Οι «ειδικότερες ανάγκες» κάποιων ΑΜΕΑ….

Του Γιάννη Σχίζα

....... Το Σικιαρίδειο Ίδρυμα έχει αναλάβει πρωτοβουλία.. αναζητώντας πρωτίστως  το  αναγκαίο «μερίδιο» ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης........  

Δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ της 2.4.16

Στον «Άνθρωπο της βροχής», ο Μπάρυ Λέβινσον σκηνοθετεί μια  αληθινή ιστορία  με πρωταγωνιστές τους Ντάστιν Χόφμαν και Τομ Κρουζ. Είναι η ιστορία του Τσάρλυ,   που πάσχει από  ασθένεια συγγενική με τον αυτισμό και  διαθέτει μιαν  άνιση ψυχική προσωπικότητα :  Ενώ  είναι  ικανός να απομνημονεύει  μεγάλο όγκο πληροφοριών,   δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει διαπροσωπικές σχέσεις και να ενταχθεί  στην κοινωνία… Ο πατέρας του Τσάρλυ πεθαίνει και του αφήνει  ένα μεγάλο ποσό για τη διασφάλισή του, όμως αυτή η εξέλιξη  φέρνει σε επαφή τον Τσάρλυ  με τον αδελφό του και σταδιακά οικοδομεί μια ουσιαστική σχέση μεταξύ τους. Το φιλμ τελικά υπονοεί  την υπεροχή  της αγάπης έναντι της  «οικονομικής άνεσης» σε ένα συμβατικό   ιδρυματικό περιβάλλον….

Η διασπορά των ΑΜΕΑ στον αστικό  χώρο κάνει ανέφικτη την οικοδόμηση  διαπροσωπικών σχέσεων με άτομα παρεμφερών ή άλλων μειονεξιών.

Μάλιστα με δεδομένο ότι ο χωρικός τους περίγυρος δεν είναι ούτε όμορφος ούτε αγγελικά πλασμένος, οι ΑΜΕΑ έχουν ανάγκη από «προστατευτικά περιβλήματα» υπερτοπικής εμβέλειας. Το πρόβλημα είναι σοβαρό για  τα μειονεκτούντα άτομα  μικρής ηλικίας, όμως όταν μεγαλώνουν και παρά την όποια  ωρίμανσή τους, γίνεται σοβαρότατο: Και τούτο οφείλεται  στο ότι ταυτόχρονα με τους ΑΜΕΑ «μεγαλώνουν» και οι γονείς , φτάνοντας  σε εποχή αντικειμενικής αδυναμίας και αποχώρησης από τη ζωή…

Πολλοί  αδυνατούν να καταλάβουν ότι η διάθεση πόρων για τους ΑΜΕΑ δεν είναι  απλή πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης  αλλά και  «ανθρωπιστική επένδυση» μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης απόδοσης –  σε ποιότητα ζωής και ανάκτηση «αργούντος»  παραγωγικού δυναμικού… . Πολλοί  αγνοούν  ότι το «απειλούμενο με εξαφάνιση» οικογενειακό περιβάλλον των ΑΜΕΑ, από το οποίο οι γονείς εκλείπουν οι δε αδελφοί και  συγγενείς ακολουθούν άλλες διαδρομές ζωής, αδυνατεί  να καλύψει τις ανάγκες των ΑΜΕΑ  μετασχολικής ηλικίας.

Προϊόν αυτής της τεράστιας αγωνίας για την τύχη των «παιδιών»  μετά το θάνατο των γονέων , είναι οι δομές υποστηριζόμενης διαβίωσης,  στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δεν πρόκειται για ένα «πάρκινγκ» ατόμων με σκοπό την αποφυγή της σκληρής μοίρας του δρόμου, ενός « Κωσταλέξι» στα πλαίσια συγγενικών σχέσεων,  μιας  ασυλοποίησης ή παράδοσης  στα κελεύσματα κάποιων Θερναδιέρων*, αλλά για ένα ζωντανό και μάλιστα εξωστρεφές κύτταρο : Που μπορεί  να παράγει  προϊόντα και υπηρεσίες, πέρα από το να προπονεί ανθρώπους  σε παραγωγικά έργα.

Το Σικιαρίδειο Ίδρυμα έχει αναλάβει πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση, αναζητώντας πρωτίστως  το  αναγκαίο «μερίδιο» ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης   . Εξ ου και η πρωτοβουλία για την αυριανή προβολή της ταινίας του Μπάρυ Λέβινσον στη λέσχη «Δρόμοι φιλίας» (Φερών 3) για τον πραγματικό Τσάρλυ  , που πέθανε (2009) αλλά άφησε μια ιστορία  ζωής προς αξιοποίηση….

*Πρόσωπα στους «Αθλίους» του Βίκτωρα Ουγκώ