Τα χρυσαφικά πουλήθηκαν, η σειρά των ασημικών....

του Γιάννη Ζήβα

Εισαγωγικό σχόλιο ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Ο σιδηρόδρομος ήταν το αγαπημένο χερσαίο μέσο μεταφοράς, οικολόγων και οικολογιζόντων...Η όλη συζήτηση για την οικονομική και "εθνική" διαχείρισή του, μοιραία αποδυνάμωσε τη συζήτηση για τον εξορθολογισμό και την περιβαλλοντικά φιλική διαχείριση των μεταφορών...Η ποσότητα για μια ακόμη φορά θριάμβευσε έναντι της ποιότητας, οι δε πρωτοποριακές συζητήσεις για το μεταφορικό σύστημα κατεστάλησαν "ανεπαισθήτως" - που θα' λεγε ο Καβάφης...
 
ΓΙΑΝΝΗΣ  ΖΗΒΑΣ : Επειδή  τα  χρυσαφικά  έχουν  προ  πολλού  εκποιηθεί, έρχεται  η  σειρά  των  ασημικών. Ο  απόηχος  του  συρμού  που  μέχρι  πρό  τινος  κυλούσε  στις  ράγες  του  ταλαίπωρου  ούτως  ή  άλλως  σιδηροδρομικού  δικτύου  της  χώρας  έσβησε  αναπάντεχα  μετά  από  την  εκποίησή  του  στους  ιταλικούς  σιδηροδρόμους (Ferrovie  Italiane)  αντί  45  εκατομμυρίων  ευρώ. Με  αυτό  το  εξευτελιστικό  ποσόν  πουλήθηκε  το  σιδηροδρομικό  δίκτυο  της  χώρας, την  στιγμή  που  το  τροχαίο  υλικό  και  η  ακίνητη  περιουσία  του, υπολογίζεται  σε  εκατοντάδες  εκατομμύρια  ευρώ. Αυτός  ο  δημόσιος  φορέας  όμως  αφέθηκε  να  καταρρεύσει  μέσα  από  ποικίλους  τρόπους  από  τις  μεταπολεμικές  κυβερνήσεις. Το  παθητικό  στο  ισοζύγιο  των  Ελληνικών  Σιδηροδρόμων  αυξανόταν  μέσα  από  την  επιβολή  όρων  δανεισμού  με  δυσβάστακτους  όρους. Όμως  το  υπόβαθρο  της  κρίσης  των  Ελληνικών  Σιδηροδρόμων  δεν  ήταν  στενά  ζήτημα  δανειοδότησης. Αποτελούσε  ζήτημα  πολιτικών  επιλογών, που  επικεντρώνονταν  στην  υπερενίσχυση  των  οδικών  μεταφορών, τόσο  στον  εμπορευματικό, όσο  και  στον  επιβατικό  τομέα  εις  βάρος  του  σιδηροδρόμου. Τεράστιες  επενδύσεις  πραγματοποιήθηκαν  και  πραγματοποιούνται  στον  τομέα  των  αυτοκινητοδρόμων  και   στην  ενίσχυση  των  εισαγωγών  αυτοκινήτων, ενώ  ο  σιδηρόδρομος  παρέμενε  και  παραμένει  ο  φτωχός  συγγενής, μέχρι  που  τον  καταβρόχθισαν  αντί  πινακίου  φακής.

  Το  άλλο  ασημικό  που  κατά  τα  φαινόμενα  οδηγείται  κι  αυτό  σε  εκποίηση, --- εκτός  άν  φωτισθούν  οι  ιθύνοντες  και  την  αποτρέψουν--- είναι  η  ΕΥΔΑΠ. Εδώ  όμως  δεν  πρόκειται  για  προβληματική  επιχείρηση, αλλά  αντιθέτως  πρόκειται  για  έναν  οργανισμό  με  θετικό  ισοζύγιο. Τί  έγινε  όμως  λίγο  καιρό  πρίν ; Η  επιχείρηση  αντί  να  ενισχύσει  με  επενδύσεις  τον  δημόσιο  χαρακτήρα  της, με  μείωση  της  τιμής  του  νερού, διευκολύνσεις  στα  φτωχά  στρώματα  του  πληθυσμού  και  εκσυγχρονισμό  του  δικτύου  της, αποφάσισε  να  κάνει  ένα....δωράκι  μερικών  δεκάδων  εκατομμυρίων  ευρώ  στους  μετόχους  της  εταιρείας  σε  ειδική  συνεδρίαση  του  Χρηματιστηρίου. Αυτού  του  τέρατος  μέσω  του  οποίου  η  αλητεία  του  ελληνικού  κατεστημένου  πρίν  δεκαεπτά  χρόνια  κατεσπάραξε  τις  οικονομίες  εγκλωβισμένων  μικροεπενδυτών, χωρίς  αυτό  να  σημαίνει  ότι  και  οι  τελευταίοι  δεν  έχουν  ένα  μερίδιο  ευθύνης.
 Βέβαια  ο  κατάλογος  της  εκποίησης  του  πλούτου  της  χώρας  περιλαμβάνει  πολλούς  τομείς, δεδομένου  του  σχεδιασμού  που  έχουν  εκπονήσει  τα  αφεντικά---δανειστές ( λιμάνια, αεροδρόμια, υπόγειος  πλούτος). Δεν  αποκλείεται  αργότερα  να  επιβληθεί  έλεγχος  και  φορολογία  και  στον  αέρα  που  αναπνέουμε.

Ι.Ζ.