση από τον ηγέτη της κατοχής ενάντια σε ολόκληρη την Ελληνική κοινότητα του νησιού αποκρύπτεται πλήρως το κίνητρο όλων εκείνων που επιτέθηκαν στην απόφαση της βουλής. Αποκρύπτεται ακόμη και το κίνητρο εκείνων που έφεραν το θέμα στην βουλή και το οποίο βέβαια καμία σχέση δεν έχει με τον μέγιστο Αγώνα αυτού του τόπου.
Η αντίδραση στην τροπολογία που έφερε το ΕΛΑΜ και κάτω από την επίφαση ότι η τροπολογία προέρχεται από την ακροδεξιά λειτουργεί ως φύλλο συκής όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων που βυσσοδομούν τον αγώνα υπέρ της Ένωσης και που κατάντησαν κάθε αναφορά σε εκείνον τον αγώνα και τον σκοπό του ως λόγο απαγορευμένο στην Κύπρο και ταυτισμένο με τον «εθνικισμό». Μοναδικό κίνητρο των αντιδραστικών αυτών δυνάμεων δεν είναι η επιθυμία για επανένωση ή/και λύση του κυπριακού αλλά ο άκρατος ανθελληνισμός τους και η ζήλεια που μετατρέπεται σε φθόνο σε ό,τι αφορά εκείνον τον αγώνα.
"Ο φθόνος είναι δυστυχισμένη αυτοπροβολή".
Søren Kierkegaard
Η υποκρισία της κριτικής που καλύπτεται πίσω από το φύλλο συκής του ΕΛΑΜ δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα η οποία δεν είναι άλλη από την φθονερή και φονική βία που φέρνει η ζήλεια για τον πλέον υπέροχο αγώνα αυτού του λαού.
Η διζωνική νομενκλατούρα, οι πάσης φύσεως χρηματοδοτούμενοι φωστήρες, η τουρκοκυπριακή ηγεσία και η ηγεσία του ΔΗΣΑΚΕΛισμού ζηλεύουν άχρι θανάτου εκείνον τον αγώνα και δεν μπορούν να ανεχθούν την παραμικρή αναφορά σε αυτόν. Επιθυμούν να τον θάψουν οριστικά και να τον εξαφανίσουν αν γίνεται από την ιστορία του νησιού έτσι ώστε να μην τους θυμίζει την δική τους μικρότητα και την ταύτιση με την αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό τον οποίο από τότε και μέχρι σήμερα υπηρετούν. Με τον ίδιο τρόπο το ΕΛΑΜ το οποίο έφερε την τροπολογία στη βουλή επιθυμεί να αλειφτεί λίγη από την αίγλη εκείνου του αγώνα κρύβοντας όμως επιμελώς ότι η νοοτροπία του πόρρω απέχει από το μεγαλείο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ οι οποίοι θυσιάζονταν για την Ένωση.
Τα λόγια του Κυριάκου Μάτση ποσώς δεν αγγίζουν τους υποτιθέμενους υπερασπιστές της ιστορίας των Ελλήνων της Κύπρου. Ποιά σχέση έχει ο Κυριάκος Μάτσης και ο πανανθρώπινος του λόγος με εκείνους που ταυτίζονται με τους υπανθρώπους που χαιρετούν ναζιστικά;:
« Να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή την ζουν Τούρκοι, για Έλληνες, για Εβραίοι…Εκείνο που έχει αξία είναι να την ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι διαφεντευτές της, κυρίαρχοί της. Ν’αναπνέουν περήφανοι τον αέρα της, που’ ναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης».
Πίσω από όλα κρύβεται η ζήλεια για τον αγώνα για την Ένωση!
"Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει."
Albert Camus
Η Τουρκοκυπριακή ηγεσία ταράζει κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη «Ένωσις» έστω κι αν ουδείς σχεδόν σήμερα μέσα στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα δεν σκέφτεται σοβαρά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Είναι γιατί την ώρα που οι Έλληνες της Κύπρου άρχιζαν τον αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία ταυτιζόμενοι με μίαν παγκόσμια επανάσταση ενάντια στους απεχθείς κατακτητές σε ολόκληρο τον πλανήτη η ηγεσία της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ταυτίστηκε με τον κατακτητή, εξόπλισε τα σώματα ασφαλείας του και αποτέλεσε τον δούρειο ίππο μέσα στο νησί ζητώντας από τότε "Διχοτόμηση". Όταν οι αγωνιστές της Ελευθερίας ανέβαιναν στο ικρίωμα ανέβαιναν πεμπάμενοι από τον μελλοντικό ηγέτη της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Όταν οι Έλληνες αγωνιστές καίγονταν ζωντανοί αρνούμενοι την υποταγή στον κατακτητή οι ηγέτες της Τουρκοκυπριακής κοινότητας ετοίμαζαν προβοκάτσιες και σφαγές σε αγαστή συνεργασία με το Βρετανικό ιμπέριουμ και σε πλήρη ταύτιση με τον σοβινισμό της Τουρκικής πολιτικής. Είναι λοιπόν απολύτως φυσικό η Τουρκοκυπριακή ηγεσία να αντιδρά σε κάθε αναφορά στην λέξη «Ένωση». Ο Αγώνας εκείνος της θυμίζει ποιός αντιστάθηκε σε μία αυτοκρατορία όταν η ίδια γεννούσε τους μαχαιροβγάλτες που παραλάμβαναν τους Κοντεμενιώτες ως πρόβατα επί σφαγήν. Και είναι λυσσαλέα η αντίδραση στο είδωλο του τέρατος που τους κοιτάζει μέσα από τον καθρέφτη. Η Τουρκοκυπριακή ηγεσία επιβεβαιώνει τον Camus ζητώντας να υποκύψουμε και εμείς στις ισλαμοφασιστικές μυλόπετρες που την συνθλίβουν. Και χρησιμοποιεί την «Ένωση» για να μας πειθαναγκάσει. Ο Camus όμως δεν είχε καμία απολύτως σύγχυση για τον Αγώνα. Για ένα Ελληνόπουλο έγραψε. (1) Άσσιχτιρ!
"Φθόνος έλκος εστι της αληθείας."
Δημόκριτος
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ταράζεται σφόδρα κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη «Ένωσις» διότι το ΑΚΕΛ είναι το θλιβερό μοναδικό κομμουνιστικό κόμμα σε ολόκληρη την υφήλιο που όχι μόνο δεν έριξε μία σφαίρα στην αποικιοκρατία αλλά που πήρε επίσημα θέση ενάντια στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού. Μέσα στον αγώνα, έγιναν λάθη και κάποια από αυτά ήταν εγκληματικά όπως ο φόνος του Μιχάλη Πέτρου, (2) - αληθινά όμως υπάρχει οποιοσδήποτε ένοπλος αγώνας χωρίς λάθη ή παραλείψεις; Όσοι διαβάσουν τα ημερολόγια του Τσε θα ανακαλύψουν ότι δεν ... Τα όποια λάθη δεν μπορουν να αντισταθμίσουν το μένος της σταλινικής ηγεσίας για τον Αγώνα. Αυτοί που απουσίασαν από το κάλεσμα για τον Αγώνα ήρθαν εκ των υστέρων να δικαιώσουν τις πρώτες τους δηλώσεις για «τραμπούκους». Όταν οι δεκαεννιάχρονοι ποιητές-μαθητές ανέβαιναν στην κρεμάλα η σταλινική ηγεσία έσπερνε τους σπόρους του διαρκούς εμφυλίου για να κρύψει τις πομπές της και την ταύτιση με το καθεστώς της Μόσχας και την αποδοχή του γεωπολιτικού διαμοιρασμού της υφηλίου σε ζώνες επιρροής. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει αλλεργία με τον αγώνα για την Ένωση διότι η ίδια μόνον εύηχες πορδές έβγαζε περί αυτού και διότι ουδέποτε τόλμησε να μετατρέψει την αριστερά σε μία επαναστατική δύναμη ενάντια στους εκάστοτε δυνάστες του νησιού. Η πολιτική της ηγεσίας του ΑΚΕΛ ήταν και είναι το «κάτσετε στα αυκά σας και υποταχτείτε στην μοίρα». Την κρίσιμη ώρα απουσίασε από τον Αγώνα με τον ίδιο τρόπο που απουσίασε παντελώς την ημέρα του πραξικοπήματος. Εμφανίστηκε βέβαια μετά το 60 και μετά το 74 για να αποδίδει πιστοποιητικά πατριωτισμού και αντίστασης δηλητηριάζοντας με την ιστορική της αφήγηση τις σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε βαθμό πιθανώς ανεπανόρθωτο. Καθόλου τυχαία η ιστορική αφήγηση του κόμματος είναι ταυτόσημη με τους ιστορικούς του ιμπέριουμ και την θεωρία των «διπλών εθνικισμών» η οποία αποκρύπτει πλήρως τον ρόλο των αποικιοκρατών στην σύγκρουση. Σήμερα δε εναγκαλίζεται ασπαζόμενη την ηγεσία του κατακτητή. Άσσιχτιρ!
"Το θερμόμετρο της επιτυχίας είναι ο φθόνος των ανίκανων."
Salvador Dali
Η ηγεσία του ΔΗΣΥ και οι καινοφανείς αστέρες σε αυτήν αντιδρούν κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη «Ένωσις» παρά το ότι καπηλεύτηκε αυτό τον αγώνα για δεκαετίες και παρά το ότι στις τάξεις του βρίσκονται οι περισσότεροι εν ζωή αγωνιστές της περιόδου εκείνης. Προσπαθεί μάλιστα να κρύψει και την ίδια τη λέξη «Ένωσις» αντικαθιστώντας την με τη λέξη «απελευθέρωση». Είναι αυτή η ηθική αισχρότητα της ιστορικής διαστρέβλωσης που οδηγεί στο νερόβραστο μήνυμα του υπουργού της εθνικά άφρονας παράταξης στα 60χρονα της έναρξης του Αγώνα στο οποίο η λέξη «Ένωσις» έχει εξαφανιστεί. (3) Είναι αυτή η νοοτροπία στρέβλωσης της ιστορικής πραγματικότητας που οπλίζει τον ΔΗΣΑΚΕΛισμό και τον φασισμό της Τουρκοκυπριακής ηγεσίας. Οι υποταγμένοι της ηγεσίας του ΔΗΣΥ φθονούν τον Αγώνα για την Ένωση διότι ο αγώνας εκείνος τους θυμίζει την πολιτική τους μικρότητα που είναι αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην διαπλοκή και την διαφθορά και στην στάση ζωής του οσφυοκάμπτη με την οποία έχουν πλέον ταυτιστεί ονομάζοντας τον εξανδραποδισμό τους «πολιτικό ρεαλισμό». Άσσιχτιρ!
"Ξέρετε ποιά είναι η επιτομή των «δευτεροκλασάτων»;. Είναι η απέχεθεια που δείχνουν για τα επιτεύγματα άλλων."
Ayn Rand
Η χρηματοδοτούμενη νομενκλατούρα αντιδρά κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη «Ένωσις» διότι ο Αγώνας εκείνος ήταν τόσον αγνός και άδολος που φωτίζει την προσωπική και ηθική της αισχρότητα. Αυτοί που τα παίρνουν από ξένα κέντρα για να ξαναγράψουν την ιστορία του τόπου και να προωθήσουν την υποταγή στον ισλαμοφασισμό ως «πρόοδο και επανένωση» μισούν τον Αγώνα εκείνο διότι δεν μπορούν να ισορροπήσουν στην αλαζονική τους μετριότητα και στην σύγκριση με τους «αμόρφωτους» χωρκάτες του τόπου μας που τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο βαδίζοντας προς το Τέλος. Είναι τόσον αδιανόητη για τους ιδίους η οποιαδήποτε αίσθηση θυσίας που προτιμούν να υποσκάπτουν και να αμαυρίζουν τον αγώνα των παππούδων και των γιαγιάδων τους παρά να αρθρώσουν ένα ιώτα αυτοκριτικής για την τάυτιση τους με τους κατακτητές και τους δήμιους που τραβούσαν τον μοχλό της καταπακτής στις Κεντρικές Φυλακές.
Η υποκρισία όλων των πιο πάνω φανερώνεται στους διθύραμβους που αφιερώνουν για τους αγώνες των Κουβανών, των Κούρδων, των Παλιστινίων, των Κενυατών των Ισραηλινών, αναλόγως παράταξης και ιδεοληψίας την ίδια στιγμή που επιτίθενται στον αγώνα των ανθρώπων μας τον οποίον βαφτίζουν φανερά ή κρυφά ως «εθνικιστικό». Τους απαντά ο Τσε διά της τεθλασμένης.
Οι δε ΕΛΑΜίτες οι οποίοι έφεραν την τροπολογία στη βουλή αλλά δεν έχουν ποτέ κρύψει την σχέση τους με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής ποιά άραγε σχέση έχουν με τα οράματα και τον αγώνα για την Ένωση; Αυτοί που στην επίσημη ιστοσελίδα τους διαφημίζουν τη σχέση με τους υπανθρώπους που τραγουδούν και χαιρετούν ναζιστικά ποιά ακριβώς σχέση έχουν με τον άδολο αγώνα των παππούδων μας που πολέμησαν τον ναζισμό στα πεδία μαχών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου προτού σηκώσουν τα όπλα ενάντια στους αλλοτινούς τους συμμάχους;
Υποκριτές και οι μεν και οι δε!
Μειώνει αυτή η υποκρισία τον πόθο των Ελλήνων της Κύπρου για την Ένωση με την Ελλάδα; Μειώνει η ζήλεια και ο φθόνος όλων των ανωτέρω τις αρχές και τα ιδανικά των ανθρώπων μας που «πήραν μιαν ανηφοριά, πήραν μονοπάτια να βρουν τα σκαλοπάτια που παν στην Λευτεριά;»
Ο παππούς μου για την Ένωση αγωνίστηκε! Ούτε για ανεξαρτησία, ούτε για «απελευθέρωση», ούτε για να είναι το ΕΛΑΜ στη βουλή και να καπηλεύεται τον αγώνα του.
Θα έρθει κάποια στιγμή δε που η Τουρκοκυπριακή κοινότητα ίσως αναθεωρήσει την πολεμική ενάντια σε εκείνον τον αγώνα. Όταν θα συνθλίβεται κάτω από την ισλαμοφασιστική μπότα του εισβολέα και θα απειλείται με την αληθινή υπαρξιακή καταστροφή που φέρνει η ταύτιση της ηγεσίας του με την ηγεσία του εισβολέα, δεν θα υπάρχουν πια δικαιολογίες για το ότι έφταιξε ο αγώνας για την «Ένωση». Ο αγώνας για την «Ένωση» θάφτηκε τελεσίδικα όταν δημιουργήθηκε το κράτος για τα δόντια των καιροσκόπων και των πολιτικάντηδων που έκτοτε το παίζουν «Εθνάρχες» πατώντας κυριολετικά πάνω στα πτώματα εκείνων που θυσιάστηκαν. Χρησιμοποιείται μόνον ως άλλοθι για την μικρότητα και την ανικανότητα όλων εκείνων που τον υπέσκαψαν και τον πρόδωσαν, πατώντας ακόμη και τους όρκους τους για να αποκτήσουν το δικό τους κουτσουρεμένο φέουδο. Η Τουρκοκυπριακή κοινότητα κάποτε θα διερωτηθεί αν η θέση της στο ιστορικό γίγνεσθαι θα ήταν καλύτερη μέσα στα πλαίσια του Ελληνικού κράτους παρά στα χέρια επικίνδυνων μεγαλομανών ψυχοπαθών που οραματίζονται ένα νέο χιλιόχρονο Ράιχ. Αυτή η συζήτηση δεν είναι του παρόντος. Νομοτελειακά όμως θα την φέρει σαν θεία δίκη η ιστορία.
Τιμώντας το ενωτικό δημοψήφισμα τιμούμε τον ευγενέστερο αγώνα που έδωσε ο λαός μας. Δεν περιμέναμε ούτε το ΕΛΑΜ για να το πράξουμε ούτε τον Αττιλάρχη και τους πράκτορες του ανάμεσα μας για να μας το απαγορεύσουν.
"Φθόνος εστί κάκιστος, έχει δε τι καλόν εν αυτώ. Τήκει γαρ φθονερών όμματα και κραδίην."
Ο φθόνος είναι πολύ κακός αλλά έχει ένα καλό: λιώνει τα μάτια και την καρδιά των φθονερών
Η λύσσα στα μάτια και τις καρδιές τους αναδεικνύει και την υπεροχότητα εκείνου του αγώνα. Αναδεικνύει επίσης τις ρίζες του κυπριακού προβλήματος που δεν είναι άλλες από την άρνηση μίας αυτοκρατορίας να παραχωρήσει σε έναν λαό το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και την κινητοποίηση από αυτήν όλων των αισχρών μηχανισμών για να την εμποδίσει. (4)
Ο καθένας στη ζωή του διαλέγει και την πορεία του. Στην είσοδο της Ιερισσού οι κάτοικοι τοποθέτησαν το πρωταρχικό δίλημμα που υπάρχει στη ζωή κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου. Είναι η Ηράκλεια οδός ανάμεσα στην Αρετή και την Κακία, ξανά και ξανά και ξανά.
Τέρμα πια οι αυταπάτες! Ή με τους Ρωμαίους ή με τους Γαλάτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου