Φόρου υποτελείς

Του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 19.3.16

Μερικοί θεωρούν ότι η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, ίσως  γιατί φαντασιώνουν ως επανάληψη μια   ρέπλικα  του παρελθόντος. Όμως η Ιστορία  είναι ικανή   για εντυπωσιακές  αναβιώσεις , που φυσικά είναι   μορφολογικά διαφοροποιημένες από το παρελθόν αλλά δικαιώνουν πλήρως   τη  Χεγκελιανή  ιδέα της «σπείρας» (ελατηρίου)  ως  ερμηνευτικού και παιδαγωγικού σχήματος …

Διαβάζω ένα άρθρο του Αφρικανού Mawuna Remarque KOUTONIN αναρτημένο στο Athens Indymedia το 2014, που αναφέρεται στην «μετα-αποικιοκρατική» πορεία 14 αφρικανικών χωρών. Το άρθρο διαθέτει μια συγκλονιστική εισαγωγή για την  Γουϊνέα ,  από όπου οι Γάλλοι αποχώρησαν το 1958 αφού προηγουμένως κατέστρεψαν  όλες τις υποδομές που είχαν δημιουργήσει   :

Σχολεία, παιδικούς σταθμούς, δημόσια κτίρια, εργαλεία  ερευνητικών  ινστιτούτων , τρακτέρ, ιατρεία!  Σκοπός αυτής της  απίστευτης αθλιότητας ήταν η αποστολή  μηνύματος στις άλλες αποικίες, σχετικά με  τις συνέπειες της αντίστασης στο καθεστώς επιτροπείας…

Και πραγματικά , το «μήνυμα ελήφθη» : Σήμερα 14 αφρικανικές χώρες  ακολουθούν ένα νεοαποικιακό «μνημόνιο» και  καταθέτουν  το 85% των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους στην Γαλλική Κεντρική Τράπεζα υπό τον έλεγχο του Γάλλου Υπουργού Οικονομικών. Όσοι  Αφρικανοί ηγέτες αρνήθηκαν να αποδεχθούν τέτοιου είδους συμφωνίες, σκοτώθηκαν ή αποπέμφθηκαν μετά από 32 πραξικοπήματα,  που συνολικά διαδραματίσθηκαν στις  «πρώην» γαλλικές αποικίες  . Σε μια άλλη  περίπτωση,  η  μετααποικιακή Αϊτή υποχρεώθηκε να καταβάλλει στη Γαλλία από το 1804 έως το 1947 ένα ποσό ισοδύναμο με 21 δις δολλάρια, ως αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστησαν εκεί οι Γάλλοι έμποροι σκλάβων από την κατάργηση της δουλείας  ! Η περίπτωση παρουσίαζε  μακρινή  ομοιότητα με τις αγωγές που επί τη βάσει των διατλαντικών συμφωνιών (ΤΤΙΡ, CETA κλπ) ασκήθησαν τα τελευταία χρόνια εναντίον χωρών από εταιρείες, θιγόμενες άλλοτε από τις αντικαπνιστικές εκστρατείες των χωρών αυτών(!) και άλλοτε από την εκτόπιση της πυρηνικής ενέργειας ….

Οι αφρικανικές χώρες πληρώνουν βαρύ τίμημα για την ανεξαρτησία τους,  μάλιστα δε  όχι μόνο σε χρήμα αλλά και σε είδος. Οι ιδιοκτησιακές ασάφειες σε συνδυασμό με την κυβερνητική διαφθορά έκαναν  εφικτή την εξαγορά τεράστιων αγροτικών  εκτάσεων  σε  20 αφρικανικά κράτη από εταιρείες. Η ειδησεογραφία για το μεγάλο αυτό ζήτημα, που φιλοξενήθηκε στον διαδικτυακό τόπο των γεωτεχνικών (PEEGEP), ελάχιστα αντιμετωπίσθηκε από τους αναλυτές    ως  πρελούδιο διεθνών κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων.

Τι μπορεί να σημαίνουν όλα τα διαδραματιζόμενα  επί αφρικανικού εδάφους; Kι ακόμη όσα διαδραματίζονται στην Ασία, με τις  πολεμικές επεμβάσεις;

Μα φυσικά, σχετίζονται  με τον ακραιφνή καπιταλισμό της αγοράς  ,όσο  ο Ντίλιγκερ με το Laissez faire ! Πληρούν το Νόμο της Αξίας,  όσο το άρθρο 380 του Ποινικού Κώδικα περί ληστείας !  Δηλώνουν    επανέκδοση της αποικιοκρατίας σε μεγάλες περιοχές του κόσμου, παρά τις φιλότιμες γνωμοδοτήσεις διαφόρων  περί  γενικευμένης καπιταλιστικής συσσώρευσης.