Του Γιάννη
Σχίζα
Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 27.8.16
Υπάρχει
κάτι χειρότερο από τον αρθρογράφο που
«πρέπει» να γράψει κάτι αλλά «δεν του κάθεται τίποτε», λόγω απουσίας έμπνευσης;
Απαντώ : Ναι, υπάρχει, είναι ο
αρθρογράφος που έχει δυο θέματα αλλά αδυνατεί να προκρίνει το ένα εις βάρος του
άλλου…
Στη
περίπτωσή μου ένα θέμα είναι οι
«Ολυμπιακοί αγώνες των Ναζί», όπως
αποτυπώνονται στο καταπληκτικό βιβλίο του Ρίτσαρντ Μάντελ που εκδόθηκε στα ελληνικά το 2004 σε μετάφραση
Βαγγέλη Κούταλη. Ο Μάντελ καταχωρεί πολύτιμες πληροφορίες για την κοινωνική
ατμόσφαιρα των αγώνων, για τη ναζιστική Γερμανία , για τις τελετουργίες – όπως η μεταφορά της Ολυμπιακής
φλόγας – που σκηνοθετήθηκαν τότε και στη συνέχεια υιοθετήθηκαν από το διεθνές
Ολυμπιακό κίνημα. Η χώρα ζούσε το
αντιεβραϊκό της παραλήρημα ως μια ταχεία προπόνηση δολοφονικών αισθημάτων για τις μετέπειτα αυθεντικές γενοκτονίες.
Τραγικές, αλλά και κωμικές πλέον από τη
σημερινή απόσταση του χρόνου, ήταν οι πινακίδες των δρόμων, που έβριθαν από συνθήματα του είδους «Οδηγείτε με προσοχή !
Απότομη στροφή ! Εβραίοι, 75 μίλια την ώρα»!
Το καθεστώς
ήθελε να ξεφορτωθεί τους Εβραίους με
κάθε μέσο – συμπεριλαμβανομένης της
αυτοκινητιστικής παραπληροφόρησης !
– όμως δεν έπαυε να προωθεί τα ψευδολογήματα της
παλιάς Νέας Τάξης ! Είναι χαρακτηριστική
η «συγκίνηση» με την οποία ο Χίτλερ χαιρέτισε στην τελετή έναρξης τον γηραλέο
φουστανελοφόρο Σπύρο Λούη, νικητή του Μαραθωνίου πριν 40 χρόνια , που δακρυσμένος του πρόσφερε κλάδον ελαίας με την ευχή τα έθνη «να μην έρχονται αντιμέτωπα παρά μόνο σε τέτοιους
ειρηνικούς διαγωνισμούς»… Ο ίδιος όμως ο δικτάτορας απέφυγε να χαιρετίσει τον έγχρωμο πολυολυμπιονίκη Τζέσε Όουενς, που συνέτριβε
τις βεβαιότητές του για την υπεροχή της
Αρείας φυλής…
Με το έργο
του ο Μάντελ έδινε στοιχεία για το
φασίζον κλίμα με τις εντυπωσιακές
γιγαντο-τελετουργίες , την ναρκισσιστική αφενός και αφετέρου πειθήνια σχέση
ηγέτη-οπαδού, την καταστολή της ατομικότητας και την ασύλληπτη έκρηξη του
κομφορμισμού. Για την τελετή έναρξης σημείωνε
: «Θαυμαστά πράγματα κάθε λογής άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο,
σε μια αδυσώπητη, σχεδόν ηδονική συσσώρευση διεγερτικών συμβολισμών και
αισθησιακής δόξας»….Έγραφε ο Αμερικανός συγγραφέας : «Η επιτυχία των Ναζί θα
ήταν αδιανόητη χωρίς την εφαρμογή της επινοημένης εορταστικής ατμόσφαιρας, που
περιέβαλλε τον Χιτλερισμό….».
Οι
Ολυμπιακοί αγώνες του 1936 δεν
«υποστηρίζονταν» από την νεανική τότε τηλεόραση, όμως στον περιβάλλοντα χώρο
του Σταδίου υπήρχαν γιγαντοοθόνες όπου τα πλήθη
παρακολουθούσαν τα δρώμενα.
ΥΓ.
Δεύτερο θέμα
μου, ιστορικής επίσης φύσεως , ήταν το «Εγχειρίδιο του καλού ξεμείνη» υπό
Αθανασίου Διαμαντόπουλου…Τηλεγραφικώς σημειώνω : Κάποτε(1996) υπήρχαν και καταγράφονταν
μέχρι και 40 τρόποι για έναν μπατίρη που
ήθελε να τη βγάλει τζάμπα
στη Μύκονο, αρκεί να μην κόλλαγε στην τηλεόραση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου