Κομίζουν Τσιτσιολίνα εις Αθήνας…

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ της 16.4.16

Η γλαύκα ( κουκουβάγια)  ήταν το αγαπημένο  εικαστικό  pet των αρχαίων Αθηναίων, που αποτυπωνόταν   σε γωνίες σπιτιών, σε νομίσματα κλπ. Η έκφραση «κομίζει γλαύκα εις Αθήνας» έμεινε  ως  δηλωτική της κοινοτοπίας, της εκφοράς πασίγνωστων πραγμάτων  σα να ήταν άγνωστα.

Η  προϊστορία των   αθηναϊκών αντιδράσεων  απέναντι στην κοινοτοπία δεν εμπόδισε τους διοργανωτές του «Φεστιβάλ ερωτικής τέχνης»  (Erotic Art Festival) να φέρουν στο  Ταεκβοντό  (15-18 Απριλίου) την πασίγνωστη Ιλόνα Στάλερ, κατά κόσμον Τσιτσιολίνα :  Την γυναίκα  που επί των  ημερών της προ-κρισιακής εποχής ,  έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοπολιτική βαβούρα  της γειτονικής  χώρας….

 Υπάρχουν δυο  πιθανότατα στοιχεία  στην επίσκεψη της κ. Στάλερ :
Το πρώτο έγκειται στην αδυναμία της να παράξει διδακτικό έργο σε μια χώρα ανεπτυγμένου πορνικού θεάματος, που έχει εν πολλοίς ενστερνισθεί την υπό του Μάνου Στεφανίδη ντιρεκτίβα υποστήριξης της εγχώριας παραγωγής («Ντόπιο Στριπτιζ»). Το δεύτερο  έγκειται στην απροθυμία της να καταθέσει στεφάνι στον τάφο της αδίκως σφαγιασθείσης υπό των ληστοσυμμοριτών (Σας θυμίζει τίποτε η διατύπωση;) Γαβριέλας, ιστορικής ιεροδούλου  , που ειργάσθη αόκνως μέχρι την δολοφονία της εις βαθύτατο γήρας,  ενώ μάλιστα εισήγαγε πρώτη λεπτομερειακό  τηλεφωνικό κατάλογο  σεξουαλικών  υπηρεσιών :  Και τούτο γιατί το πορνό έχει  εμμονή στον ενεστώτα χρόνο και απέχθεια σε ό,τι έρχεται – αραχνιασμένο και  παρηκμασμένο- από το πριν. Το πορνό μπορεί να εμπεριέχει υπαινιγμούς, αστειότητες, επινοήσεις, ακόμη και συνθέσεις  σωματοεδεσματολογικές, όμως είναι συναισθηματικά αβαθές και απορριπτικό  του παρελθόντος.

Το πορνό συχνά συγχέεται με τη γυμνότητα , όμως  ενέχει τη λογική του εμπορεύματος, ενώ  το γυμνό ή ημίγυμνο,  όπου και όπως  εμφανίζεται, είναι έκφραση ενός  σωματικού πολιτισμού

: Ενός πολιτισμού  που σήμερα αντιμάχεται   τις σεμνότυφες, μεταφυσικές - σωματοφοβικές απόψεις . Εδώ ξαναθυμίζω τις «σεξτρεμίστριες» (=σεξ + εξτρεμισμός) -    ημίγυμνες αγωνίστριες που παρεισέφρυσαν πρόσφατα σε Μουσουλανική συνέλευση βορείως του Παρισιού και πέρυσι στο Βατικανό, για να διαμαρτυρηθούν  για την καταπίεση της γυναίκας , την πατριαρχία  και το σεξισμό.

Η συζήτηση αναγκαστικά οδηγείται στη συμβατότητα των δυτικών  ηθών  με το μουσουλμανικό κυρίως ήθος,  που κάποτε τελεί  σε κατάσταση συγκοινωνούντων δοχείων με συμπεριφορές  ανδροκρατικού φασισμού :  Η μπούργκα, η κλειτοριδεκτομή, η θεώρηση της γυναίκας ως  θηλαστικού, το πάντρεμα κοριτσιών  με  ενήλικες, η Πατριαρχία, όλα αυτά μετεωρίζονται   εναντίον  μιας Δύσης με σχετικά ανεπτυγμένη ελευθεριότητα.

Τι πρέπει να γίνει, εν όψει της  μετακίνησης μουσουλμανικών πληθυσμών στον ευρωπαϊκό χώρο; Πολλά και διάφορα πρέπει  , όμως πρωτίστως πρέπει να  αποβληθεί   η αντίληψη που θεωρεί την  ανάλυση των σωματοφοβικών  στάσεων ζωής  ως «ισλαμοφοβικών». Να σταματήσει η αβαθής επικρισιολογία εναντίον όσων ξοδεύουν φαιά ουσία για να δείξουν τι είναι ασύμβατο, σ’ αυτή τη μεγάλη συνάντηση λαών και πολιτισμών…