Όταν οι ποδοσφαιρικώς έσχατοι έσσονται πρώτοι

 

Του Γιάννη Σχίζα
Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 14.5.16

Τώρα τελευταία ο  Τύπος ασχολήθηκε  με τη Λέστερ, «πτωχό συγγενή»   του αγγλικού ποδοσφαιρικού συστήματος, που  όμως  πήρε πανηγυρικά το πρωτάθλημα, εισπράττοντας συχαρίκια ακόμη και από τη Βασίλισσα…Δυνατό το ρεκόρ της Λέστερ, όμως υπήρξε κι ένα πιο ηχηρό προηγούμενο, ένα κανονικό  ΜΠΑΜ  της  παλιάς   εποχής,   που «έσπασε γλόμπους» – για να το πω με Ζαμπετικούς όρους :  Κι αυτό διαδραματίσθηκε  με την Ίπσουϊτς, ομάδα  Β Εθνικής Αγγλίας, που ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία το 1961  για να πάρει αμέσως  το πρωτάθλημα στην περίοδο 1961-62 !  Όμως το εκπληκτικότερο δεν ήταν αυτό : Το εκπληκτικότερο ήταν ότι μετά δυο χρόνια  φρόντισε  να  επιστρέψει στην Β Εθνική (!!!), έτσι για να μην αφήσει ρεκόρ  ποδοσφαιρικού Γκίνες (επιτυχία +γκαντεμιά) που να μην το σπάσει !

Δυνατό το ρεκόρ της Ίπσουϊτς,  αναμφίβολα.…Όμως κι αυτό θα μπορούσε να συγκριθεί με το ρεκόρ που πέτυχε ομάδα της περιοχής μου, υποβιβαζόμενη 4 φορές μέσα σε 4 χρόνια , από τη Β Εθνική ως τη τοπική  κατηγορία!

Το «μυστικό της αποτυχίας» βρισκόταν  στο ότι η ομάδα έχασε  τους χρηματοδότες που έκαναν  στους παίχτες “ενέσεις πενταχιλιαρίνες”  [σε απλά ελληνικά του «αποδυτηριάκια» εκείνης της εποχής: Τους έριχναν πεντοχίλιαρα  για να αναβαθμίσουν το αγωνιστικό τους  φρόνημά …]και στη συνέχεια  καταβυθίστηκε,  αύτανδρη και αυτοοπαδική – θα έλεγα, για να δηλώσω την απώλεια οπαδών….Η ομάδα ήταν ο Χαραυγιακός Ηλιουπόλεως, περί του οποίου είχα συγγράψει βαρυσήμαντο άρθρο υπό τον τίτλο «Χαραυγιακάρα». Και το οποίο προώθησα  στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ ,ως εκ της αγάπης μου για τις μικρές ποδοσφαιρικές κατηγορίες, που διέθεταν couleur locale (τοπικό χρώμα) σε αντίθεση με τη  μεγάλη κατηγορία  : Όπου μονοκαλλιεργούνταν   πολυσυλλεκτικοί αθλητικοί θίασοι, βασισμένοι στο κέρδος και στη σκληρή προπονητική αγωγή,  άσχετοι μάλλον  με τις τοπικές κοινωνίες. Τω καιρώ εκείνω ( θα έλεγα παίρνοντας ανάλογη αρχιερατική πόζα) τα ιστορικά σωματεία «Αιγάλεω» και «Προοδευτική»

έπαιζαν  στη Β Εθνική, μαζί με τον Χαραυγιακό, η δε συλλογική  κραυγή «ΕΚΕΙ-ΕΚΕΙ- ΣΤΗ ΒΗΤΑ  ΕΘΝΙΚΗ – ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ» ηχούσε στις εξέδρες ως πρόγκα  εναντίον πρωτοκλασάτων αλλά υπό κατάρρευση ομάδων. Και τότε συνέβη ένα ακόμη  παράδοξο,  άξιο ένταξης στο Γκίνες : Μια αγωνιστική περίοδο  η Προοδευτική μαζί με το Αιγάλεω   έπεσαν    στη Γ Εθνική,  στενοχωρώντας   ποδοσφαιριστές και προπονητές και σκορπώντας απέραντη θλίψη στους οπαδούς των, πλην όμως  διασώζοντας την ιστορική  σαρκαστική   ρίμα, και μάλιστα σε ακόμη πιο  δραστική μορφή :ΕΚΕΙ-ΕΚΕΙ-ΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΕΘΝΙΚΗ- ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ ΚΑΙ ΤΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ…

Τέτοια σύμπτωση, τέτοια συνεργασία ποδοσφαιρικών σωματείων για τη διάσωση μιας   ποδοσφαιρικής ομοιοκαταληξίας, επίσης θα έχρηζε  ένταξης στο Γκίνες  …