Όπως αναφέρει η ΕΡΤ, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκώφ, διέψευσε στο πρακτορείο Σπούτνικ, ότι η Ελλάδα απευθύνθηκε στην Ρωσία με αίτημα την παροχή βοήθειας, για να εκτυπώσει το δικό της νόμισμα.
Ο Πεσκώφ τόνισε ότι ο πρόεδρος Πούτιν και ο υπουργός Οικονομικών έχουν δηλώσει επανειλημμένως σε διάφορα επίπεδα, ότι η Ελληνική πλευρά και οι Ελληνικές αρχές δεν έχουν προσεγγίσει τη Ρωσία για βοήθεια.
Ανεξαρτήτως πάντως της διάψευσης από το Κρεμλίνο των ''αποκαλύψεων'' Ολάντ και ανεξάρτητα από γνώμες και εκτιμήσεις γύρω από αυτήν την υπόθεση, προκύπτει αβίαστα ένα καίριο ερώτημα.
Γιατί ξέσπασε ένας τέτοιος τρομοκρατικός σάλος στη μιντιοκρατία και το μνημονιακό κατεστημένο μόνο και στην υποψία ότι θα μπορούσε να τυπώσει ελληνικές δραχμές η Ρωσία;
Γιατί αυτή η έξαψη;
Νομίζω ότι η απάντηση στο ερώτημα, παρόλο ότι είναι πολύπτυχη, είναι μάλλον αυτονόητη.
Το ελληνικό πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο κυριολεκτικά λυσσάει με τη σκέψη ότι η Ελλάδα μπορεί να περάσει στο εθνικό νόμισμα και πολύ περισσότερο αυτή η λυσσώδης αντίθεση του λαμβάνει μορφή παράκρουσης, αν αυτό το πέρασμα μπορεί να συνδεθεί με την αποτελεσματική στήριξη και βοήθεια τρίτων χωρών και ειδικά από μια χώρα της δύναμης και της επιρροής της Ρωσίας, η οποία αμφισβητεί την παγκόσμια δυτική ηγεμονία.
Ο Αλ. Τσίπρας, φυσικά, ευρώ – πληκτος μέχρι μυελού οστέων, δεν θα διανοείτο ποτέ να επιχειρήσει μια επιλογή εθνικού νομίσματος, πολύ περισσότερο με την υποβοήθηση της Ρωσίας.
Για τον Αλ. Τσίπρα, άλλωστε, το σχέδιο εθνικού νομίσματος, όπως είπε στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι αριστερό σχέδιο αλλά σχέδιο Σόιμπλε.
Το ελληνικό κατεστημένο, όμως, με την επίθεση στον Τσίπρα για το εθνικό νόμισμα. που θα προήρχετο από τη Ρωσία με αγάπη, δεν στόχευε απλώς τον σημερινό νεομνημονιακό πρωθυπουργό.
Το μεγαλοαστικό μπλοκ της χώρας, βαθύτατα δορυφορικό και παραδομένο, με την επίθεση του στη ''δραχμή Ρωσικής κοπής'' δεν στοχεύει στο παρελθόν αλλά στο μέλλον.
Στρέφεται ενάντια στο ογκούμενο επίκαιρο αίτημα του εθνικού νομίσματος στη βάση ενός ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος και μια πολυδιάστατης ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής διεθνών οικονομικών σχέσεων.
Αυτό το αίτημα, όμως, εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και βεβαίως κοινωνικής δικαιοσύνης δεν μπορεί να εμποδισθεί ή να αποτραπεί.
Έρχεται ταχύτατα στο προσκήνιο και θα θριαμβεύσει με τους ενωτικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες του λαού μας και ένα μεγάλο πολιτικό και εκλογικό μέτωπο ριζοσπαστικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Ν.Ζ
ΠΗΓΗ ΙΣΚΡΑ Παρασκευή 14 Οκτώβρη 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου