Ελεύθερο το Χαλέπι!

 Του Ανδρέα Ζαφείρη*

Συνάντηση για πρώτη φορά Ρωσίας-Χεζμπολάχ και ο ρόλος της Κίνας

Η απελευθέρωση της παλιάς πόλης αποτέλεσε μια βαριά ήττα, στρατηγική και ψυχολογική, για τις δυνάμεις που επιθυμούν το διαμελισμό της Συρίας και μια μεγάλη επιτυχία για το συριακό καθεστώς και την Χεζμπολάχ, καθώς σφράγισαν την επιστροφή της κεντρικής εξουσίας, στην καρδιά της «Χρήσιμης Χώρας», που ελέγχει τώρα και πέντε μεγάλες πόλεις της Συρίας (Δαμασκό, Χαλέπι, Χομς, Χάμα, Λατάκεια).

Το πέρασμα al-Bab, περίπου τριάντα χιλιόμετρα ανατολικά του Χαλεπίου, θα είναι το επόμενο βήμα της επίθεσης των συριακών δυνάμεων.

Το Χαλέπι, με βάση τη στρατηγική που είχε εφαρμόσει η Δύση στη Λιβύη, αξιοποιώντας τη Βεγγάζη, προοριζόταν σαν προγεφύρωμα «ανθρωπιστικής βοήθειας», στήριξης δηλαδή των στρατιωτικών συμμάχων του ΝΑΤΟ, με πρόσχημα την «ανθρωπιστική εκεχειρία». Γι αυτό και τα στοχευμένα (και χαλκευμένα) δημοσιεύματα των δυτικών ΜΜΕ, τόνιζαν με τέτοια ένταση-ειδικά όταν η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει δραματικά- τις «ανθρωπιστικές» πλευρές αυτής της μάχης.

Μιας μάχης που ανέδειξε τον κρίσιμο στρατηγικό ρόλο της Χεζμπολάχ, της οποίας η τακτική διδάσκεται πλέον στις ρωσικές ακαδημίες πολέμου. Της Χεζμπολάχ, η οποία θρηνεί την απώλεια στη Συρία αρκετών διακεκριμένων ηγετών της, του Muhamad Badradin, διοικητή της στρατιωτικής πτέρυγας της Χεζμπολάχ, του Jihad Mughniyah, γιού του ιδρυτή της στρατιωτικής πτέρυγας, Imad, του Samir Qintar, διοικητή της αεράμυνας και δεκάδων άλλων.

Το Νοέμβριο υπήρξε και η πρώτη συνάντηση ρωσικής αντιπροσωπείας με τη Χεζμπολάχ. Η συνάντηση, ήταν η πρώτη διμερής μεταξύ των δύο συμμάχων. Μέχρι τότε, οι επαφές ήταν σε τακτικές διαβουλεύσεις της τετραμερούς, στο κοινό κέντρο διοίκησης (Ρωσία, Ιράν, Συρία, Χεζμπολάχ), ή στο πεδίο της μάχης. Ενδεικτικό του κλίματος προετοιμασίας ήταν ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, στο Ισραήλ, στα τέλη Νοεμβρίου 2016, ο Ρώσος πρωθυπουργός δήλωσε ότι «Η Χεζμπολάχ δεν είναι μια τρομοκρατική οργάνωση… ». Όταν μια τέτοια δήλωση γίνεται μέσα στη καρδιά του Ισραήλ…

Μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία έχει δύο βάσεις στη Συρία, την αεροπορική βάση Humaymin, νοτιο-ανατολικά της Λατάκεια, και τη ναυτική βάση στην Ταρτούς. Η αμυντική διάταξη τους περιλαμβάνει πυραύλους των οποίων το βεληνεκές καλύπτει ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο (Συρία, Τουρκία, Κύπρο, Λίβανο, Ισραήλ), διασφαλίζοντας την προστασία όχι μόνο του εναέριου χώρου της Συρίας, αλλά και στην περιοχή όπου αναπτύσσεται η Χεζμπολάχ, στο νότιο Λίβανο.

Η αυξανόμενη παρουσία της Κίνας

Το 2016, η Κίνα άρχισε την οικοδόμηση μια ναυτικής πλατφόρμας για το κινέζικο Ναυτικό στη ρωσική βάση στην Ταρτούς. Στην προσπάθειά της να υποστηρίξει την πολεμική προσπάθεια της Συρίας, η Κίνα έχει παράσχει στρατιωτική βοήθεια 7 δισεκατομμυρίων για τη Συρία, της οποίας οι δυνάμεις μάχονται στο Χαλέπι Ουιγούρους «εθελοντές»(κινέζους μουσουλμάνους), που προέρχονται από την επαρχία Xinjiang της Κίνας,-στρατηγικό σημείο που συνορεύει με οκτώ χώρες (τη Μογγολία, τη Ρωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Αφγανιστάν, το Τατζικιστάν, το Πακιστάν και την Ινδία). Πολλοί Ουιγούροι αγωνίζονται στη Συρία κάτω από τις σημαίες του «Ισλαμικού Κινήματος του Ανατολικού Τουρκμενιστάν», ενώ ενισχύονται οικονομικά και στρατιωτικά από την Τουρκία.

Η νίκη στο Χαλέπι, η στενή συνεργασία της Ρωσίας και με τη Χεζμπολάχ πλέον, η ανάμειξη της Κίνας αλλάζουν δραματικά τον συσχετισμό δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή και οδηγούν τη χώρα μας- με ανυπολόγιστες συνέπειες μεσοπρόθεσμα (και ίσως και όχι) για το λαό της-να βρίσκεται στη λάθος πλευρά του Ρουβίκωνα.

 *[Πηγή: infotruth, 11/12/2016] μεσω "ΠΥΛΗΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ"