Όπως έχω ακούσει, αλλά το μεταφέρω εδώ με κάθε επιφύλαξη, ο Πουλαντζάς αυτοκτόνησε μετά σκληρό διαπληκτισμό, σχεδόν παρουσία ομάδας φίλων και συνεργατών του.
Τι λέει ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς :
«Τα πρώτα ταξίδια τα έκανα με τον επιστήθιο φίλο μου τον Νίκο Πουλαντζά, Τρέχαμε στα μουσεία, σε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, και μέσα από αυτή τη μαθητεία, η οποία ήταν ταυτόχρονη μαθητεία θεωρητική, λογοτεχνική και επίσης μαθητεία εμπειριών, πλούσιων, έτσι σιγά σιγά μεγάλωσα και εγώ και ο Νίκος, με τον οποίο είχαμε κοινές μαθητείες και ως προνομιούχοι αν θέλετε, προνομιούχα παιδιά, μιας μέσης αστικής τάξης, που πολύ γρήγορα αρχίσαμε να θέτουμε ερωτήματα τα οποία δεν έθεταν ούτε οι γονείς μας ούτε και οι περισσότεροι συνομήλικοί μας.
Ο Πουλαντζάς δεν ήταν απλώς φίλος μου, ήταν αδερφός μου, δεν είχα αδέρφια εγώ […] Hταν αδερφός μου και γι’ αυτό ακριβώς, το πλήγμα το οποίο υπέστην όταν ο Πουλαντζάς αυτοκτόνησε υπήρξε για μένα το μεγαλύτερο ίσως πλήγμα που υπέστην ποτέ στη ζωή μου».
Πάντως εκκρεμεί το γιατί αυτού του αυτοχειριασμού και οι (όποιες) ηθικές ευθύνες όποιων. Επί του προκειμένου υπάρχει σιγή...
Γ.Σχ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου